RED INDIAN ตำนานอินเดียแดง Native American
วันนี้ วิวัย จิตต์แจ้ง มาในชุดคาวบอย ขอนำเสนอเรื่องราวของประวัติศาสตร์ของชนพื้นเมืองที่เก่าแก่เป็นพันๆปีที่พวกเขาอาศัยอยู่บริเวณกว้างของทวีปอเมริกา และถือเป็นเจ้าของที่ดินแดนแห่งนี้ตัวจริงมาก่อนใครๆ แต่อะไรเกิดขึ้นกับพวงเขา แล้วทำไมเขาถึงถูกล้างเผ่าพันธ์และไล่เขาไปไกลๆ น่าชวนสงใสว่าทำไมกลายเป็นแบบนี้ ? มาติดตามกันได้เลยครับเรื่องนี้น่าสนใจน่าศึกษามาก
ตอนกำเนิดอินเดียแดง ในปีค.ศ. 1492 ซึ่งตรงกับพ.ศ. 2035 มีคณะสำรวจชื่อว่าโคลัมบัส เดินเรือสำรวจดินแดนโลกใหม่ มาพบอเมริกา สิ่งที่โคลัมบัสได้บันทึกไว้ว่า เขาเห็นคนเก่าพื้นเมือง แต่งชุดแปลกและสวยงามมีสิ่งประดับทั้งกาย โคลัมบัสจึงตั้งชื่อให้ว่า อินเดียแดง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
มารู้จักอินเดียแดงกันหน่อยนะครับ มีหลายเผ่าอาศัยอยู่ทุกภาคของอเมริกาไปทั่วมีศิลปะวัฒนะธรรมเป็นของตัวเอง เขาบูชาภูตผีและบรรพบุรุษ พวกเขาสร้างที่อยู่อาศัย เป็นรูปกระโจมทำจากหนังสัตว์มาต่อกันเวลาเคลื่อนย้ายทำลังไม้เก็บของ ใช้หมาป่าและม้าลาก รวมตัวอยู่เป็น เผ่า ย้ายที่อยู่บ่อยๆ
น่าจะเกิดจากภูมิอากาศในอเมริกามีพายุใต้ฝุ่นอุทกภัยต่างๆ บางแห่งอากาศหนาวจัด พวกเขาล่าไล่ล่าฝูงวัวและควายป่ามาเป็นอาหารเลี้ยงชีพ และนำขนสัตว์ มาทำเครื่องนุ่งห่ม และประดับด้วยขนนกอินทรี
มีหลายเผ่ามีชื่อต่างๆดังนี้ เช่น ซูนิ อาปาเช่ โมฮ๊อก เชโรกี โชโชน
วาโฮ ช๊อกเทอร์ อินคา ฯลฯ นิสัยใจคอเป็นคนแค้มแข็ง รักสงบรักธรรมชาติ อาวุธประจำกายคือลูกดอกธนูทุกคน และพกขวานหินอาวุธไว้ล่าสัตว์เลี้ยงหมีป่าไว้ช่วยล่าสัตว์ พวกเขาขี่ม้าเก่ง โดยไม่ต้องใช้อานม้าและเลี้ยงม้าไว้เป็นฝูงๆ
พวกเขาอยู่กันดีๆ ก็มีคนขาวจากยุโรปมาแย่งชิงพื้นที่จากคนมาจากที่อื่นๆหลายชาติ อพยพ ข้ามาตั้งถิ่นฐานจำนวนเป็นล้านคนและไปไล่ทำร้ายพวกอินเดียแดงและถูกฆ่าทิ้งจำนวนมาก อินเดียแดงทุกเผ่ารวมตัวสู้กับคนขาวที่มีอาวุธทันสมัยกว่ามาก การรบเกิดขึ้นเป็นร้อยปีระหว่างพวกคาวบอยCow Boy กับอินเดียแดง คือคู่อริคู่อาฆาต ก็คือคนอเมริกันในปัจจุบัน
