ตั้งแต่วันนั้นไม่เจอแกนานเกือบ 6ปีเลยนะ จนมาเจอแกอีกครั้ง แค่เสี้ยววินาทีที่แกเรียกชื่อเรา เราหันกลับไปด้วยความดีใจ เสียงที่คุ้นเคย แม้ได้คุยไม่กี่คำ แต่มันมีความหมายมากจริงๆ
เราขอเล่าย้อนไปสมัยเรียน ม.ปลาย เคยมีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เราเรียนห้องเดียวกัน เรามักจะโทรหากัน ส่งsms บ่อยครั้งหลังเลิกเรียน แต่เวลาที่เรามาเจอกันที่โรงเรียน เรากลับทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร เราคุยกันจนระยะเวลาหนึ่ง จนวันนึงที่ฝนตกหนัก มีsmsส่งมาว่า"ฝนตกหนัก ดูแลตัวเองดีๆนะ" เราก็นึกว่าเป็นข้อความทั่วไปที่แสดงความเป็นห่วง แต่เปล่าเลยมันเป็นข้อความสุดท้ายที่เค้าส่งหาเรา หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็ประกาศตัวเป็นแฟนกับเพื่อนเรา เพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆเรา เรานี้อึ้งเลยคือเค้าไปคุยกันตอนไหน แต่เราไม่โกรธเพราะเพื่อนเราไม่รู้เรื่องของเรา เหตุการณ์วันนั้นทำให้เรารู้สึกว่าถูกมองเป็นตัวเลือก เราไม่อยากเป็นตัวเลือกใคร อยากเป็นตัวจริงที่ใครสักคนตั้งใจเข้ามาหา ใครสักคนที่มองเห็นคุณค่าในตัวเรา
จนเรามาเจอแก อันที่จริงเราเป็นเพื่อนกับแกมาตั้งแต่ ม ต้น แต่ตอนนั้นเราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร จนเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย วันที่แกอกหัก วันที่ความรักของแกโดนคนอื่นเข้ามาแย่งชิง วันที่คนรักของแกเปลี่ยนใจ วันที่แกโทรมาระบายทุกความรักที่ผิดหวังของแก วันที่แกขอช่วยเราให้ไปซื้อของขวัญให้แฟนแกเป็นเพื่อนแก วันที่แกบอกว่าแกไม่คิดว่าจะเลือกคนผิด วันที่แกโทรมาคุยจนตีสาม เราไม่รู้ว่าช่วงระยะเวลานั้นมันเกิดอะไรระหว่างเรา2คน มีคำพูดนึงที่แกพูดออกมาว่า "อยากเป็นแฟนคนแรกของใครบางคน" แต่เราตอบกลับไปว่า"แกมีแฟนมาแล้ว2คน ถ้าแกเป็นแฟนคนแรกของคนนั้น คนนั้นก็จะเป็นแฟนคนที่สามของแก มันไม่ยุติธรรมเลย" (เราไม่รู้ว่าแกหมายถึงเราไหม เราไม่แน่ใจเพราะแกไม่ได้เอ่ยชื่อ และถ้าแกหมายถึงเรา แกกำลังทำให้เราคิดว่าเราเป็นตัวเลือกของแกไม่ใช่ตัวจริง เพราะถ้าแกคิดว่าเราเป็นตัวจริงแกคงตั้งใจจีบเรามากกว่านี้) และช่วงเวลานั้น ก็มีรุ่นพี่มาจีบเราพอดี เพราะรุ่นพี่ตั้งใจเข้ามา เราเลยเลือกรุ่นพี่คนนั้นเป็นแฟน หลังจากนั้นแกก็หายไปจากชีวิตเรา จนเราเรียนจบมหาลัย รุ่นพี่คนที่เราคบกันมาด้วยดีก็เป็นฝ่ายทิ้งเราไป ตอนนั้นเราเสียใจ ร้องไห้ฟูมฟายและคิดถึงแก คิดว่าถ้าเลือกแกวันนั้น วันนี้แกคงไม่ทิ้งเรา เราได้แต่คิดในใจอยากให้แกย้อนมาอีกครั้ง แล้วความคิดก็เป็นจริง เราได้เจอแกอีกครั้ง มือแกที่แตะแขนเรา พูดกับเราว่า "แกเลิกกับพี่เค้าแล้วหรอ เราไม่มีใครมาหลายปี เพิ่งคบกับคนใหม่เองเมื่อปีที่แล้ว" หลังจากนั้นเราก็ยังคงติดต่อกันในฐานะเพื่อน