ดิฉัน. ไม่ขอเอยนามนะค่ะ พื้นฐานดิฉันค่อนข้างยากจน ยากจนจริงๆค่ะ ตอนเรียนได้อาศัยทุนทางโรงเรียน ทุกวัด ดิฉันเสียแม่ไปตั้งแต่เด็กๆค่ะ อยู่กับปู่และย่า พ่อทำงานต่างจังหวัด อาชีพหาเช้ากินค่ำค่ะ
อันนี้ไม่ได้จะวิจารณ์ตัวเองนะค่ะ เนื่องด้วยดิฉันไม่มีอะไรตั้งแต่เกิด บ้าน รถยนต์ ที่ดิน อะไรพวกนี้ อีกอย่างพ่อก็พิการแขนลีบค่ะ ตอนนี้ฉันคบคนๆนึง ไม่ขอระบุนาม เราคบมาได้ ปีเศษแล้ว ฐานะทางบ้านเขาค่อนข้างโอเครกว่าเรานะค่ะ เพราะเขามีทุกอย่าง
จะซื้ออะไร พ่อแม่ซื้อประเคนให้จนอายุ 20+ ล่ะ ต่างจากเราอยากได้อะไรต้องเก็บเงินเองทุกอย่าง แต่แปลกทั้งๆที่เขารู้ว่าเราจนไม่มีอะไร ทำไมเขาถึงไม่ดิ้นรนช่วยดิฉันทำมาหากินค่ะ ทั้งที่รู้ว่าพ่อดิฉัน พิการ มีแม่ (แม่เลี้ยง) มีน้องอีก 2 คน ลูกพ่อกับแม่ใหม่ ที่คอยเลี้ยงดู แต่เขาก็ดูเพิกเฉยไม่กระตือรื้นล้น ไม่ทำอะไร วันๆมีแต่กินและก็นอน ดิฉัน.ทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์ รายรับก็พอตัวค่ะ บวกทั้งทิปทั้งอะไรก็พออยู่ได้นะค่ะ แต่ที่นี้ดิฉันแบกภาระที่มีไม่ไหว
ไหนจะค่าห้อง ค่ากิน ค่านั้นนู้นนี้ หรือโอนให้พ่อแม่ในยามขาดแคลน
ในเมื่อมีคู่เราก็อยากให้คู่เราทำมาหากินช่วยกัน เผื่ออนาคต เผื่ออะไร อายุยิ่งมาก มันต้องยิ่งดิ้นรนมากใช่ไหมค่ะ อันนี้ไม่ค่ะ นอนกลางวัน กลางคืนเล่นเกมส์ ดูการ์ตูน ทั้งๆที่อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะค่ะ เขาควรจะจัดการชีวิตให้ดีขึ้นใช่ไหม ไม่เลยค่ะ รอแต่เราคนเดียว ทำงานมาเหนื่อยๆล่ะ ยังต้องซักผ้า ไปซื้อกับข้าว ให้เขาแดรก เราไม่ได้โง่นะค่ะ แต่แค่ไม่อยากทะเลาะกันเหนื่อยกับงานกับคนก็มากพอล่ะ ค่ากับข้าวต่อวัน 2 คน ต่อ 300 บาท ดิฉันทำงานแค่ 6 ชม. ได้ 350 บาท คุ้มไหมค่ะ บางทีก็ตลกตัวเอง หาเงินเลี้ยงผู้ชาย
เราเคยคุยเรื่องนี้กับเขาตรงๆแล้วนะค่ะ เอายังไง หาตังค์ช่วยกันหน่อย 2 คน ต่อเดือน 30000 บาทก็น่าจะอยู่ได้นะ เก็บเผื่อในอนาคต ค่าห้อง ค่ากินต่อเดือน ไรงี้ช่วยกันหาร ฉันมีภาระเยอะนะ เราก็บอก เขาเคยสวนกลับดิฉันนะค่ะ ว่า ส่งให้พ่อแม่เยอะทำไหม ใครบอกให้ส่งพอไม่มีก็มาบ่นๆ อ้าวดิฉันผิดอ่อ
เราก็เลยได้แต่เงียบและรับฟังไป เขาไม่ทำงานไปบ้าง 1 เดือนต่อ 7 วัน งานที่เขาไปทำเป็นงานเครือญาติเขาค่ะ จะไปทำตอนไหนก็ได้ไม่มีใครว่า ส่วนเงินเราไม่รู้ เขามีแต่อ้างแม่เอา แม่เอา เราก็เฉยไป แต่พออยากกินเบียร์กินเรา กินหมูกระทะ กินจิ้มจุ่ม กินปลาเผาก็แบกหน้ามาหาดิฉันนะค่ะ พอพูดเรื่องเงอนกลับก็ทำท่าทีโมโหคล้ายๆแบบมายุ่งอะไรด้วย ดิฉันควรคบต่อ หรือหาคนใหม่ทีค่ะ ช่วยบอกที ไอ้รักมันก็รักนะ แต่ถ้าไม่ช่วยทำมาหากิน อิฉันก็คงจะไม่ไหวค่ะ ขอความเห็นหน่อย เขาเห็นแก่ตัวไปรึป่าวทั้งๆที่รู้สถานะทางบ้านเราแย่ขนาดนี้ยังเกาะเรากิน ดิฉัน อายุ 21 เข้า 22 ค่ะ เขาชอบอ้างว่าที่ไม่ไปทำงานเพราติดดิฉันคล้ายๆโทษว่าดิฉันผิด หรือเขาขี้เกียจรอดิฉันเลี้ยง ขอความเห็นหน่อยค่ะ
