ฉันเข้าโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งใกล้บ้าน ฉันกำลังศึกษาชั้น ม1 และนี่เป็นวันแรกแห่งการมาเรียนศึกษาชั้นมัธยมต้น ฉันรีบวิ่งเข้ามาเพราะ ฉันมาสาย เข้าแถวกันหมดแล้ว แต่ฉันก็ไม่ทัน ฉันวิ่งสุดชีวิต และ โคร่มมมมม วิ้งๆๆๆ
"โอ้ยยยย" ฉันเอง
"ตื่นแล้วหรอ" ผู้ชายหน้าตากวนๆมองหน้าฉันแล้วถาม
"ใครอะ" ฉันถาม
"คนที่เจอเราล้มอะ ทีหลังเดินระวังหน่อยสิยัยหัวเหม่ง"ผู้ชายหน้าตากวนๆถามฉันอย่างกวนๆ
"ไม่เหม่งนะ นายออกไปเลย"ฉันไล่เขาแล้วมองไปตรงจึดระดับ พบว่าเขาเป็นรุ่นพี่ฉัน เขาอยู่ ม.3
"อุส่าช่วยไว้ ขอบคุณสักคำไม่มี ไปก็ได้ อยู่ตรงนี้นานๆ แสงสะท้อนหัวเธอแยงตาพี่หมดแล้วเนี่ย" ชายตรงหน้าพูดจนฉันมุดหนีไม่ทัน
"บ่ายยย~~~คนสวยไว้เจอกันนะครับ^^" พูดจบก็หยิบกระเป๋าเดินหนีไป ฉันก็หยิบกระเป๋าดูนาฬิกานี่เพิ่งเริ่มคาบแรก เอ้ะ แต่ว่าเขายิ้มแบบนี้ก็น่ารักนะ ถ้าไม่ติดที่ว่ากวนหนะ--
ห้องม1/14
ฉันเดินเข้าไปนั่งที่เหลืออยู่ที่เดียว และมีผู้ชายหน้ามึนๆนอนหลับอยู่ ฉันเดินเข้าไปนั่ง เอ้ะ ทำไมทุกคนต้องจ้องฉันขนาดนั้นด้วย มีเพื่อนกันหมดแล้วสิ แต่ฉันละ😥
ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์ไปพลางๆจนครูมา
"สวัสดีนักเรียนทุกคน" ครูพูด
ฉันรีบสกิดคนข้างๆ
"นายๆครูมาแล้ว"ฉันอุส่าไม่บ่นไม่วีนเพราะโรงเรียนไหม่😂
คนที่ฉันปลุก ลุกขึ้นมาพร้อมสบดว่าฉัน " จะปลุกทำไมเนี่ยคนจะนอน"
" นี่ฉันอุส่าเรียกนายนะ " ฉันเองเสียงเริ่มดังขึ้น
" แล้วไงละยัยเหม่ง "พร้อมชี้มาที่หัวฉัน โอ้ยยยยทำไมมีแต่คนเรียกฉันหัวเหม่ง
" นี่นาย! "ฉันชี้หน้าว่านายตรงหน้า
" ทำไมยัย เหม่ง เหม่งๆๆๆๆ"ชายตรงหน้าพูดอย่างทะเล้นสนุก
"นี่ เธอสองคนนั้นอะ คุยอะไรกัน ไปยืนขาเดียวหน้าห้องเลยไป ทั้งสองคน" ครูพูดตรงหน้าฉัน
ซวยอีกแล้ววันแรกก็โดนเลย โอ้ย
ฉันทำตาใอย่างว่าง่ายพร้อมนายปากเสียเนี่ย
" เธอชื่ออะไรละ " ฉันหันไปหาผู้ชายข้างๆอย่าง งง จะดีก็ดีเลย
" ปาล์ม แล้วนายละ " ฉันถาม
" ต้า อะ เรียกไม่ถนัดเลยอะ เรียกเหม่งแทนได้ปะ" ถามอย่าง กวนๆ ทำไมในชีวิตฉันเจอแต่คนกวนๆ
" เรียกก็เรียกไปเหอะ ฉันชินและ " ฉันพูดอย่างไม่สบอารม พราะฉันชินแล้วจริงๆ ก็หัวฉันเหม่งนี่
" เอ้า ได้ไง ไม่เถียงแล้วหรอ เหม่ง " ชี้หัวฉันอีก
" เออ เรียกไปเหอะ อย่าจิ้มหัวดิยิ่งเหม่งอยู่55555"ฉันคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ปานรู้จักกันมานานมาก
