กลิ่นแป้งน้ำมองเล่ยะลอยมาแตะจมูกทุกครั้งที่ลุงอาบน้ำเสร็จ
ลุงตบกระเเจะทั้งตัวหวีผมเรียบแป้
หน้าร้อนแบบนี้ตอนกลางคืนลมแรง จนลูกมะพร้าวหล่นกันตุ๊บตั๊บ..
แต่ตลอดเวลา 8 ปีที่อยู่บ้านยาย ไม่เคยมีใครโดนมะพร้าวหล่นใส่หัวซักคน
ยายบอกว่า...พระจะคุ้มครองคนไม่ดื้อ
วันไหนดื้อเราเลยต้องเดินให้ไกลๆต้นมะพร้าวกัน

ทุกคืน...ก๋งมีนิทานสารพัดมาเล่าให้ฟัง
และเรื่องผีก็เป็นที่โปรดปรานของหลานเสียเหลือเกิน
บ้านไม้ใต้ถุนสูงกับไฟหลอดกลมๆแสงส้มๆ ยังไม่เล่าก็วังเวงแล้ว
หลานๆนั่งล้อมวง

ก๋งเล่าว่า...คืนนึงก๋งไปวัด ขากลับต้องเดินผ่านที่ไว้รถเข็นศพ ทันใดนั้นต้นมะขามต้นใหญ่ก็ล้มลงมาขวางทาง
ก๋งหลับตาปี๋คุกเข้าสวดมนต์ สักพักต้นมะขามค่อยๆตั้งขึ้นเหมือนเดิม
แต่ได้ยินเสียงคนเข็นรถเอี๊ยดอ๊าดๆแทน ก๋งรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งลัดเลาะสวนกลับบ้าน
ผ่านหน้าบ้านก๋งใหญ่(บ้านพ่อของก๋ง) เป็นบ้านร้าง...มีตาแก่ๆนอนเฝ้าอยู่ 1 คน

ได้ยินเสียงเด็กเล็กๆร้อง แว้...เเว้.....แว้......เลยเดินเข้าไปดู
เห็นห่อผ้าสีขาวห่อเด็กอยู่ตรงท่าน้ำหน้าบ้าน

ก๋งค่อยๆก้มลงไปดู พระเจ้าช่วย!!! เด็กคนนั้นผงกหัวขึ้นมามีหน้าเป็นลิง เเสยะยิ้มหน้าเกลียดน่ากลัว ก๋งตกใจมากรีบวิ่งกลับบ้าน

ทันใดนั้น!!!....หลานๆก็ร้องกรี๊ดดดดกันลั่นบ้าน
มีใครไม่รู้มากระตุกนิ้ว กระตุกก้น ตรงช่องไม้กระดานที่นั่งกันอยู่
สักพัก...ได้ยินเสียงป้าหัวเราะคิกคักๆอยู่ใต้ถุนบ้าน
ป้าอยากให้หลานๆได้ฟิลลิ่ง...เลยย่องเข้าใต้ถุนไปแอบดึงนิ้วดึงกางเกงหลานๆ ที่นั่งค่อมไม้กระดานที่เป็นช่องห่างๆอยู่
นิทานของก๋งจบลง

คืนนั้น...มีคนนอนฉี่รถที่นอนและละเมอร้องไห้
รุ่งเช้ายายบ่นก๋งกับป้ากระปอดกระแปดว่าทีหลังอย่าแกล้งหลาน ยายขี้เกรียจซักผ้าห่ม