ต่อมาในศตวรรษที่ 19 หน่วยงานรัฐ ออกระเบียบกำหนดขยายดินแดนของชาวอเมริกัน และขับไล่อินเดียแดง ให้ออกไปอยู่บริเวณทางตะวันตกของประเทศออกเป็นกฎหมายบังคับให้เซ็นสัญญาในพ.ศ. 2419ทางการออกคำสั่งพิเศษต้องย้ายอย่าขัดขืน อินเดียแดงเป็นแสนไม่ยอมทำตาม และเกิดการขัดแย้งกันอย่างรุนแรง เกิดการรบนองเลือดกับทหารอเมริกัน ตายกันมาก ที่เรียกกันว่า “ สงครามอินเดียแดง “
อินเดียแดงมีวีระบุรุษนักสู้มากมายที่คนรู้จัก
คนดังๆแบบใจถึงไม่กลัวใครทั้งนั้นก็คือ ซิตติ้งบูล Sitting Bull เป็นหัวหน้าเผ่าปาปาซู พวกเขาสามารถต่อสู้กับกองทัพทหารม้าที่ 7 ที่มีกำลังแค้มแข็งการฝีกมาอย่างดีมีดาบและปืนพร้อมปืนใหญ่ บุกตลุมบอนกับกองทัพม้าป่าของอินเดีย แบบใส่กันเต็มที่แบบเลือดตกยางออกตายเป็น ผลอินเดียแดงกลับชนะขาดลอย งานนี้วัดใจกัน กลับสู้อินเดียแดงไม่ได้เลย ทหารแพ้ขาด ลูกเด็ดอินเดียแดงคือขี่ม้าเก่งกว่า เพราะโตมากับกับม้าป่าเลี้ยงเองตั้งแต่เด็กๆ และมีใจเป็นนักสู้
โดยเฉพาะ สมรภูมิ LITTLE BIG HORN เป็นการรบที่นองเลือดที่สุด ในประวัติศาสตร์ อเมริกา ระหว่างทหารม้า กองทัพ.ทีน่าเกลงขามที่เข็งแกล่งรบไม่เคยแพ้ใคร บัญชาการรบ มียุทธวิธี อาวุธพร้อม นําโดยนายพลมือ 1
ชื่อนายพล CUSTER มาสู้กับนักรบอินเดียแดง อาปาเช่ ในวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ. 1876 นายพลค้ตเตอร์เสียชีวิต และทหารถูกฆ่าตายเรียบอินเดียแดงชนะ เหตุการวันนั้นอินเดียแดงมีกําลังมากกว่า แต่อาวุธเป็นลองทหารมากมาย อาศัยใจสู้บุกคลุยประชิดตัว โดยใช้ขวาน
ส่วนวีระบุรุษอินเดียแดงอีกคนคือ เจอโรมิโน นักรบฝีมือฉกาจ
ชื่ออินเดียแดงเรียกว่า โกยาตเลย์ Goyathlay
หัวหน้าเผ่า อาแพเช่ Apache เป็นผู้นำอินเดียแดง เข้าสู้รบกับกองทัพใหญ่ของอเมริกันแบบสู้ตาย จนกองทัพต้องถอย อาปาแช่ในอดีตเคยโจมตีกองทหารสเปนเสียย่อยยับมาแล้ว
นับว่าเผ่า Apache แข็งแกร่งมากและเป็นเผ่าใหญ่ ที่ต่อต้านคนขาวอย่างรุนแรงที่สุดในประวัติการรบที่น่ากลัวทุกครั้ง
