สืบเนื่องจาก..เห็นข่าว ที่มีญาติคนไข้ เข้าทำร้าย พยาบาล และ หมอ ที่ รพ. แห่งหนึ่ง ทำให้อดเห็นใจเพื่อนร่วมวิชาชีพนี้ไม่ได้
จขกท.จึงอยากจะมาบอกเล่าความรู้สึกของคนในวิชาชีพนี้ซักหน่อย...ให้คนที่ยังไม่เคยคลุกคลีกะคนในวิชาชีพนี้ให้ทราบ ว่า...ภายใต้ชุดขาวนี้เปนอย่างไร
ขอเริ่มตั้งแต่...สมัยที่ยังเปนดักแด้ของวิชาชีพเรยร่ะกัน
(ขออภัย..หากเขียนไม่ถูกไวยากรณ์ เพราะเน้นเปนภาษา จขกท.เอง และทั้งหมดนี้..เปนความคิดเหนจากประสบการณ์ส่วนตัวล้วนๆ อาจจะไม่ตรงกับความคิดคนอื่น ขออนุญาตแท็กเรื่องความรักหน่อยน่ะ....เผื่อคนที่มีความรักทั้งโสดและไม่สด หุหุ)
1. 80-90%ของ นศ.พยบ. ไม่มีใครเคยคิดว่าชีวิตนี้ชั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ born to be ขนาดนั้นหรอก
เอาตั้งแต่สอบเข้าเรยป่ะ...ไม่ที่บ้านอยากให้เรียน พ่อขอมา แม่ขอมา คะแนนถึงเลยเลือก สอบติดแล้วก้เรียนก้ได้(ขี้เกียจสอบใหม่หรือลุ้นผล) หรือจบมามีงานทำแน่ๆ..ไม่ตกงาน ฯ ไม่คิดด้วยซ้ำว่า..จะได้มาเรียน พยบ. จริงๆ (แต่ก้เรียนมาจนจบน่ะจ้ะ..หุหุ)
(แต่ก้มีเพื่อนพี่น้อง จขกท. หลายคนน่ะ .. ที่เค้าเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ อยากเปน พยบ. ตั้งแต่เด็ก ตั้งใจสอบตรงหรือสอบติด พยบ. จบมาทำ พยบ. จนถึงทุกวันนี้ ปรบมือรัวๆ)
2. นศ.พยบ. ชั้นก้ ดริ้งค์ แดรงค์ ดรังค์ น่ะจ้ะะะ
ใครคิดว่า พยาบาล หรือ หมอ ต้องเรียบร้อย ดูเนิดๆ ไม่เข้าผับเข้าบาร์ ... ลืมตากว้างๆและโยนความคิดนั้นทิ้งไปไกลๆเรยน่ะจ้ะ คือจริงๆแล้วไม่ได้เกบกดไรน่ะ...เราก้เปนวัยรุ่นแบบคณะอื่นๆเค้านี่ร่ะ เข้าผับเข้าบาร์..มันก้เลยต้องมีบ้าง(หราาาาาา) เอาเปนว่า....ถ้าคุณๆเหนบางคนกินจนอ๊วก เต้นมั่วไม่เปนท่า สลบคาทางเดิน ดื่มทั้งเหล้า..เคล้าบุหรี่ เหอๆๆๆ....ใครจะไปคิดว่าเปนพวกเรา หอปิดเที่ยงคืน...ไม่เคยกลับทันหรอกจ้าาาา
(หลายๆคนเค้าก้ไม่เที่ยวน่ะ บางคนเที่ยวก้ไม่ดื่ม บางคนดื่ม..แต่ไม่เอาเมา ไปเฮฮาแดนซ์ๆกะเพื่อนเฉยๆก้มี บุหรี่ไม่แตะ)
3. ขึ้นเวร ขึ้นวอร์ด กลับมาเขียนแผนการพยาบาล นอนดึก..ตื่นเช้า วงจรชีวิต!!!
เรื่องเขียนแผนการ พยบ. นี่ร่า...ขึ้นชื่อจริงๆ เราไม่ได้อยากทำไรก้ทำได้น่ะจ้ะ...ต้องรอรับมอบหมายเคส เลิกเรียนเสด(บางวันก้เย็นมาก)ต้องตามไปศึกษาและจดประวัติของเคสที่ได้รับมอบหมาย(ลายมือต่างๆในแฟ้มคนไข้...เหอๆอย่าให้พูดถึง ลำพังภาษาไทยก้แกะไม่ออกอยู่ร่า..เจอภาษาอังกฤษไปมึนตึ้บ ได้แต่ยึกๆยือๆให้ใกล้ดคียงที่สุด แล้วมานั่งแกะเอา ถ้าเจอ พยบ. หรือ หมอใจดีๆ เราก้ให้เค้าอ่านให้ฟัง) กลับมานั่งเขียนแผนการพยาบาลที่จะไปให้การดูแลเคสต่อจนดึกๆดื่นๆ(อ้างอิงทฤษฎีต่างๆในสากลโลก) แล้วเราถึงจะได้ไปดูแลเคสจริงๆในวันรุ่งขึ้นจร้า(ภายใต้การดูแลของ อ.พยบ. หรือ พี่พยบ.ประจำวอร์ด)
ขอบอกว่า...ช่วงนี้ต้องอึดกันจริง ต้องขึ้นเวรก่อนเวลา..ลงเวรหลังเวลา..กลับมาเขียนแผน..กว่าจะได้นอน..ต้องรีบตื่นแต่เช้า เข้าวงจร!!
