สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้เเรกในหัวข้อทำนองนี้ มันเป็นเรื่องราวที่ดิฉันคิดว่าหากดิฉันเอาเรื่องเเบบนี้ไปไถ่ถามใครตามท้องถนนคนคงจะมองดิฉันว่าบ้า นานๆครั้งเท่านั้นที่ดิฉันเองจะเล่าเรื่องนี้กับใคร จุดประสงค์ของดิฉันเองไม่มีอะไรไปเสียนอกจากหวังจะหาคำตอบจากความฝัน ฝันภารกิจ ที่ดิฉันต้องหาให้พบ เพื่อสิ่งใดเองนั้น ดิฉันก็ไม่ทราบ
เรื่องราวมันเริ่มจากการที่ดิฉันเอง มีปัญหาชีวิต มรสุมซัดเซ จนไม่รู้จะทำยังไง เลยหันหน้าพึ่งพระรัตนตรัยจากคำชักชวนอันเป็นกุศลบุญของพี่สาวของดิฉันเอง ดิฉันตั้งใจเพียรปฏิบัติ สวดมนต์ นั่งสมาธิ เพื่อให้ตนเองนั้นนิ่งพอที่จะขจัดปัญญาทุกอย่างออกไปเสีย ชีวิตดีฉันดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ร้องไห้ง่ายๆ ไม่ท้อง่าย ดีขึ้นตามลำดับเวลา จวบจนกระทั่งวันนึง...
ดิฉันฝันไปว่า ดิฉันเองนั้นยืนอยู่ในท้องพระโรง ที่เพดานสูงริบ เพดานเป็นไม้สักทอง กรุลายสวยระยับ ดิฉันยืนอยู่เเถวที่ 2 หันหน้าเข้ากับทางเดินตรงกลาง ที่ปูด้วยพรมสีแดง ดิฉันหันไปทางขวามือ มีเสลี่ยงแบกเด็กหญิงคนนึงเข้ามา เด็กหญิงนุ่งห่มสไบเเละผ้าถุงสีฟ้า ผมยาวดำสลวยท่าท่างเฉลียวฉลาด นั่งพับเพียบมาบนเสลี่ยงนั้น มีทหารเชิญของเดินนำมาหน้าเสลี่ยง เเต่สิ่งของหนึ่งที่ดิฉันจำได้เเม่นที่สุด คือ "พระขรรค์คู่งาช้าง" มีเหล่าขุนนางเเละทหารบางนายหันมาทำหน้าเหมือนคิดเเผนร้ายอะไรไว้ในใจ ดิฉันหันไปมองทางซ้ายมือ ก็พบกับ กษัตริย์กับพระมเหสี ที่รีบลงมาจากบัลลังค์ด้วยท่าทางตื่นเต้น พระมเหสี รีบเอ่ยถามก่อนว่า "หลานข้ามาด้วยไหม" เเล้วเด็ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเสลี่ยงก็วิ่งโผเข้ากอดทั้ง 2 พระองค์อย่างดีใจ
ภาพตรงนี้ตัดไปเป็นภาพเด็กผู้หญิงคนนี้นั่งพับเพียบหวีผมอยู่หน้ากระจกโบราณ ลักษณะเหมือนห้องนอน ของทุกอย่างทำมาจากไม้เเละทอง มีเเสงสว่างเเต่สลัวเหลือเกิน มีพระมเหสีกับกษัตริย์อยู่ในห้องนั้นด้วย ทันใดนั้นทั้ง 3 ก็ตกใจมาก เมื่อมีทหารเเต่งกายเหมือนนายกองพม่ามายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องด้านนอก การเเต่งการของเขา คล้ายกับนายกองพม่าในเรื่องนเรศวรเเต่ไม่ได้ทำมาจากโลหะหรือทองอะไร เครื่องทรงนั้นทำมาจากหนังตอกลาย เหมือนจริงเหลือเกินในฝัน...
ดิฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาสายๆ ในใจยังจำฝันได้เเม่นจำ จึงโทรศัพท์ไปเล่าให้พี่สาวฟัง พี่สาวเลยถามมาเเค่คำเดียวว่า "รู้จักทหารพระองค์ดำหรือไม่ เข้าใจที่พูดหรือเปล่า" ดิฉันก็บอกว่า "ไม่รู้จัก คืออะไร รู้จักเเต่พระนเรศวร" พี่สาวก็นิ่งๆไป "อืม..ต่อไปนี้แกคงได้รู้จักแล้วล่ะ มันเป็นกรรมบุญของเเก พี่พูดอะไรไม่ได้มากเจ้ากรรมนายเวรเเกจะไม่พอใจพี่ นี่เป็นสัญญาณเตือนเเกให้เร่งบำเพ็ญให้มาก แต่แกต้องเจออีกเยอะ เจ้ากรรมนายเวรเขาไม่ยอมหรอก ยิ่งมีบุญมาก เขาก็ยิ่งตามเเกไม่ทัน"
*** เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังต่อนะคะ ***
ความฝันภารกิจ.....จากนักรบอยุธยา สู่ เด็กหญิงธรรมดา (ที่ไม่รู้ไปเกี่ยวกับเขาตอนไหน)
เรื่องราวมันเริ่มจากการที่ดิฉันเอง มีปัญหาชีวิต มรสุมซัดเซ จนไม่รู้จะทำยังไง เลยหันหน้าพึ่งพระรัตนตรัยจากคำชักชวนอันเป็นกุศลบุญของพี่สาวของดิฉันเอง ดิฉันตั้งใจเพียรปฏิบัติ สวดมนต์ นั่งสมาธิ เพื่อให้ตนเองนั้นนิ่งพอที่จะขจัดปัญญาทุกอย่างออกไปเสีย ชีวิตดีฉันดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ร้องไห้ง่ายๆ ไม่ท้อง่าย ดีขึ้นตามลำดับเวลา จวบจนกระทั่งวันนึง...
ดิฉันฝันไปว่า ดิฉันเองนั้นยืนอยู่ในท้องพระโรง ที่เพดานสูงริบ เพดานเป็นไม้สักทอง กรุลายสวยระยับ ดิฉันยืนอยู่เเถวที่ 2 หันหน้าเข้ากับทางเดินตรงกลาง ที่ปูด้วยพรมสีแดง ดิฉันหันไปทางขวามือ มีเสลี่ยงแบกเด็กหญิงคนนึงเข้ามา เด็กหญิงนุ่งห่มสไบเเละผ้าถุงสีฟ้า ผมยาวดำสลวยท่าท่างเฉลียวฉลาด นั่งพับเพียบมาบนเสลี่ยงนั้น มีทหารเชิญของเดินนำมาหน้าเสลี่ยง เเต่สิ่งของหนึ่งที่ดิฉันจำได้เเม่นที่สุด คือ "พระขรรค์คู่งาช้าง" มีเหล่าขุนนางเเละทหารบางนายหันมาทำหน้าเหมือนคิดเเผนร้ายอะไรไว้ในใจ ดิฉันหันไปมองทางซ้ายมือ ก็พบกับ กษัตริย์กับพระมเหสี ที่รีบลงมาจากบัลลังค์ด้วยท่าทางตื่นเต้น พระมเหสี รีบเอ่ยถามก่อนว่า "หลานข้ามาด้วยไหม" เเล้วเด็ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเสลี่ยงก็วิ่งโผเข้ากอดทั้ง 2 พระองค์อย่างดีใจ
ภาพตรงนี้ตัดไปเป็นภาพเด็กผู้หญิงคนนี้นั่งพับเพียบหวีผมอยู่หน้ากระจกโบราณ ลักษณะเหมือนห้องนอน ของทุกอย่างทำมาจากไม้เเละทอง มีเเสงสว่างเเต่สลัวเหลือเกิน มีพระมเหสีกับกษัตริย์อยู่ในห้องนั้นด้วย ทันใดนั้นทั้ง 3 ก็ตกใจมาก เมื่อมีทหารเเต่งกายเหมือนนายกองพม่ามายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องด้านนอก การเเต่งการของเขา คล้ายกับนายกองพม่าในเรื่องนเรศวรเเต่ไม่ได้ทำมาจากโลหะหรือทองอะไร เครื่องทรงนั้นทำมาจากหนังตอกลาย เหมือนจริงเหลือเกินในฝัน...
ดิฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาสายๆ ในใจยังจำฝันได้เเม่นจำ จึงโทรศัพท์ไปเล่าให้พี่สาวฟัง พี่สาวเลยถามมาเเค่คำเดียวว่า "รู้จักทหารพระองค์ดำหรือไม่ เข้าใจที่พูดหรือเปล่า" ดิฉันก็บอกว่า "ไม่รู้จัก คืออะไร รู้จักเเต่พระนเรศวร" พี่สาวก็นิ่งๆไป "อืม..ต่อไปนี้แกคงได้รู้จักแล้วล่ะ มันเป็นกรรมบุญของเเก พี่พูดอะไรไม่ได้มากเจ้ากรรมนายเวรเเกจะไม่พอใจพี่ นี่เป็นสัญญาณเตือนเเกให้เร่งบำเพ็ญให้มาก แต่แกต้องเจออีกเยอะ เจ้ากรรมนายเวรเขาไม่ยอมหรอก ยิ่งมีบุญมาก เขาก็ยิ่งตามเเกไม่ทัน"
*** เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังต่อนะคะ ***