ผลสุดท้ายน้าน้อยย่อมแพ้ไฟ กองทัพอเมริกันมีกำลังผลมากกว่าหลายเท่าพร้องอาวุธเข้าปราบปรามชาว อาปาเช่ อย่างโหดเหี้ยมทารุณ กับอินเดียแดงไม่เว้นพ่อแม่คนแก่และเด็ก แม้แต่ผู้หญิง ถูกฆ่าสังหาร หลายแบบรวมทั้งจับแขวนคอประจาน เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ อินเดียแดงหลายเผ่า บางเผ่าตายหมดไม่เหลือสักคนเช่นเผ่านาวาโฮทหารคนขาวทำลายล้างเสียหมดทั้งเผ่า เผ่าอาปาเช่ก็เกือบไป
แทบจะสูญเผ่าพันธุ์ จน นายเจอโรมิโอหัวหน้าจำใจต้องขอสงบศึก เขาถูกจับตกเป็นนักโทษสงครามข้อหาผู้ก่อการร้าย ขังคุกตลอดชีวิต และเขาเสียชีวิตในคุก
ฟอร์ท คิดเคนส์ ในรัฐฟลอริด้า ตายเมื่อวันที่ 17 ก.พ.ปี 2452
เขาบอกว่าอินเดียแดงเป็นตัวโหดตัวร้าย จริงๆแล้วใครร้ายกันแน่
ช่วงนี้ขอเป็นเรื่องความสวยน่ารักของสาวอินเดียแดงกันบ้าง
ผู้หญิงอินเดียแดงจะสะอาดรักสวยรักงามไว้ผมเปียทุกเผ่า แต่งหน้าเขียนหน้าลายๆมีสีสันต์ ชวนมองมีเสน่ห์ในเผ่ามักใช้เวลาส่วนใหญ่ตัดเย็บเสื้อผ้า มาตัดเป็นเครื่องแต่งกายทั้งกระโปรงและกางเกงและเครื่องประดับที่เก๋คือผ้าพันแข็งและเครื่องประดับต่างๆแต่งตัวแล้วจึงสวยมาก สายยีนเธอมีเชื้อสายเอเชียผสม เมื่อกว่าหลาย1oooปีมาแล้วมีการย้ายถิ่นฐานของมนุษย์ครั้งใหญ่ข้ามซีกโลกประวัติศาสตร์เขาสันนิฐานไว้ อย่างนั้น ส่วนหนุ่มๆอินเดียแดงก็หล่อไม่เบาเหมือนกันนะจะบอกให้
จึงขอนำเรื่องราวความรักของหนุ่มสาวอินเดียแดงมานำเสนอในบทเพลง
Running Bear คือชื่อหนุ่มอินเดียแดงหลงรักอินเดียแดงสาวอยู่ต่างเผ่า
ชื่อว่า Little White Dove สองเผ่าไม่ถูกกันแต่ มีแม่น้ำกว้างใหญ่กันอยู่คนละฝั่ง ทั้งสองจะ ส่งสายตาความรักกันทุกวัน หนุ่มรูปหล่อไม่สามารถว่ายน้ำไปหาเธอได้
เพราะแม่น้ำกว้างมากเชี่ยวแรง ทุกวันทอดสายตาบอกรัก บางครั้งก็ส่งจูบไปให้กันแบบน่ารักนะนี่ จูบฝากกระแสคลื่นไปให้กันและกัน มีความสุข
จนคืนหนึ่งความรักเริ่มสุขงอม อินเดียแดงหนุ่มรักและคิดถึงห้ามใจไม่ไหว กระโดดน้ำว่ายข้ามฟากระยะไกลไปหาเธอ สาวเห็นจึงตัดสินใจกระโดดน้ำตามมาพบกันคนละครึ่งทาง ถึงกลางแม่น้ำทั้งคู่กอด และจูบกันด้วยใจรัก
แต่กระแสน้ำแรงมาก และน้ำวนได้ดูดทั้งสองจมหายไปสู่ก้นแม่น้ำ เสียชีวิตกอดกันกลม ได้ไปพบรักในแดนสวรรค์ ตามความเชื่อของชาวอินเดียแดง
ขอบคุณทุกๆท่าน เพลงนี้ขับร้องโดย Johnny Preston พบกับ วิวัย จิตต์แจ้งใหม่ ตอนหน้าครับ
