คือพ่อแม่เราเป็นคนที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลยค่ะมักจะด่าด้วยคำแรงๆเวลาทำผิดนิ้ดหน่อยเช้นทำของตกแต่ไม่เสียหายพ่อกับแม่ของคนอื่นก็คงจะสั่งสอนใช่ไหมคะเช่นตักเตือนแต่พ่อกับแม่ของเรามักจะด่าด้วยคำแรงๆที่เราเป็นลูกไม่เคยอยากจะฟังเลย เราเป็นคนที่ชอบเอาใจพ่อกับแม่มากๆเลยนะคะอย่างถ้าสรุปว่าไม่ชอบให้ห้องสะอาดเพราะชอบอะไรก็จะพยายามทำอย่างนั้นให้ได้ค่ะแต่บางครั้งที่พยายามทำให้ดีแล้วเขาไม่เห็นค่าบางทีเราก็รู้สึกท้อกันใช่ไหมคะพ่อทำดีมากๆขยันมากๆจนทำให้ตัวเองเหนื่อยบางทีก็อยากได้กำลังใจเพราะเราไปขอกำลังใจอะไรแบบนี้อ่ะค่ะก็มักจะโดนด่าว่าทำแค่นี้ไม่ต้องมาขอกำลังใจหรอกอะไรแบบนี้คะ คือเรามักจะโดนด่าตลอดว่าถ้าไม่ชอบคุยให้นู่นนี่นั่นน้องอย่างบางครั้งเรานั่งเรียนอยู่น้องมากวนอะไรแบบนี้เราก็ต้องการสมาธิใช่ไหมคะเราคิดว่าคนที่ตั้งใจเรียนมากๆหรือเครียดกบการเรียนมากๆอย่างเราจะเข้าใจดีว่าการที่นั่งเล่นอยู่ดีๆแล้วมีคนมากวน มันรู้สึกน่ารำคาญขนาดไหนเราก็แค่ตัดเพื่อนกับน้องไปว่าอย่ามากวนได้ไหมกำลังเรียนอยู่มีอะไรเดี๋ยวไปคุยด้วยกันตอนเรียนเสร็จแล้วทีนี้เราก็มักจะโดนพ่อกับแม่เราด่าตลอดว่าทำไมทำให้น้องก่อนไม่ได้หรอน้องมันทำการบ้านไม่เป็นให้มาสอนไม่ได้ให้มาด่าน้องแบบนี้อ่ะค่ะบางทีมันก็รู้สึกน้อยใจแอบน้อยนิดๆว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่รักเราบ้างทำไมเห็นใจแต่น้องทำไมไม่เห็นใจคนที่กำลังลำบากอย่างเราบ้าง บางคนอาจจะคิดว่าเป็นเรื่องเล็กๆนะคะสำหรับตัวเราแล้วเราก็คิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆค่ะแต่บางครั้งการ โดนด่าบ่อยๆการโดนเหยียดบ่อยๆโดยไม่ให้กำลังใจบ่อยๆมันก็รู้สึกท้ออ่ะค่ะ เวลาที่เราเหนื่อยมากๆบางครั้งเราก็ต้องการกำลังใจจากคนที่เรารักใช่ไหมคะบางครั้งที่เราเหนื่อยมากๆเราท้อจากการเรียนเราเหนื่อยกับการเลี้ยงน้องบางครั้งเราก็ต้องการกำลังใจจากพ่อกับแม่ค่ะพ่อกับแม่เราก็ให้นะคะแต่ให้แป๊บๆก็ด่าใหม่ค่ะเราก็เลยรู้สึกว่าการที่เราต้องแบกหน้าไปขอกำลังใจจากใครสักคนแล้วโดนด่ากลับมาอีกครั้งหนึ่งมันเป็นสิ่งที่เราไม่เคยอยากได้ยินและไม่เคยอยากทำเลยค่ะ บางครั้งก็นึกอยากจะโกรธพ่อกับแม่นะคะว่าทำไมถึงไม่รักเราบ้างแต่หัวใจคนเป็นลูกอ่ะค่ะมันกดไม่ลง บางครั้งกลับมาจากโรงเรียนเห็นพ่อกับแม่เหนื่อยมากๆทำงานอยู่เราก็รู้สึกอยากจะเข้าไปตอบแบบจะเข้าไปคุยกับเขาให้เขาหายเหนื่อยเพราะได้เห็นหน้าลูกสาวอย่างเราแต่บางครั้งเพราะเขาเหนื่อยมากๆเราแค่อยากจะเข้าไปตอบแค่นี้ก็ไม่มีสิทธิ์แล้วค่ะบางครั้งก็โดนด่ากลับมาด้วยคำแรงๆบางครั้งก็โดนไล่ตะเพิดออกมาให้ไปทำอย่างอื่นแทนที่จะมาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ เราโดนพ่อแม่ด่าอีกหลายอย่างเลยค่ะเอาเป็นว่านับไม่ถ้วนก็แล้วกัน บางทีก็โดนไล่ออกมาจากห้องบ้างเวลาที่ดื้อแต่เราเป็นคนที่รู้สึกว่าไม่ค่อยอยากจะดื้อกับพ่อกับแม่เท่าไหร่นักเราไม่รู้ว่านิสัยของเราไปทำให้ใครรำคาญหรือเปล่าเราเป็นคนที่ให้เห็นพ่อกับแม่เหนื่อยมากๆบางครั้งถ้าเรารู้สึกว่าเราทำผิดอะไรก็จะเดินไปขอโทษกับเขาตรงๆแต่บางครั้งเขาไม่สบอารมณ์กับเราเขาก็ไล่เราออกมาบอกว่าเราไร้สาระขอโทษแค่นี้มันไม่หายหรอกนะแล้วก็ไล่ออกมาจากห้องอะไรแบบนี้ค่ะ เราเป็นคนที่ตัวเลี้ยงดูเหมือน ไข่ในหินอ่ะค่ะไม่สามารถทำอะไรได้เลยไม่สามารถออกไปไหนได้เลย เราขอยอมรับนะคะว่าบางครั้งเราก็เป็นคนที่เถียงพ่อกับแม่บ้างเหตุผลที่เราจะเสียมีไม่กี่คนหรอกค่ะบางครั้งเราก็รู้สึกรำคาญที่เขาชอบมาจู้จี้เวลาที่เราเหนื่อยมากๆบางครั้งก็รู้สึกรำคาญเวลาที่เขามาคอยจะมีแต่มันเร่งเร้าให้เรารีบไปดูน้องบางทีเราก็รู้สึกไม่ชอบเวลาที่เขามาด่าเพื่อนของเราอะไรแบบนี้ค่ะเราจะยกตัวอย่างให้นะคะก็คือปกติเวลาเราคุยกับเพื่อนพ่อกับแม่คนอื่นเขาจะไม่ยุ่งใช่ไหมคะหรือเดินมาทักทายเพื่อนเป็นคำที่สุภาพมากๆแต่เมื่อไหร่ที่เราคุยกับเพื่อนอะไรแบบนี้ค่ะถ้าไม่ได้อยู่ต่อหน้า จะโทรคุย LINE กันอะไรแบบนี้ เพื่อนเราก็มักจะโดนพ่อกับแม่เราด่าอะไรแบบนี้ค่ะว่าไร้สาระมาคุยกันทำไมเอาเวลาไปนั่งเล่นดีกว่าไหมเราจะบอกว่าเราเป็นคนที่ทุ่มเทกับการเรียนมากๆเลยนะคะตั้งใจเรียนมากกับทุกวิชาตั้งใจเรียนมากกว่าทุกเกรดตั้งใจให้พ่อให้แม่เห็นว่าเราก็ทำได้นะไม่ได้กอดพ่อกับแม่กินแล้วไม่ทำให้เขาดีใจเลย เพราะเพื่อนเราโดนด่าว่าไร้สาระอะไรแบบนี้อ่ะค่ะแล้วก็รู้สึกไม่ชอบว่าถ้าจะด่าทำไมไม่ด่าเราด่าเพื่อนของเราทำไมคือเราเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาด่าคนสำคัญของเราอ่ะค่ะโดยไม่มีเหตุผลอย่างเพื่อนของเราอะไรแบบนี้ค่ะเขาโทรมาขอดูการบ้านข้อนี้ทำให้เป็นขอให้สอนอะไรแบบนี้ค่ะ เราก็มักจะโดนด่าว่าเอาการบ้านตัวเองไปให้เพื่อนรักทำไมแต่ความจริงเพื่อนเขาแค่โทรมาถามนะคะว่ามันทำยังไงไม่ได้ล็อคของเราเลย พอเราจะให้ลอกเขาก็บอกว่าไม่เป็นไรเกรงใจเดี๋ยวพ่อกับแม่เธอด่าอะไรแบบนี้ค่ะเราก็รู้สึกว่าเพื่อนเราก็อยู่ในสถานะที่ไม่ได้ล็อคของเราและไม่ได้ทำให้เรารำคาญนะคะแต่บางครั้งพ่อกับแม่เราก็มักจะบอกว่าเนี่ยอะไรเนี่ยโทรคุยกับเพื่อนทำไมเป็นแฟนกันหรออะไรแบบนี้ค่ะบางทีก็มักจะโดนด่าว่าอยากมีแฟนก่อนวัยนะทำไมเป็นเด็กนิสัยแบบนี้อะไรแบบนี้ค่ะ รอก่อนนะคะว่าเราเป็นสาววาย แล้วพอวันหนึ่งพ่อกับแม่เราเปิดมาเจออะไรแบบนี้ค่ะเขาก็ด่าเราโดยเฉพาะพี่ชายของเราก็จบก็เดินมาตบหน้าอะไรแบบนี้ค่ะซึ่งเด็กวัยนี้อย่างเราอาจจะยังไม่ต้องการการกระทำที่แบบนี้เลย และเราก็รู้นะคะว่า ไม่ว่าจะวัยไหนก็ไม่ชอบให้ใครเดินมาตบหน้าแบบนี้ค่ะแล้วเข้าใจนะคะว่ามันเป็นสิ่งที่ผิด แต่เรารู้สึกว่าการที่เราเป็นสาววายเราไม่ได้ไปทำให้ใครหนักใจเราไม่ได้ไปทำร้ายใครเราเป็นแล้วเราอยู่ในขอบเขตของเราเรามีเวลาให้กับครอบครัวเรามีเวลาให้กับการเรียนเราไม่เป็นเด็กนิสัยเกเรไม่แกล้งเพื่อน และไม่พูดคำหยาบค่ะ บางครั้งพ่อกับแม่เราก็มาถามเซ้าซี้ว่าเนี่ยไปทำเรื่องอะไรมาไม่ดีหรือเปล่ามีอยู่วันนึงเราปวดท้องอะไรแบบนี้ค่ะพ่อกับแม่เราก็เอาแต่ด่าเอาแต่ที่เราป่ะเนี่ยไปทำอะไรมาไม่ดีหรือเปล่าไปนอนกับใครมาอะไรแบบนี้ค่ะแต่ความจริงแล้ววันนั้นเราแค่ปวดท้องเพราะไม่ได้ทานข้าวนะคะ พอเราบอกเขาไปเขาก็บอกว่าเราเถียงอะไรแบบนี้ค่ะ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเลยอยากจะปรึกษา
พ่อกับแม่ไม่เข้าใจอยากหนีไปใกลๆ