ตะวันออกกลางแต่เดิมนั้นมีการค้าขายพอสมควรครับ    และจะออกแนวพ่อค้าคนกลางเพราะดินแดนแถบนี้เป็นทางผ่านของสินค้าระหว่างโลกตะวันตกและโลกตะวันออก    ในสมัยอดีตบรรดาการค้าเครื่องเทศต่างๆนี่ตะวันออกกลางจะเป็นศูนย์รวมเลยก็ว่าได้     พ่อค้าอินเดียซื้อเครื่องเทศจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้วก็ขนมาขายยังตะวันออกกลาง     ตะวันออกกลางก็รับซื้อไว้และนำไปขายให้ยุโรปอีกต่อ

แต่เมื่อการเดินเรือเริ่มเจริญไม่จำเป็นต้องเดินทางผ่านตะวันออกกลางแล้ว    การค้าของตะวันออกกลางก็เสื่อมลงอย่างรวดเร็วและเกือบทั้งหมดสูญสิ้นความเจริญไป     เหลือแต่ดินแดนที่ใกล้กับศูนย์กลางการปกครองและใกล้ทะเลที่ยังพอมีความเจริญอยู่แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้รุ่งเรืองอะไรมากมาย    

ที่ยังมีการค้าขายอยู่ได้ด้วยตนเองก็เช่นบาห์เรนยังมีการค้าขายไข่มุก   อิหร่านค้าขายบรรดาพรมเปอร์เซีย เกสรหญ้าฝรั่น กำยาน คาร์เวีย

---

ตะวันออกกลางในช่วงก่อนค้นพบน้ำมันถ้าเอาช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2    ก็จะมีแบ่งเป็น 3 ส่วน     คือ

1 ดินแดนที่อยู่ภายใต้จักรวรรดิออตโตมาน    
2 ดินแดนที่อยู่ภายใต้การปกครองของเปอร์เซีย
3 ดินแดนที่ไม่ได้อยู่ในการปกครองของใคร

ถ้าเป็นดินแดนที่อยู่ใกล้กับศูนย์กลางการปกครองก็จะมีความเจริญในระดับหนึ่ง    แต่หากอยู่ห่างไกลออกไปรึไม่มีคนปกครองพวกนี้จะอยู่กันแบบชนเผ่าทะเลทราย     อย่างเช่นคาบสมุทรอาระเบียนั้นพื้นที่เกือบทั้งหมดเป็นทะเลทรายซึ่งในสมัยนั้นไม่มีค่าอะไรเลย     และยังอยู่ยากด้วย     จักรวรรดิออตโตมานจะครอบครองดินแดนแถบนี้เฉพาะพื้นที่ติดชายฝั่งทะเลเท่านั้น     ส่วนดินแดนตอนกลางของคาบสมุทร (พื้นที่ส่วนใหญ่ของซาอุดิอาระเบียในปัจจุบัน) ไม่สนใจจะเข้าไปยึดครองซักนิด     ดินแดนภายในของคาบสมุทรอาระเบียจึงออกแนวชนเผ่าทะเลทรายอยู่กันเป็นกลุ่มๆ     ซึ่งด้วยความที่เป็นดินแดนไร้ประโยชน์แบบนี้     ทำให้ราชวงศ์ซาอูดฉวยโอกาสที่จักรวรรดิออตโตมานกำลังล่มสลายยกกำลังเข้าตีชิงดินแดนส่วนใหญ่ของคาบสมุทรมาได้และสถาปนาประเทศซาอุดิอาระเบียขึ้นมา (แล้วดันถูกหวยรางวัลใหญ่ค้นพบน้ำมันดิบมหาศาล)    

ส่วนดินแดนอื่นๆถึงมีความเจริญแต่ก็ไม่ได้เจริญอะไรมาก    พื้นที่ส่วนใหญ่ก็แนวๆทะเลทรายกันทั้งนั้น     เทียบกับประเทศในยุโรปไม่ได้เลย