.... มีอีกเยอะน่ะ กำลังเรียบเรียงต่อ ....
แหวกม่าน..พยาบาล ลองดูว่า..พยาบาล จะเหมือนที่คุณคิดมั้ย!?!?!?
จขกท.จึงอยากจะมาบอกเล่าความรู้สึกของคนในวิชาชีพนี้ซักหน่อย...ให้คนที่ยังไม่เคยคลุกคลีกะคนในวิชาชีพนี้ให้ทราบ ว่า...ภายใต้ชุดขาวนี้เปนอย่างไร
ขอเริ่มตั้งแต่...สมัยที่ยังเปนดักแด้ของวิชาชีพเรยร่ะกัน
(ขออภัย..หากเขียนไม่ถูกไวยากรณ์ เพราะเน้นเปนภาษา จขกท.เอง และทั้งหมดนี้..เปนความคิดเหนจากประสบการณ์ส่วนตัวล้วนๆ อาจจะไม่ตรงกับความคิดคนอื่น ขออนุญาตแท็กเรื่องความรักหน่อยน่ะ....เผื่อคนที่มีความรักทั้งโสดและไม่สด หุหุ)
1. 80-90%ของ นศ.พยบ. ไม่มีใครเคยคิดว่าชีวิตนี้ชั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ born to be ขนาดนั้นหรอก
เอาตั้งแต่สอบเข้าเรยป่ะ...ไม่ที่บ้านอยากให้เรียน พ่อขอมา แม่ขอมา คะแนนถึงเลยเลือก สอบติดแล้วก้เรียนก้ได้(ขี้เกียจสอบใหม่หรือลุ้นผล) หรือจบมามีงานทำแน่ๆ..ไม่ตกงาน ฯ ไม่คิดด้วยซ้ำว่า..จะได้มาเรียน พยบ. จริงๆ (แต่ก้เรียนมาจนจบน่ะจ้ะ..หุหุ)
(แต่ก้มีเพื่อนพี่น้อง จขกท. หลายคนน่ะ .. ที่เค้าเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ อยากเปน พยบ. ตั้งแต่เด็ก ตั้งใจสอบตรงหรือสอบติด พยบ. จบมาทำ พยบ. จนถึงทุกวันนี้ ปรบมือรัวๆ)
2. นศ.พยบ. ชั้นก้ ดริ้งค์ แดรงค์ ดรังค์ น่ะจ้ะะะ
ใครคิดว่า พยาบาล หรือ หมอ ต้องเรียบร้อย ดูเนิดๆ ไม่เข้าผับเข้าบาร์ ... ลืมตากว้างๆและโยนความคิดนั้นทิ้งไปไกลๆเรยน่ะจ้ะ คือจริงๆแล้วไม่ได้เกบกดไรน่ะ...เราก้เปนวัยรุ่นแบบคณะอื่นๆเค้านี่ร่ะ เข้าผับเข้าบาร์..มันก้เลยต้องมีบ้าง(หราาาาาา) เอาเปนว่า....ถ้าคุณๆเหนบางคนกินจนอ๊วก เต้นมั่วไม่เปนท่า สลบคาทางเดิน ดื่มทั้งเหล้า..เคล้าบุหรี่ เหอๆๆๆ....ใครจะไปคิดว่าเปนพวกเรา หอปิดเที่ยงคืน...ไม่เคยกลับทันหรอกจ้าาาา
(หลายๆคนเค้าก้ไม่เที่ยวน่ะ บางคนเที่ยวก้ไม่ดื่ม บางคนดื่ม..แต่ไม่เอาเมา ไปเฮฮาแดนซ์ๆกะเพื่อนเฉยๆก้มี บุหรี่ไม่แตะ)
3. ขึ้นเวร ขึ้นวอร์ด กลับมาเขียนแผนการพยาบาล นอนดึก..ตื่นเช้า วงจรชีวิต!!!
เรื่องเขียนแผนการ พยบ. นี่ร่า...ขึ้นชื่อจริงๆ เราไม่ได้อยากทำไรก้ทำได้น่ะจ้ะ...ต้องรอรับมอบหมายเคส เลิกเรียนเสด(บางวันก้เย็นมาก)ต้องตามไปศึกษาและจดประวัติของเคสที่ได้รับมอบหมาย(ลายมือต่างๆในแฟ้มคนไข้...เหอๆอย่าให้พูดถึง ลำพังภาษาไทยก้แกะไม่ออกอยู่ร่า..เจอภาษาอังกฤษไปมึนตึ้บ ได้แต่ยึกๆยือๆให้ใกล้ดคียงที่สุด แล้วมานั่งแกะเอา ถ้าเจอ พยบ. หรือ หมอใจดีๆ เราก้ให้เค้าอ่านให้ฟัง) กลับมานั่งเขียนแผนการพยาบาลที่จะไปให้การดูแลเคสต่อจนดึกๆดื่นๆ(อ้างอิงทฤษฎีต่างๆในสากลโลก) แล้วเราถึงจะได้ไปดูแลเคสจริงๆในวันรุ่งขึ้นจร้า(ภายใต้การดูแลของ อ.พยบ. หรือ พี่พยบ.ประจำวอร์ด)
ขอบอกว่า...ช่วงนี้ต้องอึดกันจริง ต้องขึ้นเวรก่อนเวลา..ลงเวรหลังเวลา..กลับมาเขียนแผน..กว่าจะได้นอน..ต้องรีบตื่นแต่เช้า เข้าวงจร!!
.... มีอีกเยอะน่ะ กำลังเรียบเรียงต่อ ....