ฉันหันไปหาเสียงพวกกลุ่มผู้ชายที่กำลังเดินมา พบว่าในนั้นมีรุ่นพี่คนนั้นที่กวนฉันอีก โอ้ยวันซวยอะไรของฉันเนี่ย
ฉันหันหน้าหนีสุดชีวิต
" เอ้า น้องเหม่ง โดนทำโทษวันแรกเลยอ่อ " รุ่นพี่พูดอย่างกวนเหมือนหน้าตา
" ฮิ้วๆแฟนหรอวะไอเหยิน" จริงๆแล้วก็ไม่เหยินนะ เพราะเขาดัดฟันแล้ว
" เออแฟน" รุ่นพี่ยอมรับอย่างหน้ากวนๆ
"ไม่ใช่นะคะ  หนูไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เขานะ "ฉันรีบปฏิเสธ
" ไปและ กินข้าวเจอกันนะบ้ายบ่าย ตัวเอง" รุ่นพี่ทำหน้ากวนแล้วเดินจากไป โอ้ยฉันเจออะไรยิ่งกว่านี้อีกได้มั้ย
" แฟนเธอหรอ " ผู้ชายข้างๆถาม
" ไม่ใช่ " ฉันรีบปฏิเสธอีก
" ท่าทางพี่เขาชอบเธอนะ " พูดมากจัง
" ก็บอกว่าไม่ใช่ไงโว้ยยยยย"
พักเที่ยง
ฉันเดินไปหาเพื่อนสนิทของฉัน ฉันมีเพื่อนสนิทคนเดียว ชื่อตา  เรามานั่งกินข้าวด้วยกัน ได้อยู่คนละห้องเพราะฉันเป็นเด็กนาฏศิลป์ฉันนั่งกินข้าวแล้วคุยกัน
" แก วันนี้ฉันโดนคนเรียกหัวเหม่งอีกแล้วตั้งสองคน "ฉันบ่นให้เพื่อนฟัง
" ก็หัวแกเหม่งจริงๆนี่ " เพื่อนฉันพูด
" แกก็หัวเหม่งเหมือนฉันนั่นแหละยะ " ฉันย้อนเพื่อนแล้วเรสก็ขำกัน ฉันสนิทกันมากกกกกก
" เหม่ง นั่งด้วยดิ " ต้านี่เอง
" อ่าว เหม่งทั้งคู่เลยอะ งั้นนั่งด้วบนะเหม่งสอง " มันตั้งชื่อให้เพื่อนฉันอีกแล้ว นายกวนจริงๆ555555
" นี่ เหม่งแล้วไง " เพื่อนฉัยพูดกับต้า
" อ้าว น่านักดีออกเรียกเหม่งอะ " ต้าเถียง
" เอออ" ยายตาไม่เถียงต่อนั่งกินข้าวกับฉันแล้วก็ต้ากับเพื่อนต้าไป ฉันเดินอยู่ดีๆ รุ่นพี่ก็มาหาฉันอีก
" เหม่งงง " พี่เหยินพูด
" ไงเหยิน " ฉันเบื่อเถียงแล้ว มองไปมองมาก็หล่อนะเนี่ย
" เอ้า เดี่ยวตบหัวโยก " รุ่นพี่พูด
" เห้ยแก ฉันไปแล้วนะ "ตาพูด
" เออปาล์มเจอกันที่ห้องนะ ไปส่งเหม่งสองก่อน " ไอต้าพูด5555
" อ่าวมีคนเรียกเหม่งแล้วอะ งั้นพี่เรียกปาล์มเหม่งหมวยนะ "พี่เหยินพูด
" ไรเหยินพูดมากวะ " ฉันพูด
" อยากสนิทแล้วไงถึงเรียกเหยิน " รุ่นพี่ถาม
" อืม สนิทไม่ได้ใช่ปะ " ฉันถามต่อ
" ได้ดิ โอ่ๆ ไม่โกรธดิเหม่ง " จิ้มหัวฉันอีกแล้ว
คนมองกันโอ้ย
" ไอเหยินเอ้ย พาไปซื้อหนมหน่อย " ฉันพูด
" ไปดิ อยากกินไรอะ " ตรงหน้าพูดพร้มอตีเนียนเกาะไหล่ฉัน ฉันก็บ้าจี้เดินตาม
" อยากกินหนมไง "ฉันกวนตอบ
" กวนอ่อ "ตบเหม่งฉันอีก " เตี้ยเนอะ" พูดตอกย้ำฉันอีกแล้ว
" แล้วไง " ฉันตอบไม่สบอารมณ์
" น่ารักดี " ฉันใจเต้นแรงมาก อย่าให้คนตรงหน้าได้ยินนะโอ้ยยยยย
" หมายถึงหัวเหม่งอะ สะท้อนแสงน่ารักดี " หักหน้าฉันส้ะ
" จ้ะะะะะ "