เราพยายามห้ามทุกอย่าง ทุกความรู้สึกของเราเพราะแกมีแฟนแล้ว วางตัวเฉยๆ เพราะเราต้องทำงานกับแกอีกนาน เราไม่แน่ใจว่าแกชอบเราไหม แกดูแลเราดี แต่บางทีแกชอบพูดให้คิด เช่นแกบอกว่า"พี่คนนึงบอกว่าทำงานด้วยกันเดี่ยวก็เป็นแฟนกัน" จนวันนึงที่แกมาบอกเราว่า "ทางบ้านแกไม่ปลื้มผู้หญิงคนที่แกคบด้วย และแกได้ตัดสินใจบอกเลิกไปแล้ว" อ่าวควรจะดีใจใช่ไหม แต่เปล่าเลย ไม่รู้ตอนนั้นเราคิดไปเองหรือเปล่าว่าเป็นเพราะเราทำให้แกตัดสินใจรวดเร็วแบบนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้คือแกไม่ควรทำแบบนี้ เราไม่อยากให้แกทำร้ายใคร และถ้าเราเป็นผู้หญิงคนนั้นเราก็ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้ เราทำร้ายความรักของแกกับคนอื่นไม่ได้ มันรู้สึกไม่ดีเลย เราเลยบอกแกไปว่า "เรามีคนที่คุยด้วยใหม่แล้ว" เรารู้ว่าถ้าแกเป็นเรา แกก็จะทำแบบเรา. ทันทีที่เราบอกแก เรารู้ได้ถึงความกระวนกระวายใจของแก แกรีบกดมือถือส่งข้อความ เรารู้ในทันที แกต้องกลับไปง้อแฟนแกแน่ๆ แล้วแกก็กลับไปจริงๆ ถึงที่บ้านแกจะมีปัญหากับแฟนแกจริงๆ แต่การที่แกกลับไปอยู่เคียงข้างแฟนแกนั้นถูกต้องแล้ว อย่าให้เป็นเพราะเราที่ทำให้แกตัดสินใจ หลังจากนั้นเราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตแก ย้ายงานใหม่มาอยู่ไกลๆ เพราะเราไม่รู้จะทำงานกับแกต่อไปยังไง และเราได้หายไปจากชีวิตกันและกัน จนเรามาได้ข่าวว่าแกเลิกกับแฟนคนที่สามแล้ว เค้าทิ้งแกไป เราเห็นใจแกทำไมทุกคนที่คบแกต้องทิ้งแกไปด้วย แต่เรากลับไปหาแกไม่ได้ เพราะเราก็เพิ่งคบคนใหม่ไปได้ไม่นาน (และเราไม่รู้ว่า ณ เวลานั้นแกยังต้องการเราอีกไหม) โลกไม่ยุติธรรมเลย โลกมักเหวี่ยงเรามาเจอกันในเวลาที่ไม่ใช่เสมอ พอเรามีแฟนแกก็ไม่มีใคร พอเราไม่มีใครแกก็เพิ่งมีแฟน พอแกไม่มีใครเราก็เพิ่งมีแฟน เรากับแกไม่ใช่คนที่ใช่ในเวลาที่ใช่เลย.
เราไม่เจอแกหลายปี แต่เราก็ยังได้รับข่าวสารของแกผ่านFacebook เสมอ เราไปกดlike. อวยพรวันเกิดแก แต่แกไม่เคยlike หรือmentขอบคุณเรา จนแกมีแฟนคนที่4 เราก็ดีใจด้วยกับแก และยิ่งเราได้ข่าวว่าแกกำลังจะแต่งงานกับแฟนแก เรายินดีด้วยนะ ขอให้เค้ารักแกมากๆ 10ปีกับความรู้สึกที่ติดค้างกัน วันนี้เราไม่ต้องรอแล้วนะ กาลเวลาตอบทุกคำถามแล้ว ว่าเราคงไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน เราเกิดมาเป็นได้แค่เพื่อนกัน และหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
เสี้ยววินาทีที่แกเอ่ยเรียกชื่อเรา หลังจากไม่เจอกันมานานเกือบ6ปี ถึงจะคุยกันไม่กี่คำ เรามองเห็นแฟนแกด้วย เราเลยไม่กล้าคุยอะไร ยินดีด้วยนะ ยินดีด้วยจริงๆ
ปล ไม่รูแกจะได้อ่านไหม และถึงแกอ่านก็ไม่รู้ว่าแกจะรู้ตัวหรือป่าว แต่เราอยากให้แกได้อ่านนะ เผื่อแกเข้าใจเราผิด แต่ไม่ว่ายังไงเราก็อยากให้แกอยู่กับปัจจุบันที่มีความสุขของแก
