ตอนนี้เรียนพยาบาลอยู่สถาบันอันดับต้นๆของประเทศค่ะ
แรกๆเราอยากเข้ามากด้วยวิชาชีพได้ช่วยเหลือคนอื่น(แลโลกสวยมาก)เลยดีใจที่ติดที่นี่
เทอมแรกๆเราปรับตัวไม่ค่อยได้ อึดอัด ภายนอกไม่มีอะไรแต่ภายในค้านทุกอย่าง สังคมมันไม่ใช่อย่างที่คิด การเรียนก็ไม่ใช่อย่างที่คิด รู้สึกว่าชีวิตมันไม่สุด คนเราต้องทำได้ดีในด้านใดด้านหนึ่งแต่นี่รู้สึกว่าทำไม่ได้ดีซักด้าน
มันทำให้เราคิดว่า ชีวิตเกิดมาครั้งนึงมันต้องมีความสุขสิ ไม่ใช่ต้องมาทรมานทั้งตอนเรียนและตอนทำงานที่ดแล้วก็ทรมาน พยาบาลทำงานเป็นหุ่นยนต์นะคะ เวรนี้ลงเวรนั้นต่อ สุขภาพคงพังเอา แต่เราก็รู้สึกผิดต่อความคิดเราคนแรกที่ช่วยเหลือคนอื่น
ตอนนี้สับสนมากๆเลยค่ะ อยากขอคำแนะนำที่เป็นประโยชน์นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ
อยากซิ่วออกจากพยบ.
แรกๆเราอยากเข้ามากด้วยวิชาชีพได้ช่วยเหลือคนอื่น(แลโลกสวยมาก)เลยดีใจที่ติดที่นี่
เทอมแรกๆเราปรับตัวไม่ค่อยได้ อึดอัด ภายนอกไม่มีอะไรแต่ภายในค้านทุกอย่าง สังคมมันไม่ใช่อย่างที่คิด การเรียนก็ไม่ใช่อย่างที่คิด รู้สึกว่าชีวิตมันไม่สุด คนเราต้องทำได้ดีในด้านใดด้านหนึ่งแต่นี่รู้สึกว่าทำไม่ได้ดีซักด้าน
มันทำให้เราคิดว่า ชีวิตเกิดมาครั้งนึงมันต้องมีความสุขสิ ไม่ใช่ต้องมาทรมานทั้งตอนเรียนและตอนทำงานที่ดแล้วก็ทรมาน พยาบาลทำงานเป็นหุ่นยนต์นะคะ เวรนี้ลงเวรนั้นต่อ สุขภาพคงพังเอา แต่เราก็รู้สึกผิดต่อความคิดเราคนแรกที่ช่วยเหลือคนอื่น
ตอนนี้สับสนมากๆเลยค่ะ อยากขอคำแนะนำที่เป็นประโยชน์นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