เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆยืนกินจอลลี่สติ๊กอยู่หน้าร้านตากับยาย
ที่เปิดเป็นร้านขายของชำเล็กๆ อยู่ด้านหลังร้านขนมปัง
ภาพความทรงจำเก่าๆ...เริ่มค่อยๆชัดเจนขึ้นเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
ข้างๆร้านตากับยายเป็นร้านขายยา
หมอตี๋คนขายยาหัวใจวายตายอยู่บนกองยา
ถัดออกไป ปัง!!! เสียงปืนดังลั่น ผู้ชายที่อยู่ในบ้านเอาปืนจ่อยิงที่หัวตัวเอง เลยไปอีกเป็นโรงงานยากันยุงกำลังโดนไฟไหม้แข่งกับโบสถ์คริสต์หลังเก่าที่อยู่ไม่ไกลกัน ไฟโหมไหม้...หลังคาโบสถ์ลุกโชนเป็นทะเลเพลิงอยู่บนฟ้า
ผู้คนวิ่งวุ่นวายร้องไห้ เสียงระฆังดังเหง่งหง่างมั่วไปหมด
หลังกองเพลิงสงบ...เด็กหญิงตัวเล็กกลับเอาเศษผงยากันยุงที่เหลืออยู่มาละลายน้ำเล่น สมมุติว่าเป็นโกโก้ โอวันตินสนุกสนาน
"ก๋ง"เอาผ้าขาวม้าพันมือที่ถือไอติมขนมปังไว้ เพราะกลัวแดดจะทำให้ไอติมละลาย เดินผ่านสนามหญ้า พื้นโคลนเฉอะะเเฉะแล้วส่งไอติมกะทิหลายสีให้
ผ้าขาวม้าสารพัดประโยชน์ของก๋ง...มีไอติมมีขนม ไม่ก็ก๋วยเตี๋ยวเสมอ
เสียงเป่าเมาท์ออแกนเคาะแทมโบรีน และนิทานผีเป็นความบันเทิงที่วิเศษสุด ที่ก๋งมอบให้ยามพระอาทิตย์ลับตาก่อนกางมุ้งนอน
ฟังเสียงหรีดหริ่งเรไร ลมพัดพากลิ่นมะลิมา หอมชื่นใจ...หลับฝันดี
"ยาย" เอามือวักน้ำในขันลูบหน้าเสยผมให้ในตอนเช้า รู้สึกได้ถึงลมเย็นๆกระทบเบาๆที่ใบหน้า...สดชื่นจัง^^ ยายจับอาบน้ำแต่งตัวใส่กระโปรงชุดสวยจูงมือไปโบสถ์
มีคนมาโบสถ์หลายคน ญาติๆที่รู้จักและเพื่อนบางคนที่ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว แม่นั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่งแถวสุดท้าย
เมื่อพิธีจบลงฉันกับยายเดินจูงมือกันนำทุกคนออกมา เดินตรงไปที่สุสานที่อยู่ไม่ไกล เสียงเป่าเมาท์ออแกนเคาะแทมโบรีนของก๋งดังเป็นจังหวะสนุกสนาน
ฉันอดไม่ได้ที่จะกระโดดโลดเต้นไปตามจังหวะเพลงเหมือนวัยเด็กอีกครั้ง
หลุมยายอยู่เกือบสุดป่าช้า ก๋งยืนยิ้ม...ส่งไอติมให้....
ที่นี่...ที่ๆฉันเคยเข้ามานั่งเล่นนอนเล่น คุยกับยายเสมอๆทุกครั้งที่คิดถึง
วันนี้จะเป็นวันที่ฉันจะได้อยู่ที่นี่กับยายตลอดไป
"สุขสันต์วันที่ฉันตาย"
ภาพความทรงจำ
ที่เปิดเป็นร้านขายของชำเล็กๆ อยู่ด้านหลังร้านขนมปัง
ภาพความทรงจำเก่าๆ...เริ่มค่อยๆชัดเจนขึ้นเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
ข้างๆร้านตากับยายเป็นร้านขายยา
หมอตี๋คนขายยาหัวใจวายตายอยู่บนกองยา
ถัดออกไป ปัง!!! เสียงปืนดังลั่น ผู้ชายที่อยู่ในบ้านเอาปืนจ่อยิงที่หัวตัวเอง เลยไปอีกเป็นโรงงานยากันยุงกำลังโดนไฟไหม้แข่งกับโบสถ์คริสต์หลังเก่าที่อยู่ไม่ไกลกัน ไฟโหมไหม้...หลังคาโบสถ์ลุกโชนเป็นทะเลเพลิงอยู่บนฟ้า
ผู้คนวิ่งวุ่นวายร้องไห้ เสียงระฆังดังเหง่งหง่างมั่วไปหมด
หลังกองเพลิงสงบ...เด็กหญิงตัวเล็กกลับเอาเศษผงยากันยุงที่เหลืออยู่มาละลายน้ำเล่น สมมุติว่าเป็นโกโก้ โอวันตินสนุกสนาน
"ก๋ง"เอาผ้าขาวม้าพันมือที่ถือไอติมขนมปังไว้ เพราะกลัวแดดจะทำให้ไอติมละลาย เดินผ่านสนามหญ้า พื้นโคลนเฉอะะเเฉะแล้วส่งไอติมกะทิหลายสีให้
ผ้าขาวม้าสารพัดประโยชน์ของก๋ง...มีไอติมมีขนม ไม่ก็ก๋วยเตี๋ยวเสมอ
เสียงเป่าเมาท์ออแกนเคาะแทมโบรีน และนิทานผีเป็นความบันเทิงที่วิเศษสุด ที่ก๋งมอบให้ยามพระอาทิตย์ลับตาก่อนกางมุ้งนอน
ฟังเสียงหรีดหริ่งเรไร ลมพัดพากลิ่นมะลิมา หอมชื่นใจ...หลับฝันดี
"ยาย" เอามือวักน้ำในขันลูบหน้าเสยผมให้ในตอนเช้า รู้สึกได้ถึงลมเย็นๆกระทบเบาๆที่ใบหน้า...สดชื่นจัง^^ ยายจับอาบน้ำแต่งตัวใส่กระโปรงชุดสวยจูงมือไปโบสถ์
มีคนมาโบสถ์หลายคน ญาติๆที่รู้จักและเพื่อนบางคนที่ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว แม่นั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่งแถวสุดท้าย
เมื่อพิธีจบลงฉันกับยายเดินจูงมือกันนำทุกคนออกมา เดินตรงไปที่สุสานที่อยู่ไม่ไกล เสียงเป่าเมาท์ออแกนเคาะแทมโบรีนของก๋งดังเป็นจังหวะสนุกสนาน
ฉันอดไม่ได้ที่จะกระโดดโลดเต้นไปตามจังหวะเพลงเหมือนวัยเด็กอีกครั้ง
หลุมยายอยู่เกือบสุดป่าช้า ก๋งยืนยิ้ม...ส่งไอติมให้....
ที่นี่...ที่ๆฉันเคยเข้ามานั่งเล่นนอนเล่น คุยกับยายเสมอๆทุกครั้งที่คิดถึง
วันนี้จะเป็นวันที่ฉันจะได้อยู่ที่นี่กับยายตลอดไป
"สุขสันต์วันที่ฉันตาย"