ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนเลยว่ามาตั้งกระทู้เพราะคิดว่าสิ่งที่ฝันไว้มันสูงเกินเอื้อม ท้อมากค่ะ มาหาแรงบันดาลใจและแลกเปลี่ยนความคิดกัน
เราตอนนี้อายุ 19 ปี เรียนรัฐศาสตร์ ม.สีเขียว ความฝันของเราคือเราอยากได้ทุนป.โทไปเรียนเมืองนอก แต่ไม่อยากรบกวนที่บ้าน เหตุผลที่อยากไปเรียนเมืองนอกคือเราอยากได้ประสบการ์ณล้วนๆ ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิต ความคิดทัศนคติของฝรั่ง แต่ว่าเราคิดว่ามันเกินเอื้อมมากๆ แล้วก็ยังคิดว่าชีวิตตอนนี้ยัง lazy มากเกินไปจริงๆ ไม่มีแรงกดดันอะไรที่รู้สึกฮึดสู้เลยสักนิด

เข้าประเด็นเลยนะคะ ความรู้สึกตอนที่อยากจะย้อนกลับไปทำความฝันในชีวิตให้เป็นจริง แต่รู้ตัวอีกทีก็สายมากแล้ว มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันหรอ อาจจะถามโง่ๆ แต่ว่าเราอยากมีแรงกดดันมากกว่านี้ในการสร้างฝันต่อไป