คุณคิดยังไงกับผู้ชายที่ไม่ทำงานวันๆมีแต่เล่นเกมส์แล้วก็นอน
อันนี้ไม่ได้จะวิจารณ์ตัวเองนะค่ะ เนื่องด้วยดิฉันไม่มีอะไรตั้งแต่เกิด บ้าน รถยนต์ ที่ดิน อะไรพวกนี้ อีกอย่างพ่อก็พิการแขนลีบค่ะ ตอนนี้ฉันคบคนๆนึง ไม่ขอระบุนาม เราคบมาได้ ปีเศษแล้ว ฐานะทางบ้านเขาค่อนข้างโอเครกว่าเรานะค่ะ เพราะเขามีทุกอย่าง
จะซื้ออะไร พ่อแม่ซื้อประเคนให้จนอายุ 20+ ล่ะ ต่างจากเราอยากได้อะไรต้องเก็บเงินเองทุกอย่าง แต่แปลกทั้งๆที่เขารู้ว่าเราจนไม่มีอะไร ทำไมเขาถึงไม่ดิ้นรนช่วยดิฉันทำมาหากินค่ะ ทั้งที่รู้ว่าพ่อดิฉัน พิการ มีแม่ (แม่เลี้ยง) มีน้องอีก 2 คน ลูกพ่อกับแม่ใหม่ ที่คอยเลี้ยงดู แต่เขาก็ดูเพิกเฉยไม่กระตือรื้นล้น ไม่ทำอะไร วันๆมีแต่กินและก็นอน ดิฉัน.ทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์ รายรับก็พอตัวค่ะ บวกทั้งทิปทั้งอะไรก็พออยู่ได้นะค่ะ แต่ที่นี้ดิฉันแบกภาระที่มีไม่ไหว
ไหนจะค่าห้อง ค่ากิน ค่านั้นนู้นนี้ หรือโอนให้พ่อแม่ในยามขาดแคลน
ในเมื่อมีคู่เราก็อยากให้คู่เราทำมาหากินช่วยกัน เผื่ออนาคต เผื่ออะไร อายุยิ่งมาก มันต้องยิ่งดิ้นรนมากใช่ไหมค่ะ อันนี้ไม่ค่ะ นอนกลางวัน กลางคืนเล่นเกมส์ ดูการ์ตูน ทั้งๆที่อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะค่ะ เขาควรจะจัดการชีวิตให้ดีขึ้นใช่ไหม ไม่เลยค่ะ รอแต่เราคนเดียว ทำงานมาเหนื่อยๆล่ะ ยังต้องซักผ้า ไปซื้อกับข้าว ให้เขาแดรก เราไม่ได้โง่นะค่ะ แต่แค่ไม่อยากทะเลาะกันเหนื่อยกับงานกับคนก็มากพอล่ะ ค่ากับข้าวต่อวัน 2 คน ต่อ 300 บาท ดิฉันทำงานแค่ 6 ชม. ได้ 350 บาท คุ้มไหมค่ะ บางทีก็ตลกตัวเอง หาเงินเลี้ยงผู้ชาย
เราเคยคุยเรื่องนี้กับเขาตรงๆแล้วนะค่ะ เอายังไง หาตังค์ช่วยกันหน่อย 2 คน ต่อเดือน 30000 บาทก็น่าจะอยู่ได้นะ เก็บเผื่อในอนาคต ค่าห้อง ค่ากินต่อเดือน ไรงี้ช่วยกันหาร ฉันมีภาระเยอะนะ เราก็บอก เขาเคยสวนกลับดิฉันนะค่ะ ว่า ส่งให้พ่อแม่เยอะทำไหม ใครบอกให้ส่งพอไม่มีก็มาบ่นๆ อ้าวดิฉันผิดอ่อ
เราก็เลยได้แต่เงียบและรับฟังไป เขาไม่ทำงานไปบ้าง 1 เดือนต่อ 7 วัน งานที่เขาไปทำเป็นงานเครือญาติเขาค่ะ จะไปทำตอนไหนก็ได้ไม่มีใครว่า ส่วนเงินเราไม่รู้ เขามีแต่อ้างแม่เอา แม่เอา เราก็เฉยไป แต่พออยากกินเบียร์กินเรา กินหมูกระทะ กินจิ้มจุ่ม กินปลาเผาก็แบกหน้ามาหาดิฉันนะค่ะ พอพูดเรื่องเงอนกลับก็ทำท่าทีโมโหคล้ายๆแบบมายุ่งอะไรด้วย ดิฉันควรคบต่อ หรือหาคนใหม่ทีค่ะ ช่วยบอกที ไอ้รักมันก็รักนะ แต่ถ้าไม่ช่วยทำมาหากิน อิฉันก็คงจะไม่ไหวค่ะ ขอความเห็นหน่อย เขาเห็นแก่ตัวไปรึป่าวทั้งๆที่รู้สถานะทางบ้านเราแย่ขนาดนี้ยังเกาะเรากิน ดิฉัน อายุ 21 เข้า 22 ค่ะ เขาชอบอ้างว่าที่ไม่ไปทำงานเพราติดดิฉันคล้ายๆโทษว่าดิฉันผิด หรือเขาขี้เกียจรอดิฉันเลี้ยง ขอความเห็นหน่อยค่ะ