ทั้งความหวัง ความฝัน อนาคต ครอบครัว ตัวเอง ทำไมต้องมาแบกรับความรู้สึกอะไรแบบนี้เป็นแค่เด็กอายุ 18 ต้องมาเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้ งานก็เยอะ ทั้งสอบในรร. สอบเรียนต่อ ต้องมานั่งคิดอีกว่าจะมีที่เรียนไหม เพื่อนได้ที่เรียนกันหมด เรายังตามหาความฝันไม่เจออยู่เลย แล้วถ้าเรียนคณะนี้จบมาจะมีงานทำเลี้ยงพ่อแม่ได้หรือป่าว ความจริงกับความฝันต่างกัน ต้องขี่รถไปสอบนู้นสอบนี้ เห็นน้องม.ต้น เขายิ้มกัน ล่ะอยากกลับไปเป็นเด็กม.ต้น เครียดสุดแค่ใส่ชุดพละมาโรงเรียนแล้วเพื่อนใส่นักเรียน เอาจริงเราก็อยากระบายให้พ่อแม่ฟังน่ะ แต่พอมาคิดๆดูแล้วไม่ดีกว่าไม่อยากให้แก่ต้องมาเครียดแทนเรา ม.6 ทุกคนอ้ะเห็นยิ้มๆพอมาอยู่คนเดียวก็คิดแบบนี้กันเกือบทุกคน แต่ยังไงผ่านมาให้ได้น่ะ อดทนหน่อยน้ะ บอกตัวเองสู้ๆ ไม่มีใครให้กำลังใจเราได้ดีกว่าตัวเราเองแล้วล่ะน่ะ สู้ๆ