สามปีแล้วนะ ตั้งแต่เราเลือกที่จะแยกจากกันไป
กูทำให้เสียใจมากมาย แต่ก็ยังเลือกที่จะทนอยู่กับกู

จนวันหนึ่งที่ทนไม่ไหว และเลือกจากกูไป
กูถึงได้รู้สึกตัวว่าตอนนั้นกูได้เสียสิ่งที่มีค่ามากที่สุดไปแล้ว

แต่ถึงแม้จะจบกันไป แต่ก็คือ ยังคงอยู่ข้างๆชีวิตกูเสมอไปเคยไปไหน
แม้เราจะไม่ได้คุยกันบ่อยๆเหมือนเมื่อก่อน และเวลามันอาจทำให้กูกับค่อยๆห่างกันไปบ้าง
แต่ในวันนึงที่กู ต้องการใครซักคน ก็ยังเป็นคนแรกที่เดินเข้ามา หากูและทำให้ช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของกูผ่านไปได้

กูพยายาม แล้วนะกับการที่พยายามเริ่มต้นใหม่กับใครซักคน แต่ถึงอย่างนั้นใจกูมันก้ไม่เคยเปิดรับใครนอกจาก
หลายคนที่กูคุยด้วย หลายครั้งมันเหมือนจะไปได้ดี แต่สุดท้ายก็เป็นกูเองที่ไม่มีทางให้ใจกับเค้าได้
อาจเป็นเพราะยังอยู่ตรงนี้

สามเดือนก่อน กูจึงตัดช่องทางทุกอย่างที่กูจะคิดถึงได้อีก
กูลบเฟสบุค อินสตราแกรม ทิ้งทั้งหมด เลือกที่จะเก็บรูปของกูกับไว้เหลือเพียงภาพถ่าย เก็บใส่กล่อง เอาไปไว้ที่บ้าน
ถึงกูจะทำใจทำลายหรือทิ้ง มันไม่ได้แต่อย่างน้อยกูก็ไม่ต้องมาเปิดหามันเวลาที่กูคิดถึงมากๆ

ที่น่าตลกคือสิ่งที่กูทำมามันไม่มีค่าอะไรเลย  กูยังคงรักใครไม่ได้ กูยังคิดถึงทุกวันเหมือนเดิม555
ไม่รู้จะได้มาอ่านรึเปล่า ไม่รู้กระทู้นี้จะเป็นประโยคคำถามหรือที่ที่ให้กูมาระบาย

กูสบายดีนะ ไม่รู้จะสบายดีไหม เพราะกูก็ไม่ได้ข่าวมาพักใหญ่แล้ว เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วย
กูก็ต้องพยายามอย่างมากเหมือนกัน
ซักวันนึงอาจได้เจอกันอีก

ท ร ก