นักแสดง
คุณแอน - สามารถสะกดได้ในทุกฉากที่มีเธออยู่ ด้วยรัศมีและคารีสม่าที่ยากจะพูดได้ เป็นบทที่เข้าทางเธอมากๆ แม้เธออาจจะไม่ตรงกับลักษณะวดีที่อยู่ในหัว แต่คุณแอนก็ทำให้เชื่อว่าเธอคือวดีจริงๆ แสดงได้นิ่งมากๆ แต่รับรู้เลยว่าภายใต้ความนิ่งนั้น มันมีอะไรมากมายซ่อนอยู่ ซึ่งเป็นเรื่องของประสบการณ์และความสามารถเฉพาะตัวจริงๆ มีไม่กี่คนที่ทำให้เรา "เชื่อ" ได้ว่า ภายใต้ความนิ่งนั้น มันมีความซับซ้อนทางอารมณ์ซ่อนอยู่ แต่คุณแอนทำได้ครับ
คุณก้อง - เป็นเอื้อที่เดินออกมาจากนิยายจริงๆ ครับ ไม่มีข้อกังขาอะไรเลยแม้แต่น้อยสำหรับแฟนนิยายอย่างผม หรือจะพูดให้ถูกก็คือ บทเอื้อ คือบทที่ถูกสร้างมาให้คุณก้องแสดงโดยเฉพาะ ต้องเป็นคนนี้คนเดียวเท่านั้น เป็นคนอื่นไปไม่ได้อีกแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องที่บังเอิญเหลือเกิน ดูแล้วเชื่ออย่างหมดหัวใจเลยครับ ว่านี่คือเอื้อจริงๆ กลายเป็นว่าคุณก้องดูสมบทบาทที่สุดในตัวละครทั้ง 4 ตัวเลยอ่ะครับ แต่นี่ก็อาจเป็นข้อเสียสำหรับคนที่คาดหวังอะไรที่แหวกแนวไปจากนี้จากคุณก้อง แต่ผมเชื่อครับ ว่าตอนหลังๆ มีปล่อยของแน่นอน
คุณติ๊ก - อินเน่อร์แรงมากๆ ดูดีทุกอย่าง คุณติ๊กเคยเล่นบทคล้ายกับเขมชาติมาก่อน แต่จากตอนแรก จะเห็นได้ว่า เขมชาติมีความหลากหลายในการแสดงออกทางอารมณ์ที่ค่อนข้างเยอะมากๆ ซึ่งผมคิดว่า มันสร้างความแตกต่างให้คุณติ๊กจากเรื่องก่อนๆ แต่คุณติ๊กก็สามารถเก็บรายละเอียดทางอารมณ์ทั้งหมดได้อย่างอยู่หมัด จะมีเรื่องเดียวก็คือ วิธีการพูดของคุณติ๊ก ที่บางจังหวะ ผมฟังไม่ออกจริงๆ ครับว่าคุณติ๊กพูดอะไร
คุณริต้า - บอกตรงๆ เลยว่า บทเกนหลง เป็นบทที่ผมจับตามอง (และจับผิด) มากที่สุดใน 4 ตัวละครหลัก ผมรักตัวละครตัวนี้มาตั้งแต่ในนิยายแล้ว ยิ่งพอรู้ว่าเวอร์ชั่นละคร 2014 เอามาขยาย เพิ่มบทเข้าไป ผมจึงจับตามอง (จับผิด) เป็นพิเศษ เรื่องความสวย ความสง่า ความน่ามอง ไม่มีข้อให้กังขาเลยครับ คุณริต้าสวยระดับเอาไปประกวดนางงามโลกได้อยู่แล้ว เรื่องการแสดง ยังไม่มีอะไรให้จับผิดมากครับ เพราะยังไม่มีอะไรเยอะ และเท่าที่มีอยู่ไม่เยอะนี้ ก็ยังไม่มีอะไรหลุด เลยไม่มีข้อตำหนิอะไรเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นเกนหลงได้ดีงามแล้วครับสำหรับตอนแรก


