เราคิดถึงเธอหวะ เราไม่ได้อยากให้เธอไปนะ แต่เราจะไม่รั้งเธอ เรารั้งเธอมามากเกินไปแล้ว
จริงๆเราอยากจะบอกเธอว่าอย่าไปได้ไหมอย่าทิ้งกันไปได้รึเปล่า แต่เราก็เลือกจะไม่พูดมันดีกว่า
เราคิดว่าทำแบบนี้มันจะดีกับเธอที่สุดแล้ว เราไม่ใช่คนฉลาดเก่งรอบด้านอย่างที่เทอชอบ
ยิ่งเราคุยกันต่อเธอจะยิ่งลำคาญ เธอจะยิ่งอึดอัดเปล่าๆ
แต่เธอรู้ไหม มันเจ็บหวะเธอ เราอยากบอกเธอนะไม่ว่าอะไรเราผิดเอง เราขอโทษกลับมาหาเราเหอะอย่าไปจากเราเลยอย่าลบเราออกจากชีวิตเธอเลยที่ผ่านมาเธอไม่รู้สึกอะไรเลยหรอวะ เธอกับเราก็คล้ายๆกันนะบางทีตอนจบทุกอย่างที่เงียบไป เราตั้งใจจะบอกทุกอย่างที่เราคิดตอนเที่ยงคืน เธอส่งมาตอนห้าทุ่มห้าสิบเก้าถ้าเธอสังเกตุเธอน่าจะรู้ว่าเราอ่านอยู่ในสิ่งที่เธอส่งมามันถูกอ่านเว้ย ถ้ารักกูและเสียใจที่จะทิ้งกูไปจะปากเก่งแล้วตัดขาดกันทำไม กูรั้งตลอดแล้วกูเหนื่อยเหมือนกัน เงียบไปตั้งนานทำไมไม่รออ่านข้อความกูก่อนอีกแค่เสี้ยววินาทีอ่านก่อนค่อยลบค่อยบลอคทุกอย่างก็ได้ แต่ก็อีกแหละตอนพิมเราก็คิดไว้แล้วว่าเทอจะไม่ได้อ่านอยู่แล้วคิดว่าเธอจะไปตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ
เธอเรารักเธอนะเว้ย กลับมาได้ป่าววะอย่าทิ้งเราไปได้ไหม ไอ กูไม่อยากจบกูอยากไปกินบิงซูกับอยากไปเที่ยวดอยกับกลับมาหากูเหอะเด่วกูทำกะเพราไข่ดาวไข่สิบใบให้กินกูทำกะเพราให้กินทุกวันก็ได้กับมาหากูเหอะ