อยากให้แกได้อ่านนะ แค่เสี้ยววินาทีที่พบแกมีความหมายมากจริงๆ
เราขอเล่าย้อนไปสมัยเรียน ม.ปลาย เคยมีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เราเรียนห้องเดียวกัน เรามักจะโทรหากัน ส่งsms บ่อยครั้งหลังเลิกเรียน แต่เวลาที่เรามาเจอกันที่โรงเรียน เรากลับทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใคร เราคุยกันจนระยะเวลาหนึ่ง จนวันนึงที่ฝนตกหนัก มีsmsส่งมาว่า"ฝนตกหนัก ดูแลตัวเองดีๆนะ" เราก็นึกว่าเป็นข้อความทั่วไปที่แสดงความเป็นห่วง แต่เปล่าเลยมันเป็นข้อความสุดท้ายที่เค้าส่งหาเรา หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็ประกาศตัวเป็นแฟนกับเพื่อนเรา เพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆเรา เรานี้อึ้งเลยคือเค้าไปคุยกันตอนไหน แต่เราไม่โกรธเพราะเพื่อนเราไม่รู้เรื่องของเรา เหตุการณ์วันนั้นทำให้เรารู้สึกว่าถูกมองเป็นตัวเลือก เราไม่อยากเป็นตัวเลือกใคร อยากเป็นตัวจริงที่ใครสักคนตั้งใจเข้ามาหา ใครสักคนที่มองเห็นคุณค่าในตัวเรา
จนเรามาเจอแก อันที่จริงเราเป็นเพื่อนกับแกมาตั้งแต่ ม ต้น แต่ตอนนั้นเราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร จนเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย วันที่แกอกหัก วันที่ความรักของแกโดนคนอื่นเข้ามาแย่งชิง วันที่คนรักของแกเปลี่ยนใจ วันที่แกโทรมาระบายทุกความรักที่ผิดหวังของแก วันที่แกขอช่วยเราให้ไปซื้อของขวัญให้แฟนแกเป็นเพื่อนแก วันที่แกบอกว่าแกไม่คิดว่าจะเลือกคนผิด วันที่แกโทรมาคุยจนตีสาม เราไม่รู้ว่าช่วงระยะเวลานั้นมันเกิดอะไรระหว่างเรา2คน มีคำพูดนึงที่แกพูดออกมาว่า "อยากเป็นแฟนคนแรกของใครบางคน" แต่เราตอบกลับไปว่า"แกมีแฟนมาแล้ว2คน ถ้าแกเป็นแฟนคนแรกของคนนั้น คนนั้นก็จะเป็นแฟนคนที่สามของแก มันไม่ยุติธรรมเลย" (เราไม่รู้ว่าแกหมายถึงเราไหม เราไม่แน่ใจเพราะแกไม่ได้เอ่ยชื่อ และถ้าแกหมายถึงเรา แกกำลังทำให้เราคิดว่าเราเป็นตัวเลือกของแกไม่ใช่ตัวจริง เพราะถ้าแกคิดว่าเราเป็นตัวจริงแกคงตั้งใจจีบเรามากกว่านี้) และช่วงเวลานั้น ก็มีรุ่นพี่มาจีบเราพอดี เพราะรุ่นพี่ตั้งใจเข้ามา เราเลยเลือกรุ่นพี่คนนั้นเป็นแฟน หลังจากนั้นแกก็หายไปจากชีวิตเรา จนเราเรียนจบมหาลัย รุ่นพี่คนที่เราคบกันมาด้วยดีก็เป็นฝ่ายทิ้งเราไป ตอนนั้นเราเสียใจ ร้องไห้ฟูมฟายและคิดถึงแก คิดว่าถ้าเลือกแกวันนั้น วันนี้แกคงไม่ทิ้งเรา เราได้แต่คิดในใจอยากให้แกย้อนมาอีกครั้ง แล้วความคิดก็เป็นจริง เราได้เจอแกอีกครั้ง มือแกที่แตะแขนเรา พูดกับเราว่า "แกเลิกกับพี่เค้าแล้วหรอ เราไม่มีใครมาหลายปี เพิ่งคบกับคนใหม่เองเมื่อปีที่แล้ว" หลังจากนั้นเราก็ยังคงติดต่อกันในฐานะเพื่อน