บท
เดินเรื่องเร็วมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก... ผมลองเอามาเทียบกับเรื่อยย่อเว็บเมเนเจอร์แล้ว 1 ตอนในทีวี = 3 ตอนในเมเนเจอร์ เรื่องเดินฉับๆๆๆๆ ไม่มีคำว่ายืดเยื้อยืดยาด แต่สำหรับตอนแรก ยังไม่มีประเด็นอะไรมาก นอกจากการระบายโทสะ และความผันผวนทางอารมณ์ของพระเอก เรายังไม่ได้เห็นด้านแง่งาม ความละมุน ความลุ่มลึกของละครเรื่องนี้ ซึ่งประเด็นนี้น่าจะมาในตอนต่อๆ ไปล่ะครับ... การใช้คำพูดคำจา ดูเป็นธรรมชาติดีครับ ไม่มีประโยคเชยๆ ไม่มีประโยคที่ฟังแล้วขนลุกสยึมกึ๋ย หลุดโลก หลุดยุค หลุดสมัยออกมาให้ได้ยิน เป็นลักษณะการพูดที่ดูเป็นผู้เป็นคน ที่ชาวบ้านชาวเมืองพูดกันอยู่ในชีวิตจริง... ตอนต่อๆ ไปน่าจะมีประโยคเด็ดๆ เจ็บๆ จี๊ดๆ ซี๊ดๆ แสบๆ โผล่มาให้ซี๊ดซ๊าดหัวใจกันบ้างล่ะครับ...


โปรดักชั่น
สวยงามมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หาโลเคชั่นได้ดีงามเหลือเกิน ทั้งบ้านพระเอก ที่ทำงานพระเอก บ้านนางเอก (ที่แอบดูก็รู้ว่ารวยเกินกว่าที่จะออกมาทำงานเลขาเงินเดือน 6 หลัก) ตอนดูเบื้องหลัง ยังเห็นว่าสวยในระดับหนึ่ง แต่พอมาอยู่ในละครจริง กลายเป็นว่าสวยกว่าเดิมมากๆ ถ่ายภาพอะไรๆ ออกมาได้ดูสวยงามดีครับ โทนสีสวย สว่างดี... เสื้อผ้าหน้าผมทุกตัวละคร ดูไม่เวอร์ แต่สวย และมีราคา ... แม่ผมเริ่มกล่าวถึงกระเป๋าที่สุริยงเธอใช้ ประมาณ 2 รอบแล้วครับ ไม่รู้ว่าตอนต่อๆ ไป จะกล่าวถึงหนักข้อมากขึ้น จนทำให้คนรอบข้างเกิดความตระหนักที่จะซื้อหามาให้คุณนายท่านใช้ หรืออาจจะถึงขั้นกล่าวถึงผลิตภัณฑ์ชิ้นอื่นๆ ในการครอบครองของนางเอก หรือตัวละครอื่นๆ อีกด้วย ค่อยลุ้นกัน...


การกำกับ
ผมมีความรู้สึกว่า ป้าแจ๋วตั้งใจกำกับเรื่องนี้มากเป็นพิเศษนะครับ ตอนแรกมา ก็เริ่มมีฉากโชว์พลังด้านการกำกับและการตัดต่อแล้ว ไม่ว่าจะเป็นฉากย้อนอดีต แล้วย้อนมาปัจจุบัน สลับไปมา... หรือฉากที่ผมคิดว่าเด่นมากๆ ประจำค่ำคืนนี้ ก็คือฉากประกอบเพลง "A Tu Corazon สู่กลางใจเธอ" ที่ตัดไปมาระหว่าง 4 ตัวละครหลัก ที่สื่อความและสะท้อนตัวละครแต่ละตัว ผ่านท่วงทำนองและเนื้อเพลงในเพลงเดียวกันได้เป็นอย่างดี... แต่ละตัวละคร มีคำถาม มีโจทย์ มีความต้องการ มีทางเดิน มีเป้าหมายที่แตกต่างกันไปทั้ง 4 ตัว... แต่พอมาจุดสรุปของทุกคนแล้ว มันก็คือ "การสู่กลางใจเธอ" ของทั้ง 4 ตัวละคร ฉากนี้ฉากเดียว เอาไปเต็ม 10 เลยครับ ตีความได้ดีงามและน่าจดจำเหลือเกิน....



จะว่าอวยก็อวยครับ... 10 เต็ม 10 ครับ สำหรับตอนแรก...





จากใจจริง