คือเรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงเราเข้าเรียนใหม่ๆก็2ปีที่แล้ว  เราแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่งแล้วเราก็พยายามหาวิธีติดต่อ หาเฟส จนเจอ  และก็ได้คุยกันแต่คุยในฐานะน้อง เราเคยจีบแกแล้วไม่ติดแต่ก็ยังคุยกันมาตลอด  คุยกันทุกอย่าง   ทุกเรื่องเคยนั่งรถกลับด้วยกัน  เคยมีเรื่องราวบังเอิญมากมายทำให้เราได้มีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่ทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมเปิดใจให้เราสักที  มีไรเราปรึกษากันตลอด  คุยตั้งแกไม่มีแฟน  จนแกมีแฟน  แกไม่เคยมองเรามาเลย   แกบอกว่าคิดกับเราแค่น้องสาวบอกว่าเรายุ่งเรื่องแกกเกินไป ชอบแกออกนอกหน้านอกตา ทำตัวเป็นเจ้าของแก ซึ่งแกไม่ชอบ  บอกว่าสำหรับเรากะพี่เขามันเป็นไปได้ยาก ซึ่งเราก็รู้เเทบทุกอย่างเกี่ยวกับพี่เขา  พี่เขาพูดตอกย้ำ  พูดเจ็บๆซ้ำๆ ให้เราเสียใจ แต่ทำไมเราถึงยังรักพี่เขาอยู่  พี่เขาบอกเราว่าไม่ใช่ทำให้ใช่มันยาก  หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย พี่เขาเริ่มเปลี่ยนไป  เริ่มรำคาน  เริ่มคุยกันน้อยลง  เจอหน้าก็ๆไม่มอง  ไม่ยิ้มทักทายเหมือนก่อนจนเราคิดว่าเราคงทำใจแล้วแหละ  จนมีวันหนึ่งที่เราบังเอิญที่เราได้เจอกันแกยิ้มให้เราทำให้เรากลับมารู้สึกอีกเหมือนเดิม  คือไม่ใช่เราไม่อยากลืม  เราลืมไม่ได้  เราพยายามทำทุกอย่าง  หาคนคุยใหม่ ก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนคุยกับพี่คนนี้ คือเราพยายามไม่ไปเจอ แต่กลับสวนทาง  ยิ่งไม่อยากเจอกลับต้องเจอ  แล้วไม่นานมานี้โรงเรียนเรามีกิจกรรมกีฬาสีเราบังเอิญได้อยู่สีเดียวกัน  แล้วพี่แกได้เป็นตัวแทนสีได้เป็น mr.sport กับพี่ พี่ีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง  แกรู้สึกมีคุวามสุขมากเลยเราดูออกมาก  หลังจากกีฬาสีไม่นานแกก็เพ้อมากบนเฟสบุ้คเหมือนกำลังแอบรักใครอยู่  จนเราตามสืบทุกอย่างแต่ยังไม่แน่ใจ  เราเสียใจร้องไห้ทุกคืนที่เรามีเวลาคิดเรื่องแก แกติดโทรศัพท์มาก  ปกติไม่ติดขนาดนี้ไง คือเรารู้เว้ยเราแค่คนแอบชอบจะไปทำไรได้  แต่เราทนไม่ได้ เลยอยากได้คำปรึกษา  คำปลอบใจของทุกคนว่า เราควรทำอย่างไรถึงจะเลิกชอบได้