คือเราอายุ15 ไม่มีแฟน แม่เราอายุ 48กว่าๆ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยเถียงเวลาโดนด่า เขาด่าเราแรงมากๆแบบ Eกรี่ โง่ สันดาลdog เลว ลูกชั่ว Esus เด็กusก เปรต บลาๆ แต่เราก็ไม่เคยตอบเขาฟังอย่างเดียว แล้วมีวันนึงเราบอกว่าจะไปเรียนพิเศษติวกับเพื่อน เขาไม่อยากให้เราไปเราเลยบอกไม่ไปแล้วจะโทรไปยกเลิก เขาก็พูดแบบ บอกไปสิเรียนไม่ได้แล้ว ไปหาผัว สักพักก็ด่าต่อยาว พูดแบบทำไมไม่ฉลาดแบบพี่ โง่ ควาย ไม่น่าเกิดมา คือเราอยู่ห้องพิเศษวิทย์คณิต เราไม่เก่งคณิต อยู่ลำดับกลางๆ พอได้คะแนนเยอะไม่เคยได้กำลังใจ มีแต่เอาไปเทียบกับพี่ชายเรา ด่าเราตลอด พี่เราเป็นคนที่โดดเรียน ดีแค่อังกฤษ แต่เขาไม่รู้ชมอย่างเดียว บางครั้งก็น้อยใจ
ครั้งนึงเรากลับบ้านช้าเพราะทำรายงาน บอกแม่ไปแล้ว พอถึงบ้านก็โดนด่าแบบ เลิกเรียนไปขายตัวสิ ลูกไม่รักดี Eกรี่ สักพักก็โยงไปนอกเรื่อง คือทุกครั้งที่ด่าเราไม่เคยมีเหตุผลเลย เราไม่ได้ผิดก็ด่าตลอด เราอยากรู้ว่าเราทำอะไรผิด เราเครียดมากๆ เหนื่อย ท้อ แล้วก็เบื่อ พ่อเรากลับบ้านเสาร์อาทิตย์แต่พ่อเราดีมากๆ มันทำให้เรารู้สึกอยากไปอยุ่กับพ่อมากกว่า ถ้าทุกคนเจอแบบนี้ควรทำไงคะ แบบนี้คือแม่เราผิดปกติรึป่าว
ปล.พ่อเล่าว่าแม่เราตอนเด็กๆบ้านแม่จะคอยจับผิดกัน ถ้าออกไปเที่ยวจะโดนตี ไม่เคยได้ไปไหน ด่าไว้ก่อนไม่ให้ตัวเองผิด
เครียดค่ะ แม่ด่าตลอดเลยโดยไม่มีเหตุผล
ครั้งนึงเรากลับบ้านช้าเพราะทำรายงาน บอกแม่ไปแล้ว พอถึงบ้านก็โดนด่าแบบ เลิกเรียนไปขายตัวสิ ลูกไม่รักดี Eกรี่ สักพักก็โยงไปนอกเรื่อง คือทุกครั้งที่ด่าเราไม่เคยมีเหตุผลเลย เราไม่ได้ผิดก็ด่าตลอด เราอยากรู้ว่าเราทำอะไรผิด เราเครียดมากๆ เหนื่อย ท้อ แล้วก็เบื่อ พ่อเรากลับบ้านเสาร์อาทิตย์แต่พ่อเราดีมากๆ มันทำให้เรารู้สึกอยากไปอยุ่กับพ่อมากกว่า ถ้าทุกคนเจอแบบนี้ควรทำไงคะ แบบนี้คือแม่เราผิดปกติรึป่าว
ปล.พ่อเล่าว่าแม่เราตอนเด็กๆบ้านแม่จะคอยจับผิดกัน ถ้าออกไปเที่ยวจะโดนตี ไม่เคยได้ไปไหน ด่าไว้ก่อนไม่ให้ตัวเองผิด