วิวัย จิตต์แจ้งเขียนประวัติศาสตร์อินเดียแดงในมติตรัง
วันนี้ วิวัย จิตต์แจ้ง มาในชุดคาวบอย ขอนำเสนอเรื่องราวของประวัติศาสตร์ของชนพื้นเมืองที่เก่าแก่เป็นพันๆปีที่พวกเขาอาศัยอยู่บริเวณกว้างของทวีปอเมริกา และถือเป็นเจ้าของที่ดินแดนแห่งนี้ตัวจริงมาก่อนใครๆ แต่อะไรเกิดขึ้นกับพวงเขา แล้วทำไมเขาถึงถูกล้างเผ่าพันธ์และไล่เขาไปไกลๆ น่าชวนสงใสว่าทำไมกลายเป็นแบบนี้ ? มาติดตามกันได้เลยครับเรื่องนี้น่าสนใจน่าศึกษามาก
ตอนกำเนิดอินเดียแดง ในปีค.ศ. 1492 ซึ่งตรงกับพ.ศ. 2035 มีคณะสำรวจชื่อว่าโคลัมบัส เดินเรือสำรวจดินแดนโลกใหม่ มาพบอเมริกา สิ่งที่โคลัมบัสได้บันทึกไว้ว่า เขาเห็นคนเก่าพื้นเมือง แต่งชุดแปลกและสวยงามมีสิ่งประดับทั้งกาย โคลัมบัสจึงตั้งชื่อให้ว่า อินเดียแดง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
มารู้จักอินเดียแดงกันหน่อยนะครับ มีหลายเผ่าอาศัยอยู่ทุกภาคของอเมริกาไปทั่วมีศิลปะวัฒนะธรรมเป็นของตัวเอง เขาบูชาภูตผีและบรรพบุรุษ พวกเขาสร้างที่อยู่อาศัย เป็นรูปกระโจมทำจากหนังสัตว์มาต่อกันเวลาเคลื่อนย้ายทำลังไม้เก็บของ ใช้หมาป่าและม้าลาก รวมตัวอยู่เป็น เผ่า ย้ายที่อยู่บ่อยๆ
น่าจะเกิดจากภูมิอากาศในอเมริกามีพายุใต้ฝุ่นอุทกภัยต่างๆ บางแห่งอากาศหนาวจัด พวกเขาล่าไล่ล่าฝูงวัวและควายป่ามาเป็นอาหารเลี้ยงชีพ และนำขนสัตว์ มาทำเครื่องนุ่งห่ม และประดับด้วยขนนกอินทรี
มีหลายเผ่ามีชื่อต่างๆดังนี้ เช่น ซูนิ อาปาเช่ โมฮ๊อก เชโรกี โชโชน
วาโฮ ช๊อกเทอร์ อินคา ฯลฯ นิสัยใจคอเป็นคนแค้มแข็ง รักสงบรักธรรมชาติ อาวุธประจำกายคือลูกดอกธนูทุกคน และพกขวานหินอาวุธไว้ล่าสัตว์เลี้ยงหมีป่าไว้ช่วยล่าสัตว์ พวกเขาขี่ม้าเก่ง โดยไม่ต้องใช้อานม้าและเลี้ยงม้าไว้เป็นฝูงๆ
พวกเขาอยู่กันดีๆ ก็มีคนขาวจากยุโรปมาแย่งชิงพื้นที่จากคนมาจากที่อื่นๆหลายชาติ อพยพ ข้ามาตั้งถิ่นฐานจำนวนเป็นล้านคนและไปไล่ทำร้ายพวกอินเดียแดงและถูกฆ่าทิ้งจำนวนมาก อินเดียแดงทุกเผ่ารวมตัวสู้กับคนขาวที่มีอาวุธทันสมัยกว่ามาก การรบเกิดขึ้นเป็นร้อยปีระหว่างพวกคาวบอยCow Boy กับอินเดียแดง คือคู่อริคู่อาฆาต ก็คือคนอเมริกันในปัจจุบัน
