ตามหัวข้อเลยไม่ชอบผู้ชายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบเพศเดียวกันเราเคยคิดที่จะอคติกับผู้ชายในแง่ลบมาหลายครั้งเพราะทุกๆครั้งผู้ชายก็ทำให้เรารู้สึกผิดหวังและ เสียใจทุกๆครั้งเช่นกัน ทั้งๆที่เราไม่ได้ผิดอะไร ก็แค่น่าตาธรรมดาๆแต่เราสู้คนสวยๆไม่ได้งัย เดี๋ยวนี้ผู้ชายก็ไม่มองคนธรรมดาๆละ อีกอย่างผู้ชายก็เคยทำให้คนที่เรารักมากที่สุด เคยทำให้คนๆนั้นเสียใจมากๆ ทำให้เหตุการณ์ต่างๆที่เราเจอมันฝังใจทุกๆครั้ง ตั้งแต่เด็ก จนมาเจอกับตัวเองทำให้เราหมดความมั่นใจในตัวผู้ชายว่าจะมีคนดีๆที่จริงใจ  ซื่อตรงเหลืออยู่ จนตอนนี้เหมือนเราไม่เชื่อใจใครละ ไม่อยากเปิดใจให้ใครละ ถึงจะเหงาแต่เราก็ไม่อยากอยู่ในจุดเดิมๆผิดหวังเดิมๆมันน่าเบื่อ มันไม่อยากเสียใจอีกตอนนี้ มันกลายเป็นว่ามองผู้ชายเป็นคนธรรมดาๆไม่รู้สึกชอบ ไม่รู้สึกอะไรแล้ว เราเฉยๆแล้ว เพราะเราเจ็บเลยทำให้เก็บเหตุการณ์ทุกอย่างที่เราเจอมากลายเป็นคนเย็นชาไม่รู้สึกอะไร เราผิดหรอ มีใครเป็นเหมือนเรามั้ยที่กลัวการเริ่มต้นใหม่ และสุดท้ายก็จบแบบเดิม