เราพยายามห้ามทุกอย่าง ทุกความรู้สึกของเราเพราะแกมีแฟนแล้ว วางตัวเฉยๆ เพราะเราต้องทำงานกับแกอีกนาน เราไม่แน่ใจว่าแกชอบเราไหม แกดูแลเราดี แต่บางทีแกชอบพูดให้คิด เช่นแกบอกว่า"พี่คนนึงบอกว่าทำงานด้วยกันเดี่ยวก็เป็นแฟนกัน" จนวันนึงที่แกมาบอกเราว่า "ทางบ้านแกไม่ปลื้มผู้หญิงคนที่แกคบด้วย และแกได้ตัดสินใจบอกเลิกไปแล้ว" อ่าวควรจะดีใจใช่ไหม แต่เปล่าเลย ไม่รู้ตอนนั้นเราคิดไปเองหรือเปล่าว่าเป็นเพราะเราทำให้แกตัดสินใจรวดเร็วแบบนั้น แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้คือแกไม่ควรทำแบบนี้ เราไม่อยากให้แกทำร้ายใคร และถ้าเราเป็นผู้หญิงคนนั้นเราก็ไม่อยากเจอเรื่องแบบนี้ เราทำร้ายความรักของแกกับคนอื่นไม่ได้ มันรู้สึกไม่ดีเลย เราเลยบอกแกไปว่า "เรามีคนที่คุยด้วยใหม่แล้ว" เรารู้ว่าถ้าแกเป็นเรา แกก็จะทำแบบเรา. ทันทีที่เราบอกแก เรารู้ได้ถึงความกระวนกระวายใจของแก แกรีบกดมือถือส่งข้อความ เรารู้ในทันที แกต้องกลับไปง้อแฟนแกแน่ๆ แล้วแกก็กลับไปจริงๆ ถึงที่บ้านแกจะมีปัญหากับแฟนแกจริงๆ แต่การที่แกกลับไปอยู่เคียงข้างแฟนแกนั้นถูกต้องแล้ว อย่าให้เป็นเพราะเราที่ทำให้แกตัดสินใจ หลังจากนั้นเราตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตแก ย้ายงานใหม่มาอยู่ไกลๆ เพราะเราไม่รู้จะทำงานกับแกต่อไปยังไง และเราได้หายไปจากชีวิตกันและกัน จนเรามาได้ข่าวว่าแกเลิกกับแฟนคนที่สามแล้ว เค้าทิ้งแกไป เราเห็นใจแกทำไมทุกคนที่คบแกต้องทิ้งแกไปด้วย แต่เรากลับไปหาแกไม่ได้ เพราะเราก็เพิ่งคบคนใหม่ไปได้ไม่นาน (และเราไม่รู้ว่า ณ เวลานั้นแกยังต้องการเราอีกไหม) โลกไม่ยุติธรรมเลย โลกมักเหวี่ยงเรามาเจอกันในเวลาที่ไม่ใช่เสมอ พอเรามีแฟนแกก็ไม่มีใคร พอเราไม่มีใครแกก็เพิ่งมีแฟน พอแกไม่มีใครเราก็เพิ่งมีแฟน เรากับแกไม่ใช่คนที่ใช่ในเวลาที่ใช่เลย.
เราไม่เจอแกหลายปี แต่เราก็ยังได้รับข่าวสารของแกผ่านFacebook เสมอ เราไปกดlike. อวยพรวันเกิดแก แต่แกไม่เคยlike หรือmentขอบคุณเรา จนแกมีแฟนคนที่4 เราก็ดีใจด้วยกับแก และยิ่งเราได้ข่าวว่าแกกำลังจะแต่งงานกับแฟนแก เรายินดีด้วยนะ ขอให้เค้ารักแกมากๆ 10ปีกับความรู้สึกที่ติดค้างกัน วันนี้เราไม่ต้องรอแล้วนะ กาลเวลาตอบทุกคำถามแล้ว ว่าเราคงไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน เราเกิดมาเป็นได้แค่เพื่อนกัน และหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
เสี้ยววินาทีที่แกเอ่ยเรียกชื่อเรา หลังจากไม่เจอกันมานานเกือบ6ปี ถึงจะคุยกันไม่กี่คำ เรามองเห็นแฟนแกด้วย เราเลยไม่กล้าคุยอะไร ยินดีด้วยนะ ยินดีด้วยจริงๆ
ปล ไม่รูแกจะได้อ่านไหม และถึงแกอ่านก็ไม่รู้ว่าแกจะรู้ตัวหรือป่าว แต่เราอยากให้แกได้อ่านนะ เผื่อแกเข้าใจเราผิด แต่ไม่ว่ายังไงเราก็อยากให้แกอยู่กับปัจจุบันที่มีความสุขของแก