คือเราคบกับคนๆ นึงมาได้เกือบครึ่งปีแล้ว จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์คือเราเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาก่อน ก่อนที่เราจะคบกัน เราคุยกันมานานพอสมควร แต่ตอนนั้นเขาเองมีแฟนอยู่แล้ว แต่เราก็ยังคุยเพราะชอบเขามาก ตัวเขาเองตอนนั้นก็คุยหลายคน จนในที่สุดเขาก็เลือกเรา และทิ้งแฟนของเขาพร้อมกับตัดขาดกับคนที่เขาคุยด้วยทั้งหมด ตอนคบกันเขาดีกับเรามาก ขี้อ้อน ใส่ใจ ตามใจเราตลอด เขารักเรามาก เราเองก็รักเขามากเหมือนกัน เขามักจะทำอะไรหลาย ๆ อย่างให้เรา ช่วยงานเราตลอด ขับรถมาหาทั้งที่มันไกล เขาเป็นแฟนที่ดีที่สุดที่เราเคยเจอมา แล้วเขาก็เป็นแฟนที่เราคบนานที่สุด เพราะที่ผ่านมาเราไม่เคยรักใครจริงเลยสักคน ทั้งที่แฟนเก่าเขารักเรามากแต่เราก็ทิ้งเขามาเพราะเราเบื่อ ซึ่งมันทำร้ายจิตใจเขามากจนแม่เขาเกลียดเรา กว่าแฟนเก่าเราจะผ่านจุดนั้นมาได้ก็สาหัสเหมือนกัน ในชีวิตของเราทิ้งคนที่รักเรามาทั้งชีวิตแล้ว เรารู้สึกผิดและรู้สึกแย่ทุกครั้งเวลามองกลับไปถึงการกระทำเลว ๆ ของเรา
และเราเชื่อว่าสักวันกรรมต้องตามสนองเราแน่นอน ซึ่งเราก็น้อมรับเพราะมันคงหลีกเลี่ยงไม่ได้
จนมาถึงแฟนคนปัจจุบันตอนแรกที่คบกันเราก็ไม่ได้คิดว่าจะรักเขาจริง ๆ แต่มันอาจจะเป็นเพราะเราอยู่ด้วยกันตลอด ตอนเรียนก็อยู่ด้วยกัน ไม่เคยห่างกันเลย เขาเป็นคนที่ค่อนข้างหวงเรา เวลาเราไปไหนเขาจะไปด้วยเสมอ เขาเป็นคนหน้าตาดี ฉลาด เก่ง และเป็นมิตรกับทุกคน ตลอดเวลาที่คบกันเขาเสมอต้นเสมอปลายตลอด เขาอ้อนเราทุกวัน บอกรัก บอกคิดถึงไม่เคยขาด เขาเข้ามาเติมเต็มทุก ๆ อย่าง
จนชีวิตรักมันดูลงตัว แต่สิ่งที่เขาทำให้มันช่างตรงข้ามกับสิ่งที่เราทำให้เขา เราทะเลาะกันบ่อยเพราะตวามผิดเดิม ๆ ของเรา เขาร้องไห้บ่อยมาก ไม่มีอาทิตย์ไหนเลยที่จะไม่ร้อง เราสำนึกผิดทุกครั้งและสงสารเขามาก ไม่อยากเห็นเขาร้องไห้แต่เราก็ทำผิดอีก ในขณะที่เขารักและทุ่มเททุกอย่างให้เรา ทำดีกับเราสารพัด แต่เรากับมองไม่เห็นสิ่งดี ๆ ที่เขาทำให้
มันอาจเป็นเพราะสิ่งดี ๆ ที่เขาทำ
มันคือสิ่งที่เขาทำอยู่ทุกวันจนมันกลายเป็นเรื่องปกติ
แล้วเราก็ไม่ค่อยสนใจเขา ไม่ใส่ใจ มองข้ามเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ตลอด เราทำร้ายจิตใจเขามาตลอด จนถึงวันนี้เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่บอกรักไม่บอกคิดถึงเราเหมือนเดิม เขาไม่ค่อยใส่ใจเราเหมือนเดิมแล้ว
เราเองก็เข้าใจ เพราะเราทำให้เขาเสียความรู้สึกมากมาก แทบจะทุกข์มากกว่าสุขก็ว่าได้ ตอนที่เขารักและเอาใจใส่เรา ตอนนั้นเรากลับเฉย ๆ กับเขา ไม่รู้สึกว่าเขาสำคัญอะไรมากมาย มันแบบไม่ได้กลัวว่าจะเสียไปเลย เพราะเขาติดเราและรักเรามาก ๆ จนเราไม่คิดว่าเขาจะไปจากเรา
2-3 วันที่เขาเริ่มเปลี่ยนไป เราเริ่มสำนึกกับสิ่งที่เรามองข้ามไป และเรารู้สึกเสียใจกับการกระทำที่ผ่านมามาก เรากินข้าวไม่ลงตลอด 3 วัน เรากังวลไปหมด
กลัวจะเสียเขาไป เราเพิ่งมามองเห็นความสำคัญของเขาในตอนที่มันสาย ตอนที่เขาอาจจะไม่อยากอยู่กับเราแล้ว เราเพิ่งรู้ว่าเรารักเขามากขนาดไหน
ถ้าต้องเสียคนดี ๆ คนที่เรารักมาก ๆ ไป เราคงทำใจไม่ได้แน่ ๆ แต่อีกใจนึงเราก็อยากปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดี คนที่ทำให้เขามีความสุขมากกว่าเรา แต่เราก็คงต้องใช้เวลาทำใจพักใหญ่ ๆ กับการที่ต้องเสียคนที่รักมากที่สุดคนนึงไปเพราะนิสัยแย่ ๆ ของเราเอง 😭😭😭😭😭😭😭😭😭