แค่มาเล่าเพราะความแปลกใจครับ
ที่ผ่านมามักพบเห็นกระทู้ผู้หญิงบ่นผู้ชายไม่มีความเอื้อเฟื้อที่นั่งบนรถสาธารณะ แต่จากประสบการณ์ที่ใช้รถสาธารณะ 2 ครั้ง รู้สึกแปลกใจกับสังคมปัจจุบัน
1. บน BTS วันหนึ่งได้พาลูกอายุ 7 ขวบขึ้นรถ ซึ่งมีคนพอสมควร ปรากฎว่าไม่มีใครลุกให้เด็กนั่งเลย ซึ่งทุกคนที่นั่งอยู่เป็นผู้หญิงวัยรุ่น วัยทำงาน เลยยืนยาวจนลง
2. ขึ้นรถเมล์ ซึ่งไม่ได้ขึ้นมานานมาก แต่วันนั้นจำเป็นต้องพาลูกอายุ 7 ขวบขึ้นรถ พอขึ้นไปพบว่ามีคนนั่งอยู่เต็ม ไม่มีใครยืนอยู่ ปรากฎว่าไม่มีใครลุกให้นั่งเลย ซึ่งก็พาลูกเดินเข้าด้านใน ทุกคนที่นั่งตามเก้าอี้ต่าง มองมาที่เด็ก แล้วทำหน้าเหมือนว่า อย่ามาหยุดตรงที่เขานั่งนะ ไม่งั้นเขาต้องยืน จนเข้าไปด้านในสุดของรถเมล์ ค่อยมีผู้ชายที่นั่งเบาะด้านในลุกออกมาเพื่อให้เด็กนั่ง (โดยส่วนใหญ่ที่นั่งแถวนอกเป็นผู้หญิงวัยนักศึกษา)
จากที่เจอเลยแปลกใจว่าสังคมปัจจุบันทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้ ในอดีตตอนเราเจอเด็กขึ้นรถมา หลายๆคนทั้งหญิง และชายพากันพร้อมใจลุกให้เด็กนั่ง
ความเอื้อเฟื้อในสังคมไทยปัจจุบัน
ที่ผ่านมามักพบเห็นกระทู้ผู้หญิงบ่นผู้ชายไม่มีความเอื้อเฟื้อที่นั่งบนรถสาธารณะ แต่จากประสบการณ์ที่ใช้รถสาธารณะ 2 ครั้ง รู้สึกแปลกใจกับสังคมปัจจุบัน
1. บน BTS วันหนึ่งได้พาลูกอายุ 7 ขวบขึ้นรถ ซึ่งมีคนพอสมควร ปรากฎว่าไม่มีใครลุกให้เด็กนั่งเลย ซึ่งทุกคนที่นั่งอยู่เป็นผู้หญิงวัยรุ่น วัยทำงาน เลยยืนยาวจนลง
2. ขึ้นรถเมล์ ซึ่งไม่ได้ขึ้นมานานมาก แต่วันนั้นจำเป็นต้องพาลูกอายุ 7 ขวบขึ้นรถ พอขึ้นไปพบว่ามีคนนั่งอยู่เต็ม ไม่มีใครยืนอยู่ ปรากฎว่าไม่มีใครลุกให้นั่งเลย ซึ่งก็พาลูกเดินเข้าด้านใน ทุกคนที่นั่งตามเก้าอี้ต่าง มองมาที่เด็ก แล้วทำหน้าเหมือนว่า อย่ามาหยุดตรงที่เขานั่งนะ ไม่งั้นเขาต้องยืน จนเข้าไปด้านในสุดของรถเมล์ ค่อยมีผู้ชายที่นั่งเบาะด้านในลุกออกมาเพื่อให้เด็กนั่ง (โดยส่วนใหญ่ที่นั่งแถวนอกเป็นผู้หญิงวัยนักศึกษา)
จากที่เจอเลยแปลกใจว่าสังคมปัจจุบันทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้ ในอดีตตอนเราเจอเด็กขึ้นรถมา หลายๆคนทั้งหญิง และชายพากันพร้อมใจลุกให้เด็กนั่ง