บทนำ


เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นเค้าโครงมาจากเรื่องจริง ของผมเอง ตัวละครในนิยาย เป็นเพียงชื่อที่แต่งขึ้นนะครับ ใครที่อ่านนิยายรักแบบสมหวัง ขอให้ข้ามเรื่องนี้ไปได้เลยครับ เพราะเนื้อหาค่อนข้างดราม่าเยอะพอสมควร อาจมีตลกบ้างนิดหน่อย ตามสไตล์แนวนิยายวาย หรือชายรักชาย นั่นเองครับ เรตเนื้อหาขอ18+ นะครับ จริงๆ เนื้อเรื่องจะเป็นภาษาเหนือ แต่เพื่อให้อ่านได้ง่ายเลยปรับเป็นภาษากลางนะครับ

"ความรักมักสวยงามเสมอ" ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม ย่อมมีความรักได้เช่นกัน นิยามความรักของแต่ละคนก็แตกต่างกันออกไป อยู่ที่ว่าเราจะมีความสุขกับมันได้มากน้อยแค่ไหน ขึ้นอยู่กับตัวเองแล้วล่ะว่าจะมีความรักที่ทำให้มีความสุขในแต่ละวันแบบไหน

......พ.ศ.2548.....
เสียงนาฬิกาปลุก จากเครื่องโทรศัพท์ โนเกีย 3310 สีน้ำเงินเข้ม ดังขึ้น ...ตี่ดีดี่ ดี่ดีดี่ ดีดีด ๆๆ (เสียงค่อยข้างเก่า เด็กรุ่นใหม่เข้ามาอ่านไปหาเอาใน google นะครับ) ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมามองดูโทรศัพท์ เวลาในหน้าจอ ที่แสดงเวลา 06:30 น. "ขอนอนต่ออีกหน่อยหนึ่งน่า" ผมบ่นพร้อมกับปิดเสียงนาฬิกาปลุก จากเจ้า โนเกีย 3310 และเอาผ้าห่มคลุมหัว ซักพักแม่ก็มาเคาะประตูเรียก
"หนึ่งๆ ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะลูก" แม่ตะโกนพร้อมกับเคาะประตูเรียก
"ครับๆ ตื่นแล้วแม่" ผมตะโกนบอกแม่ไป ผมจึงรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนพับผ้าห่มและลงไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน เอ่อลืมบอกไปครับ วันเปิดเทอมวันแรก เป็นเทอมที่ 2 วันที่ 1 พฤศจิกายน 2548 ครับ อากาศค่อนข้างหนาวแล้วสำหรับภาคเหนือ ซึ่งที่ผมอยู่เหรอครับ เหนือสุดในสยามเลยครับ จังหวัดเชียงรายนั่นเองครับ
เวลา 06:50 น. ผมแต่งตัวในชุดนักเรียนสีขาว กางเกงสีดำครับ เพราะอยู่ ม.5 สำหรับสีกากี เป็นของน้องม.ต้นครับ แต่งตัวเสร็จก็ไปกินข้าวครับ วันนี้แม่ทำข้าวผัดหมูครับ
