เหตุการณ์พึ่งเกิดขึ้น เมื่อตอนห้าทุ่มที่ผ่านมาครับ เมื่อสองวันที่ผ่านมาผมโดนจักรยานยนต์ชนเเล้วหนี  แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากแค่แผลถลอกที่ขาแขน
ทาเบนตาดีนก็หาย คิดไว้อย่างนี้ แต่แผลก็เริ่มช้ำเขียวจนม่วงจนดำ แล้วอาการปวดมากมากแบบทรมานมากที่สุดก็มาในวันนี้ ผมจึงตัดสินใจไปโรงพยาบาลครับ

โรงพยาบาลบางละมุง ตอนพบหมอคือห้าทุ่มกว่าๆ แต่สิ่งที่เจอก็คือคุณหมอถามครับว่าอาการเป็นยังไง ผมก็ตอบตามอาการที่ผมเป็น แล้วหมอก็ตอบกลับเสียงเเข็งว่าเเล้วมาทำอะไรตอนนี้ นี่มันเวลาฉุกเฉิน ผมก็ตอบตามความจริงว่าก็ปวดตอนนี้เลยมาหา หมอก็ยังจะยื่นคำเดิมคือถามซ้ำๆว่าเเล้วมาทำไมตอนนี้
ผมก็เลยบอกท่าคุณหมอปวดอะไรเเบบทรมานสุดๆ ตรงกับเวลาฉุกเฉินของโรงพยาบาล หมอจะแก็ปัญหาอย่างไง หมอตอบกลับเเบบมีลูกเล่น ผมก็จะทนเจ็บทรมาน เเล้วรอมาอีกวันนึง ช็อคครับ อึ้งเลย ผมก็ถามหมออีกที ว่าเอาคำตอบง่ายๆเลยดีกว่าจะรักษาให้หรือไม่รักษาให้ หมอโยนกระดาษข้อมูลคนไข้ใส่ผม ผมก็เลยกลับบ้าน เดินออกจากโรงพยาบาลแบบพริ้วๆ ลืมความเจ็บไปเลยครับแต่มันย้ายจากขาซ้าย ขึ้นมาสมองข้างซ้ายผมเเทน

ที่อยากเข้าใจคือเวลาฉุกเฉินนี่เจ็บหรือป่วยเเทบตายเเบบไม่มีบาดแผลหรือเลือดตกยางออกคือรักษาไม่ได้ใช่ไหมครับ ผมจะได้รอจนถึงคืนเช้าของอีกวันนึงเหมือนที่หมอเค้าบอก แต่ในความเข้าใจของผม คือ ฉุกเฉิน ก็ต้องเป็นอุบัติเหตุหรืออะไรเเบบนี้นี่เเหละครับแต่ปกติที่ผมเคยเห็นคือส่วนมากเค้าจะแยกเคสคิวคนไข้หนักมาก่อนเบาทีหลัง ซึ่งผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรอยู่เเล้ว ท่าจะนั่งรอคุณหมอ เพราะรู้ว่าหมอกำลังรักษาคนที่ฉุกเฉินหรือเจ็บกว่าเราอยู่ เรายังพอทนได้  แต่อยากทราบว่าท่าในเวลาฉุกเฉินแต่ไม่มีเคสฉุกเฉินอยู่ หมอจะทำอะไรในเวลานี้ครับ

เพราะที่ผมไป ก็ไม่เห็น มีคนไข้ฉุกเฉินหรือเคสที่เจ็บหนักปางตาย หมอยังนั่งชิลๆบนเก้าอี้ เเล้วนั่งว่าผมอยู่ ยังมีเวลามาว่าเนอะ - -'
และสิ่งที่ผมเข้าใจ คือเจ็บป่วยหรือเป็นอะไรก็ต้องมาหาหมอคงไม่ต้องไปหาหมอปลาให้มาเอาไม้ฟ้าดหรือทุบหลังหรอกครับ

แล้วท่าไม่รักษาคนไข้เคสเเบบผม เเล้วทำไมถึงต้องรับประชาชนแล้วสอบถามอาการเบื้องต้นเเล้วให้รอพบหมอครับ ไม่บอกแต่แรกเลยว่าไม่รักษาให้ ยังไม่ตาย ไกลหัวใจ รอไปก่อน ผมจะได้กลับบ้านทายาหม่องนอนทนปวดเหมือนเดิม

จะว่าโชว์โง่ก็ได้นะครับไม่รู้จริงๆเลยมาถาม