เราอยากจะถามเพื่อนๆพันทิปมานานเเล้วค่ะเเต่ไม่กล้ากลัวโดนว่าเพ้อเจ้อไรงี้เเต่มันยิ่งรุนเเรงเข้าไปทุกทีเราตัดสินใจจะมาเล่าให้ฟังมันเป็นเรื่องไม่ได้เเต่งอะไรเลย สันบาน คือเรามักจะเป็นคนชอบนอนหลับ(เป็นคนขี้เซาค่ะ- -*)เเต่พอฝันเเล้วเราตื่นขึ้นมาเราก็จำไม่ได้เเล้วอยากจะลองบันทึกดูเเต่เราก็ลืมไปหมดเลย เราเลยปล่อยมันไปเลยเเล้วพอ2-3เดือนความฝันก็เป็นจริงเราเป็นยังงี้ตั้งเเต่เด็กเเล้วยิ่งเราโตขึ้นยิ่งเห็นบ่อยขึ้นบางวัน2-4ครั้งเลยเราก็เล่าาให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกว่าเดจาวูรึป่าวเเต่เราไม่เเน่ใจเหมือนกันเเบบบางที่ที่เราไม่เคยไปไรงี้พอ2-3เดือนเราก็ไปเเล้วก็จำได้เฉยว่าเราเคยฝัน คุณเเม่เคยเล่าให้เราฟังว่าเราเคยนั่งคุยคนเดียวตอนเด็กเเล้วก็ร้องไห้ขึ้นมาหลังจากนั้นก็บอกว่าลุง ลุงเขาไปแล้วฮือๆ เเม่เราก็งงก็เลยไปถามลุงข้างบ้านลุงแกก็บอกว่าไม่ได้มาเล่นกะเราเลย เเล้วตอนนั้นเราไปบ้านที่กรุงเทพ(เราอยู่ต่างจังหวัด)ครอบครัวเราซื้อไว้เพราะทุกปีจะมากรุงเทพ เเม่ก็ถามว่าลุงคนไหน เราก็บอกเเม่ไปว่าลุงเขาเข้าไปในนั้น เเล้วเราก็ชี้เข้าไปในศาลเจ้า(เราเป็นลูกครึ่งจีน ก็เลยมีเเต่ศาจเจ้าที่นั่น) เเล้วหลังจากนั้นก็กลับมาบ้าน พอรู้ตัวอีกทีเราก็ไม่ได้ไปบ้านนั้นอีกเลย เเล้วเหมือนเรามีสัมผัสอีกอย่างนึงคือเรามักจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่วิ่งผ่านมาข้างหลังไรงี้เราเคยลองหลับตาเเล้วคุณยายเดินผ่านเราก็รุ้สึกเเล้วก็ขนลุกเอง(คุณยายเป็นคนเดินเบามากกกกก ไม่มีเสียงเลย+พื้นบ้านเราเป็นหินอ่อนยิ่งไม่มีเสียงเข้าไปใหญ่)แล้วก็มักเป็นยังงี้ทุกครั้งเลยเรายิ่งมีความฝันรุนเเรงขึ้นคือเราฝันเรื่องนึงมันเป็นเรื่องที่สรดใจมากๆเราฝันว่าเรานั่งคุยในไลน์กะเพื่อนเรื่องบุคคลสำคํญคนนึง..เราพิมข้อความหาเพื่อนเเล้วบอกว่ารู้ยัง..เเล้วเพื่อนก็บอกว่าอะไรหรอ? เเล้วเราก็บอกไปเเต่เราไม่รู้ว่าตอนที่เราฝันนั้นเป็นใครรู้เเค่ว่ามันเป็นผลกระทบร้ายเเรงมากๆพอ2-3เดือนต่อมาก็เป็นจริงเราก็เเบบช็อคอ่ะเพราะนับวันยิ่งรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆจนตอนเนี้ยเริ่มไม่ต้องฝันเเล้วค่ะเเค่คิดก็เป็นจริงเหมือนคล้ายว่ามีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างให้เรานึกคิดอะพอต่อมาไม่ถึง1นาทีรึน้อยกว่านั้นมันก็เกิดขึ้นเฉยเเต่มันจะเกิดเปนบางช่วงๆไม่เหมือนฝันค่ะ ก็เลยอยากถามว่าเพื่อนเป็นกันมั้ย หรือที่เราพิมมานี่คิดไปเองรึป่าว= =?