"แม่ๆ วันนี้พ่อไปทำงานเช้าเหรอครับ ไม่เห็นพ่อตั้งแต่ออกมาจากห้องล่ะ" ผมถามแบบสงสัย
แม่ยิ้มพร้อมกับพูดว่า "พ่อออกไปทำงานตั้งแต่ ตี 5 แล้วลูก สงสัยวันนี้จะไปรับเหมาก่อสร้างไกลน่ะ" "ครับ" ผมตอบกลับ
และรีบจัดการข้าวผัดในจานให้หมด บ้านเรามีฐานะปานกลางครับ พออยู่พอกิน พ่อผมรับเหมาก่อสร้างบ้านครับ ส่วนแม่ทำงานเป็นแม่บ้านของสำนักงากว่านี้นเกษตรอำเภอครับ.
เวลา 07:00 น.
"หนึ่งวันนี้แม่ต้องไปเปิดสำนักงานแต่เช้า กินเสร็จล้างจานปิดบ้านให้เรียบร้อยนะ และปั่นจักรยานไปโรงเรียนดีๆ วันนี้รถแยอะมาก" แม่พูดพร้อมเดินออกประตูบ้านไป
"คร๊าบ" ผมตะโกนตอบรับแม่
ระยะทางจากบ้านมาถึงโรงเรียน ประมาณ 1 กิโล เห็นจะได้ พอมาถึงประตูโรงเรียน จะเจอกับคุณครูออกมาต้อนรับนักเรียนเช่นเคย ผมลงจากจักรยาน และจูงเข้าไปหาคุณครูที่กำลังต้อนรับนักเรียนอย่างขะมักเขม้น
"สวัสดีครับครูเพ็ญศรี" ผมทักทายพร้อมยกมือไหว้มี
"อ่าวนายหนึ่ง สวัสดีๆ ไปๆ เข้าไปในโรงเรียนได้แล้ว" ครูเพ็ญศรีบอก
ผมจูงจักรยานไปยังโรงจอดรถจักรยานทันที และเดินไปนั่งรอที่โรงอาหารซึ่งยังไม่มีใครมาเลย
ซักพักได้ยินเสียง ทักทายคุ้นหู "อีหนึ่ง มาเข้านะ กว่ากูจะถึง" เสียงของเจนดังขึ้น
" บ้านอยู่ไกลก็งี้แหละลำบาก" ผมพูดพร้อมหัวเราะใส่มัน
"เปิดไงปิดเทอมไปเที่ยวไหนมั่งว่ะ กูเรียนพิเศษอย่างเดียวเลยว่ะ" เจนพูดพร้อมทำหน้าเศร้า
"เออไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน ไปช่วยเฝ้าร้านถ่ายเอกสารของน้า เหมือนเดิมนั้นแหละ" ผมตอบกลับเจนทันที
"เห้อเมื่อไรจะจบก็ไม่รู้" เจนบอกพร้อมถอนหายใจยาวๆ ออกมา
"เห้ยๆ พวกมาเช้ากันจังว่ะ" แตซึ่งเดินมาถึงพร้อมกับปูทักทาย
"ไม่เช้าแล้วจะ 8 โมงแล้ว" ผมตอบพร้อมกับดูนาฬิกาในโทรศัพท์
"ป่ะไปเตรียมตัวเข้าแถวดีกว่า" ปูบอกเพื่อนทุกคนพร้อมเชิญชวน
ประกอบกับอ๊อดดังขึ้นหนึ่งครั้ง นั่นเป็นสัญญาณว่า ตอนนี้เตรียมตัวเข้าแถวได้แล้ว
พวกเราพอกันเดินไปยังกลางสนาม เพื่อเตรียมเคารพธงชาติ

