ลูกสาวไม่ชอบเรียนหนังสือเลย ไม่ทำงานทำการบ้าน อายุ 11 แล้ว ยังคงชอบเล่นเหมือนเด็ก 7 ขวบ ( บางที่อาจจะ 5 ขวบด้วยซำ้ ) หมอจับวัดไอคิว ได้ 121 และยืนยันว่าเป็นเด็กสมาธิสั้น ต้องทานยาปรับพฤติกรรม แต่เป็นเด็กฉลาดแก้ปัญหาได้ดี จิตใจดี ขี้สงสารมากที่สุด
              ลูกชายอีกคนเรียนดีมาก ไม่ต้องดู เกรดไม่เคยต่ำกว่า 3.8  ที่บ้านทั้งครอบครัวชอบเรียนทุกคน จบปริญญามหาวิทยาลัยดีๆ ระดับสูงกันหมด แน่นอนว่า ไม่ใช่ทุกคนที่ทำงานตามที่เรียนมา แต่ก็ได้ใช้ความรู้ที่มีเลี้ยงชีวิตได้อย่างดี
              พอลูกสาวเป็นอย่างนี้ เลยรู้สึกเป็นห่วงลูกมาก อาจเป็นเพราะเค้าหน้าตาสวยมากๆ ( สวยมากๆ อายุ 11 สูง 156 แล้ว แต่ทำตัวเป็นเด็กน้อยตลอดเวลา ) ยิ่งทำให้ห่วงว่า ความสวยช่วยไม่ได้ ยิ่งสวยเท่าไหร่  และขี้สงสารขนาดนี้ หากไม่มีความรู้ยิ่งเป็นดาบ 2 คม

              คุณยายซึ่งเป็นอาจารย์ระดับสูง และรักหลานคนนี้มาก แนะนำว่า เรียนจบ ป.6 ไป ต่อ กศน. แล้วส่งไปเรียนทำผม แต่งหน้า ( ลูกมีทักษะมากในการทำผม และออกแบบเสื้อผ้าได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ )  คุณยายบอกว่า เด็กไม่ชอบเรียน ไม่เอาเลยอย่างนี้ บังคับไปก็เท่านั้น ให้ทำอย่างที่ชอบ มีทางที่จะได้ดีมากกว่า เก็บเงินค่าเล่าเรียนปีละ 80,000 ไว้ส่งเรียนทำผม แต่งหน้าที่ต่างประเทศดีกว่า
                 จริงๆ ตัวแม่เองก็เข้าใจค่ะว่า ไม่ต้องเรียนสูงก็ประสบความสำเร็จได้  แต่ ทำใจไม่ได้จริงๆ อย่างน้อยก็น่าจะ ม.6 ก็ยังดี แต่เค้าไม่ชอบเรียนเลย คุณพ่อเค้าเสียมา 8 ปีแล้ว ดูอยู่คนเดียว นั่งคิดนอนคิดทุกวัน จะเลือกทางไหนดี  ไม่อยากให้คนเรียกลูกว่าสวยแต่โง่ ไม่เรียนหนังสือ
                  ขอคำปรึกษา ใครมีลูกเป็นสมาธิสั้นบ้างคะ เค้าจะเปลี่ยนมั้ย จะกลายเป็นคนชอบเรียนมั้ย หมอบอกว่าหายได้เมื่อโตขี้นโดยต้องทานยาตลอด
มีมั้ยที่กลายเป็นคนรักเรียนมากขึ้นเมื่อโตขึ้น

                  จะเข็นต่อดีมั้ย จบแค่ ป.6 จะดีเหรอคะ  ไปเอาดีทางวิชาชีพน่ะเห็นด้วยค่ะ แต่เรียน กศน. ตั้งแต่ ม.1  จะตัดอนาคตที่อาจจะเปลี่ยนเป็นคนชอบเรียนไปมั้ยคะ ขอความคิดเห็นได้มั้ยคะ ขอบคุณมากๆค่ะ