ต่อมาในศตวรรษที่ 19 หน่วยงานรัฐ ออกระเบียบกำหนดขยายดินแดนของชาวอเมริกัน และขับไล่อินเดียแดง ให้ออกไปอยู่บริเวณทางตะวันตกของประเทศออกเป็นกฎหมายบังคับให้เซ็นสัญญาในพ.ศ. 2419ทางการออกคำสั่งพิเศษต้องย้ายอย่าขัดขืน อินเดียแดงเป็นแสนไม่ยอมทำตาม และเกิดการขัดแย้งกันอย่างรุนแรง เกิดการรบนองเลือดกับทหารอเมริกัน ตายกันมาก ที่เรียกกันว่า “ สงครามอินเดียแดง “
อินเดียแดงมีวีระบุรุษนักสู้มากมายที่คนรู้จัก
คนดังๆแบบใจถึงไม่กลัวใครทั้งนั้นก็คือ ซิตติ้งบูล Sitting Bull เป็นหัวหน้าเผ่าปาปาซู พวกเขาสามารถต่อสู้กับกองทัพทหารม้าที่ 7 ที่มีกำลังแค้มแข็งการฝีกมาอย่างดีมีดาบและปืนพร้อมปืนใหญ่ บุกตลุมบอนกับกองทัพม้าป่าของอินเดีย แบบใส่กันเต็มที่แบบเลือดตกยางออกตายเป็น ผลอินเดียแดงกลับชนะขาดลอย งานนี้วัดใจกัน กลับสู้อินเดียแดงไม่ได้เลย ทหารแพ้ขาด ลูกเด็ดอินเดียแดงคือขี่ม้าเก่งกว่า เพราะโตมากับกับม้าป่าเลี้ยงเองตั้งแต่เด็กๆ และมีใจเป็นนักสู้
โดยเฉพาะ สมรภูมิ LITTLE BIG HORN เป็นการรบที่นองเลือดที่สุด ในประวัติศาสตร์ อเมริกา ระหว่างทหารม้า กองทัพ.ทีน่าเกลงขามที่เข็งแกล่งรบไม่เคยแพ้ใคร บัญชาการรบ มียุทธวิธี อาวุธพร้อม นําโดยนายพลมือ 1
ชื่อนายพล CUSTER มาสู้กับนักรบอินเดียแดง อาปาเช่ ในวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ. 1876 นายพลค้ตเตอร์เสียชีวิต และทหารถูกฆ่าตายเรียบอินเดียแดงชนะ เหตุการวันนั้นอินเดียแดงมีกําลังมากกว่า แต่อาวุธเป็นลองทหารมากมาย อาศัยใจสู้บุกคลุยประชิดตัว โดยใช้ขวาน
ส่วนวีระบุรุษอินเดียแดงอีกคนคือ เจอโรมิโน นักรบฝีมือฉกาจ
ชื่ออินเดียแดงเรียกว่า โกยาตเลย์ Goyathlay
หัวหน้าเผ่า อาแพเช่ Apache เป็นผู้นำอินเดียแดง เข้าสู้รบกับกองทัพใหญ่ของอเมริกันแบบสู้ตาย จนกองทัพต้องถอย อาปาแช่ในอดีตเคยโจมตีกองทหารสเปนเสียย่อยยับมาแล้ว
นับว่าเผ่า Apache แข็งแกร่งมากและเป็นเผ่าใหญ่ ที่ต่อต้านคนขาวอย่างรุนแรงที่สุดในประวัติการรบที่น่ากลัวทุกครั้ง