หลังจากเคารพธงชาติเสร็จก็เดินไปยังอาคารเรียน ของแต่ละชั้น ซึ่งจะ แยก ม.ต้น ม.ปลาย
อย่างชัดเจน ระหว่างทางเจอกับพี่กอล์ฟ ซึ่งอยู่ชั้น ม.6 เป็นรุ่นพี่ที่ทั้งหล่อ ทำกิจกรรมเก่ง อีกทั้งยังเคยเป็นประธานนักเรียนอีกด้วย เมื่อตอนพี่กอล์ฟอยู่ม.5 ทั้งตี๋ ทั้งขาว ใครจะไม่ชอบล่ะ
"อีหนึ่ง มองพี่เค้าไม่กระพริบตาเลยนะ" แตแซว
"เออดิ สเปกเลย ตัวสูง ขาว ตี๋ ใครมั่งไม่ชอบว่ะ" ผมตอบแก้เขิน ซึ่งเพื่อนๆในชั้นจะรู้ว่าผมเป็นเกย์เกือบทั้งหมด
"เห้ยกูเห็นพี่เค้ามีแฟนแล้วว่ะ" เจนบอก
"เหรอ ๆ อื้มๆ" ผมตอบพร้อมกับเดินเข้าห้องเรียน
เวลา 8:30 น. คาบเรียนแรกของภาคเรียนที่ 2 จึงได้เริ่มต้นขึ้น
บรรยายกาศในห้องมีแต่คนคุยกันถึงเรื่องปิดเทอมไปทำอะไรมากมั่ง เสียงดังโว้ยวายมาก
ครูก้อยเดินเข้ามา พร้อมกับครูนาย
"เอ้าๆ หยุดคุยกันก่อน ". ครูก้อยบอกแต่ไม่มีใครฟัง
"เห้ยจะเงียบกันได้หรือยัง โตๆ กันแล้วนะ" ครูก้อยตวาดเสียงดัง
ทันใดนั้นเสียงทั้งหมดก็ได้เงียบลง
"นักเรียนทั้งหมดเคารพ" มิ้นซึ้งเป็น หัวหน้าห้องได้บอกทำความเคารพ
"สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ" ทั้งห้องกล่าวคำทักทายพร้อมกัน
"อื้มให้มันได้อย่างนี้สิ เอ้านี่ครูนาย จะเป็นครูประจำชั้นพวกเธอเทอมนี้ เนื่องจากครูติดภาระกิจที่จะต้องไปเรียนต่อ หวังว่านักเรียนทุกคนคงเข้าใจนะ" ครูก้อยกล่าวเสียงดังฟังชัด
"เข้าใจครับ/ค่ะ"
"เอาล่ะคาบแรกจะแจ้งตารางเรียนของเทอมนี้ ให้แล้วก็ไปพักได้จ๊ะ" ครูนายกล่าวอย่างใจดี
"เย้ๆ ขอบคุณครับ" พวกผู้ชายหลังห้องส่งเสียงดีใจ นำทีมโดยไอ้เต๋า
"เอาล่ะฝากครูนาย จัดการต่อด้วยค่ะ ปราบไอ้พวกนี้ไม่ได้โทรหาก้อยได้เลยนะคะ ครูไปล่ะ" ครูก้อยบอกครูนายเสร็จพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง

....วันต่อมา...การเรียนก็เป็นไปอย่างปกติดีทุกอย่าง
จนกระทั่ง ผมลืมเอาหนังสือวิชาเคมีกลับบ้าน เพื่อทำการบ้าน ลืมบอกไปครับ ผมเรียนห้องสายวิทย์-คณิตครับ ในระหว่างที่จะเดินไปห้องเรียนเพื่อเอาหนังสือกลับได้เจอกับพี่กอล์ฟ และพวกเพื่อนๆแก ซึ่งประกอบด้วย พี่เอก พี่ตั้ม พี่วุฒิ และพี่เก่งกมล ซึ่งแต่ละคนหน้าตาดีมากไปเป็นนายแบบในนิตยสารได้เลย
"น้องนี่คุ้นๆ นะ เราเรียนสายวิทย์ป่ะ" พี่กอล์ฟถาม
"ครับ" ผมตอบกลับแบบเขินๆ
"ไอ้กอล์ฟ กูว่าน้องเป็นตุ๊ดว่ะ หน้าตาแบบนี้ กูเห็นคบอยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้หญิง" พี่วุฒิรีบสวนทันควัน
"ไหนจับตูดหน่อยดิ" พี่เก่งกมลแซวพร้อมกับเดินเข้ามาเพื่อจะจับตูดผม
"ไอ้เก่งก็ไปแกล้งน้องเค้า ดูดิกลัวหัวหดหมดแล้ว" พี่เอกบอกพร้อมดึงตัวพี่เก่งกมลกลับมา
"ไปเหอะไปซ้อมบอลกัน" พี่กอล์ฟชวนพวกเพื่อนๆ เดินผ่านไป

