สวัสดีค่ะ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดกับเราเอง ปีนี้เราอายุ 23 ค่ะ เป็นลูกคนเดียวที่ติดแม่มา ส่วนแม่มีแฟนใหม่ตอนเราอายุ 19
มหาวิทยาลัยของเราค่อนข้างไกลจากบ้าน ทำให้เราไม่ค่อยได้กลับ (ซึ่งสะดวกใจทั้งสองฝ่าย) พ่อเลี้ยงส่งเสียเรา(บ้าง) แล้วแม่ก็เริ่มชอบอ้างให้รักเค้าเหมือนพ่อ มองเค้าเหมือนพ่อนั่นนี่ ขุดเอาบุญคุณพ่อเลี้ยงมาพูดใส่หูเรา (เราค่อนข้างต่อต้านนะคะ แต่อดทนเพื่อแม่)  

แต่แล้วมันก็เลี่ยงไม่ได้ค่ะ เราเรียนจบแล้วและกลับมาอยู่บ้าน คือ แม่เรากับพ่อเลี้ยงไม่ได้อยู่ด้วยกัน คุยโทรศัพย์กันทุกวัน (ตอนเช้าเรานอนอยู่ก็ยังคุยจนเราต้องตื่น คุยเป็นวิดิโอคอลแบบเห็นหน้า มันต้องเปิดลำโพงคุยค่ะ มันรบกวนเรามาก) บางทีพ่อเลี้ยงจะมีถามหาเราบ้าง และแม่เราก็ต้องเอากล้องมาจ่อที่หน้าเราให้พ่อเลี้ยงดู บางทีก็อยู่ในสภาพยังไม่อาบน้ำ ไม่เรียบร้อย ชุดนอนหลุดรุ่ยบ้าง เราไม่ค่อยพอใจ ก็เลยพูดดีๆว่า ไม่อยากให้ส่อง เราไม่เรียบร้อย แต่แม่กลับดราม่าหาว่าเรารังเกียจรังคัดพ่อเลี้ยง เริ่มมาพูดถึงเรื่องบุญคุณที่เค้าส่งเราเรียนนั่นนี่ ปัญหามันวนลูปแบบนี้มาตลอดจนเราไม่อยากอยู่บ้าน อยากหนีออกจากบ้านครั้งแลัว ครั้งเล่า แต่สุดท้ายก็ต้องอยู่บัานเพราะเรามีกับแม่แค่สองคน เราก็พยายามอดทน ไม่ฟังไม่ดูไม่คิดไป ตามประสาคนโตแล้วพอสมควร

แต่ในที่สุดจุดพีคก็มาถึง

เรื่องคลาสสิคของปัญหาพ่อเลี้ยง ลูกเลี้ยงคงหนีไม่พ้นการคุกคามทางเพศค่ะ เราไม่ได้โดนโดยตรง แต่วันนั้นพ่อเลี้ยงใช้ให้เราใช้มือถือเค้าเชคอินตั๋วเครื่องบิน เราใช้กูเกิ้ลโครมในมือถือค่ะ แต่กลับเจอประวัติการเข้าเวปไซส์หนังโป๊ ที่มีหัวเรื่องประมานพ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงมีอะไรกัน พ่อข่มขืนลูกสาวแท้ๆ ฯลฯ เราช๊อคมาก จากที่ทำใจได้แล้ว กลายเป็ สะอิดสะเอียน นขยะแขยงขึ้นคูณ 100 เราเล่าให้แม่ แม่คงไม่เชื่อเราแน่ ส่วนญาติทางบ้านยายก็มีแต่คนชื่นชมพ่อเลี้ยงกันทั้งนั้น บ้านกลายเป็นสถานที่ ที่เราไม่อยากอยู่ไปแล้ว เราควรทำยังไงคะ ควรแก้ไขปัญหายังไง เราเองก็อยากแยกไปอยู่หอเหมือนตอนอยู่มหาลัยนะ แต่พอมาคิดว่าแม่ต้องอยู่คนเดียวเราก็รับไม่ได้อะคะ TT