เรื่องธรรมด่ของคนธรรมดา

ไหงเป็นงั้น ?


ผู้พัน สมนึก นายทหารเวรผู้ใหญ่ เดินกึงกังโครมครามขึ้นมาถามหานายทหารเวร บนกองบังคับการ ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด อย่างชนิดที่ผู้ช่วยนายทหารเวร และเสมียนเวรรอหน้าไม่ติดไปตาม ๆ กัน

และทำให้หมวดภักดี นายทหารเวรต้องเผ่นออกมาจากห้องน้ำแทบจะไม่ทัน

“ คุณเป็นนายทหารเวรเรอะ ทำไมปล่อยให้คนเข้ามาอาละวาดในกรม “

“ อ้า..........”

“ ทำไมคุณไม่ดูแลให้ดี หา......ไม่กวดขันยามช่องทาง ให้คนเข้ามาด่าว่านายทหาร เอ็ดตะโรอยู่ที่ร้านค้าโน่น คุณไปดูแลจัดการซิ “

“ ผม............”

“ ไม่ต้องแก้ตัว เป็นนายทหารเวรแล้วไม่รักษาหน้าที่ มัวไปทำอะไรอยู่ที่ไหน คุณรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้นะ มีอย่างที่ไหนให้คนเข้ามาด่าหยาบ ๆ คาย ๆ ขายหน้าชาวบ้าน ไป......รีบไปเร็ว “

“ เอ้อ.............”

“ ไม่ต้องมาเอ้ออ้าอาไร ไม่รู้จักดูจักแล ปล่อยให้เข้ามาเพ่นพ่านได้ เจอหน้าใครก็ด่าเอาด่าเอา ไม่รู้ขุดขึ้นมาแต่ไหน โน่นแน่ะ..............เสียงล้งเล้งมาโน่นแล้ว คุณไปจัดการให้เรียบร้อยนะ ไม่งั้นผมเอาเรื่องคุณแน่.......”

“ อ้าว...............”

“ นั่นแหละ ผู้หญิงผมกระเซิง ถืออีโต้ก๋าอยู่นั่นแหละ เร็วเข้าซี บ๊ะ........มัวงงอะไรอยู่อีกล่ะ จัดการไล่ออกไปเลย เอาทหารกองรักษาการณ์มาลากออกไปก็ได้ “

“ ก้อ......ก็.........นั่นคุณนายของผู้พันไม่ใช่เหรอฮะ “

“ เออ.........ก็ใช่น่ะซี ผมทึ้งให้คุณไปจัดการไงล่ะ เอาซี่..........ทำไงก็ทำซะ ผมเปิด ก่อนละ จะไปตรวจที่สโมสร “

####$