...บ่ายวันศุกร์ พวกรุ่นพี่ ม.6 จะไม่มีเรียนกันแล้วก็จะนั่งเล่นกันอยู่ที่โรงอาหาร บางคนก็ติวหนังสือ บางคนก็จับกลุ่มคุยกัน ประเด็นคือห้องพวกผมว่าง 1 คาบไปจนถึง บ่าย2 โมง เลยพากันมานั่งเล่นที่โรงอาหาร จุดประสงค์คือมาดูพวกรุ่นพี่นั้นแหละครับ
"ๆ ดูพี่คนนั้นสิ พี่บาสโครตน่ารักเลย" เจนพูดแบบเขินอาย
"กูว่าพี่ต้อม สายศิลป์หล่อกว่าป่ะ" มิ้นบอกอย่างมั่นใจ
"อีมิ้นดูๆ พี่คนนั้นดิ งานดีมาก ชื่ออะไรนะ" แตชี้นิ้วไปพร้อมกับใช้ความคิด
"ไม่รู้จักว่ะ ใครว่า ใครรู้จักมั่ง" มิ้นตอบพร้อมทำหน้าสงสัย
"เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา ปวดฉี่อ่ะ" ผมบอกเพื่อทุกคนพร้อมเดินออกมา
อยู่ๆ ก็มีหนังสติ๊ก จากไหนไม่รู้ดีดมาโดนตรงคอ
"โอ้ยๆ ใครเล่นไรเนี่ย" ผมบ่นพร้อมหาสาเหตุ การมาของหนังสติ๊กจากด้านหลัง
"พี่กอล์ฟ ทำไรเนี่ย มันเจ็บนะครับ" ผมบ่นพร้อมกับเอามือกุมตรงคอที่โดนหนังสติ๊กยิงมาโดน
"เออโทษทีๆ พวกพี่แข่งกันอยู่ว่าใครจะยิงได้ไกลกว่ากัน เผอิญไปโดนเราพอดี" พี่กอล์ฟรีบอธิบาย
"ครับ...ไม่เป็นไรครับ" ผมบอกพร้อมกับเดินไปเข้าห้องน้ำ

อ๊อด...อ๊อด.... เสียงกริ่งเลิกโรงเรียนดังขี้น
ระหว่างทางที่กำลังจะไปเอาจักรยาน ที่โรงจอด เห็นพี่กอล์ฟ นั่งอยู่ใต้ต้นหูกวาง ทำหน้าเศร้าๆ ไอ้เราก็ดันอยากรู้แล้วล่ะสิว่าเค้าเป็นอะไร ทำไมถึงได้เศร้านัก
"พี่เป็นไรอ่ะ" ผมถามคนที่อยู่ตรงหน้า
"ไม่เป็นไรครับ มีอะไรหรอก แค่จะย้ายโรงเรียนอ่ะ" พี่กอล์ฟตอบน้ำเสียงราบเรียบ
"อ่าวงั้นก็ไม่ทันจบ ม.6 อ่ะดิ เสียดายอีกเทอมเดียวเองครับ" ผมตอบด้วยเสียงตกใจ
"อ่อ มันโอนย้ายได้น่ะ เทอมนี้ไม่ค่อยได้เรียนแล้ว เพราะเค้าเปิดโอกาสให้ ม.6 ไปสอบโควต้าได้ และให้อ่านหนังสือเพื่อสอบ A-net O-net อ่ะ"
"อ่อ แล้วพี่ยังไม่กลับบ้านเหรอครับ"
"รอแม่มารับอยู่เนี่ย"
"ครับงั้นผมกลับก่อนนะครับ"
"อื้มๆ โชคดีๆ ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันใหม่นะ" พี่กอล์ฟตอบพร้อมโบกมืออำลา
ไอ้เราอุตส่าห์คิดว่าจะมีความรักกับเค้าซักครั้ง แห้วอีกล่ะ ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลย
ไม่เป็นไร แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกดีนะที่ได้เห็นเค้าทุกวัน.....

(ติดตามต่อตอนต่อไป)
#นี่แค่เพิ่งเริ่มต้นตอนต่อไปดราม่าแน่ๆ


PsyRen : เขียน
Bowjeoki SaiSai : ภาพประกอบ