ผลสุดท้ายน้าน้อยย่อมแพ้ไฟ กองทัพอเมริกันมีกำลังผลมากกว่าหลายเท่าพร้องอาวุธเข้าปราบปรามชาว อาปาเช่ อย่างโหดเหี้ยมทารุณ กับอินเดียแดงไม่เว้นพ่อแม่คนแก่และเด็ก แม้แต่ผู้หญิง ถูกฆ่าสังหาร หลายแบบรวมทั้งจับแขวนคอประจาน เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ อินเดียแดงหลายเผ่า บางเผ่าตายหมดไม่เหลือสักคนเช่นเผ่านาวาโฮทหารคนขาวทำลายล้างเสียหมดทั้งเผ่า เผ่าอาปาเช่ก็เกือบไป
แทบจะสูญเผ่าพันธุ์ จน นายเจอโรมิโอหัวหน้าจำใจต้องขอสงบศึก เขาถูกจับตกเป็นนักโทษสงครามข้อหาผู้ก่อการร้าย ขังคุกตลอดชีวิต และเขาเสียชีวิตในคุก
ฟอร์ท คิดเคนส์ ในรัฐฟลอริด้า ตายเมื่อวันที่ 17 ก.พ.ปี 2452
เขาบอกว่าอินเดียแดงเป็นตัวโหดตัวร้าย จริงๆแล้วใครร้ายกันแน่
ช่วงนี้ขอเป็นเรื่องความสวยน่ารักของสาวอินเดียแดงกันบ้าง
ผู้หญิงอินเดียแดงจะสะอาดรักสวยรักงามไว้ผมเปียทุกเผ่า แต่งหน้าเขียนหน้าลายๆมีสีสันต์ ชวนมองมีเสน่ห์ในเผ่ามักใช้เวลาส่วนใหญ่ตัดเย็บเสื้อผ้า มาตัดเป็นเครื่องแต่งกายทั้งกระโปรงและกางเกงและเครื่องประดับที่เก๋คือผ้าพันแข็งและเครื่องประดับต่างๆแต่งตัวแล้วจึงสวยมาก สายยีนเธอมีเชื้อสายเอเชียผสม เมื่อกว่าหลาย1oooปีมาแล้วมีการย้ายถิ่นฐานของมนุษย์ครั้งใหญ่ข้ามซีกโลกประวัติศาสตร์เขาสันนิฐานไว้ อย่างนั้น ส่วนหนุ่มๆอินเดียแดงก็หล่อไม่เบาเหมือนกันนะจะบอกให้
จึงขอนำเรื่องราวความรักของหนุ่มสาวอินเดียแดงมานำเสนอในบทเพลง
Running Bear คือชื่อหนุ่มอินเดียแดงหลงรักอินเดียแดงสาวอยู่ต่างเผ่า
ชื่อว่า Little White Dove สองเผ่าไม่ถูกกันแต่ มีแม่น้ำกว้างใหญ่กันอยู่คนละฝั่ง ทั้งสองจะ ส่งสายตาความรักกันทุกวัน หนุ่มรูปหล่อไม่สามารถว่ายน้ำไปหาเธอได้
เพราะแม่น้ำกว้างมากเชี่ยวแรง ทุกวันทอดสายตาบอกรัก บางครั้งก็ส่งจูบไปให้กันแบบน่ารักนะนี่ จูบฝากกระแสคลื่นไปให้กันและกัน มีความสุข
จนคืนหนึ่งความรักเริ่มสุขงอม อินเดียแดงหนุ่มรักและคิดถึงห้ามใจไม่ไหว กระโดดน้ำว่ายข้ามฟากระยะไกลไปหาเธอ สาวเห็นจึงตัดสินใจกระโดดน้ำตามมาพบกันคนละครึ่งทาง ถึงกลางแม่น้ำทั้งคู่กอด และจูบกันด้วยใจรัก
แต่กระแสน้ำแรงมาก และน้ำวนได้ดูดทั้งสองจมหายไปสู่ก้นแม่น้ำ เสียชีวิตกอดกันกลม ได้ไปพบรักในแดนสวรรค์ ตามความเชื่อของชาวอินเดียแดง
ขอบคุณทุกๆท่าน เพลงนี้ขับร้องโดย Johnny Preston พบกับ วิวัย จิตต์แจ้งใหม่ ตอนหน้าครับ