คนเราก็เป็นธรรมดาที่จะท้อบางครั้งเชื่อว่าทุกคนก็เคยถามกับตัวเองว่าเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไรในวันที่เราท้อแท้ในวันที่เราคิดว่าเราไม่เหลือใคร เป็นสภาวะที่สภาพจิตใจอ่อนแออย่างสุดขีด ผิดหวังในเรื่องต่างๆ ความรัก การเรียน เพื่อน ครอบครัว เงิน รูปลักษณ์ จนเผลอคิดการกระทำโง่ๆออกไปจนไม่ได้คิดว่าคนที่อยู่เบื่องหลังจะรู้สึกอย่างไร ดิฉันไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาอ่านเคยเป็นเหมือนดิฉันไหมแต่เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องของดิฉันเอง มันไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นหรือตื้นตัน จนน้ำตาไหลแค่อยากให้รู้ว่าความรักและปฏิหาริย์สามารถเกิดขึ้นในระเวลาอันสั้น
        ดิฉันเป็นเด็กธรรมดาค่ะที่ต้องเรียนและศึกษา สอบเข้ามหาลัยและจบออกมาทำงานอย่างคนทั่วไป ไม่มีความฝันเป็นของตัวเอง คิดว่าโลกนี้ไม่น่าสนุกเอาเสียเลย ย้อนเวลาไปตไปตอนดิฉันแอดมินชั่นเข้าคณะ ฉันไม่มีคณะที่ชอบเห็นอันไหนที่ครอบครัวคิดว่าดีฉันก็เลือก ฉันแอดได้วิศวกร มันเป็นเรื่องน่ายินดีใช่ไหมล่ะใช่ทุกคนยินดี แต่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา ฉันเรียนมาเรื่อยๆจนถึงปี 2 เทอม 1 อยู่ดีๆเพื่อนของฉันก็ตีออกห่างฉันไปเรื่อยๆไม่รู้ทำไม คุยเรื่องที่ฉันไม่รู้เรื่อง ทิ้งฉันเรียนคนเดียว ทำให้ฉันรู้สึกไม่เหลือใคร บวกกับการเรียนที่จะไปไม่รอด เกรดที่ลดลง ฉันอยู่หอคนเดียวคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย ทำไมเราถึงไม่เคยมีเพื่อน ทำไมเราถึงออกมาหน้าตาหน้าเกียจ เราทำอะไรผิดมากเลยหรอ ความฝันก็ไม่มีอยู่รกโลกไปวันๆ ตอนนั้นฉันนอนฟังเพลงในยูทูปคนเดียวในห้อง ฉันคิดภาพฉัน เขียนจดหมายลาตาย เห็นภาพงานศพกับคนร่ำไห้ จนทำให้ฉันคิดจะจากไปเพราะรู้สึกถ้าฉันตายฉันดูมีตัวตนมากกว่าที่เป็นอยู่ ฉันเริ่มจะทำอย่างที่นึก แล้วเพลงที่ฉันฟังก็จบ ยูทูปเล่นอัตโนมัติไปในคลิปถัดไป เป็นรายการทีวีรายการหนึ่งเป็นเทปที่นานมาแล้วตั้งแต่ 2013 ฉันดูมันฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่ง อยู่ดีๆภาพงานศพ ภาพคนร้องไห้ก็หายไป ฉันนิ่งอยู่สักพักแล้วก็ร้องไห้ ฉันดูรายการนั้นจนจบ แล้วค้นหาประวัติเขาเรื่อยๆ เขาเป็นนักบรรพชีวินวิทยาคนหนึ่งที่เก่งมากเรียนจบจากฝรั่งเศส จนฉันชอบที่จะหาความรู้เกี่ยวกับซากฟอสซิล ฉันมีฝันแล้ว ฉันเริ่มมองทุกอย่างในแง่บวกฉันเริ่มมีชีวิตที่ขึ้นเรื่อยๆ และหันมาเข้าใจโลกมากขึ้น ฉันกลับมองย้อนกลับไปว่าถ้าฉันทำมันลงไปครอบครัวฉันจะเศร้าใจแค่ไหน ฉันจะพลาดโอกาศรู้จักฝันของตัวเอง รู้จักโลกมากขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ตอนนี้ฉันได้เข้ารวมกลุ่มกับ fossil collectors  นักสะสมฟอสซิลมีอะไรให้ทำทั้งวันเลยค่ะ
     จบแล้วเรื่องของดิฉัน แค่หนึ่งหัวใจ เขาช่วยมาต่อลมหายใจ ถามว่ารักไหมมากแต่คงได้เจอกันยากเขาไม่รู้ด้วยซำ้ว่าเขาช่วยชีวิตคนๆนึงไว้ ถึงเขาจะมีแฟนที่เขารักมากๆแล้วก็นะ 555 อกหักซิ  แล้วคุณล่ะหาฝันเจอรึยัง หาแรงบันดาลใจรึยัง รู้หรือยังว่าชีวิตที่เป็นอยู่มันคุ้มหรือยัง คุณค้นหารักแท้เจอรึยังเห็นไหมรักแท้เกิดขึ้นมาแค่ไม่กี่วิมันมีอยู่รอบๆตัวคุณ ถ้าคุณรู้สึกได้คุณจะเจอ ขอบคุณค่ะที่เสียเวลามาอ่าน ดิฉันแค่เด็กอายุ 19 คนนึงก็เท่านั้นเองค่ะ
   ปล.ถ้าเขาผ่านมาอ่านดิฉันบอกว่าขอบคุณนะค่ะสักวันเราคงได้เจอกันที่ไหนสักที่แหละ
" I believe in destiny"