หวัดดีเรามีความสุขของเรามาเล่าให้ฟัง จริงๆความสุขครั้งนี้ไม่ใช่แค่ของเราคนเดียว มันเป็นความสุขของพวกเราทุกคนเลย
ความสุขครั้งนี้เป็นความฝันของเราตั้งแต่เด็กๆเลย ถึงภูมิใจขนาดนี้555 และก็อยากแชร์ความสุขให้ทุกคนได้รับรู้ว่ามันมีความสุขมากขนาดไหน
...เริ่มเล่าได้ล่ะ55 การเริ่มต้นความสุขเริ่มจาก เราปฏิญาณตนตอนเด็กๆไว้ว่า เกิดมาชีวิตนี้ขอทำประโยชน์อะไรก็ได้ที่ทำเพื่อส่วนรวมสักครั้งนึง เราก็คิดว่าจะทำอะไรดี ?? ตอนนั้นมีละครเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช (รัชกาลที่๙ ) แสดงถึง ครูอาสา เราดูแล้วมีความสุขมากๆ เลยได้ความฝันที่จะทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม คือ การเป็นครูอาสานี่แหละ.
....เวลาผ่านไปหลายปี จนตอนนี้เราเรียนอยู่ปี3ล่ะ ก็ยังหาแนวร่วมไม่ได้ และเรามีโอกาสได้ไปเข้าค่ายต่างคณะในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ได้รู้จักรุ่นน้องหลายคน***และได้พบกับแนวร่วมแล้ววว!!!! บอกเลยว่าตอนนั้นดีใจมาก น้ำตาจะไหล เหมือนกับว่ามันเป็นความฝันเราเนอะ55 (ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีก55)
แนวร่วมคนนั้นชื่อน้องตา นางเป็นผู้หญิงสั้น55 น้องบอกว่าน้องเคยเป็นครูอาสามา 4เดือนแหน่ะ ที่จังหวัดเชียงราย เราแบบโหห..ทำไมเก่งจัง ***จากนั้นเราก็คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว เริ่มทำเพจ รับบริจาคของ (เสื้อผ้ากันหนาว อุปกรณ์การเรียน กีฬา ของใช้จำเป็น ยาสามัญประจำบ้าน ) แต่ไม่รับเงินนะ
.น้องตา ทีหน้าที่ติดต่อกับทางศูนย์การเรียนรู้ ส่วนที่เหลือก็เรานี่แหละ55555 (น้องเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เรียนเยอะ ไม่ค่อยมีเวลา เราเลยจัดการเอง สายชิวไงๆ555) แต่ก็มีน้องช่วยอยู่ คือ น้องต้า น้องมิ้น ขอบคุณหล๊ายหลาย ที่เป็นธุระไปซื้อของให้ ซื้อข้าวให้ถึงที่เลย555
.
. เอาละ เราได้กำหนดการเดินทางโดยรถไฟ วันที่ 24 ธันวาคม 59 - 2 มกราคม 60 ที่ ศูนย์การเรียนรู้นอกระบบบ้านพะอัน ต.สบโขง อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่
..พูดเลยว่าไม่คาดคิดว่าจะมีของเยอะขนาดนี้ รวมทั้งหมด 30 ลัง ดีใจแทนเด็กๆมากๆ ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ
ต่อไปถึงขั้นตอนการขนไปสถานีรถไฟหัวลำโพง โดยแท็กซี่ 2คัน คือมีลังที่รับบริจาคอยู่ที่เรา 10 ลัง อีก 20ลัง อยู่ที่พี่หลี พี่เขาเอามาที่หัวลำโพง พอถึงลำโพงเราก็พยายามเอาลังเก็บไว้กับตัวเรามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียค่าขนส่งของมากขึ้น **มาถึงตอนนี้คือเราไม่รู้ว่าค่าขนส่งจะแพง ตอนทำไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย เพราะเราไม่มีประสบการณ์อะไรเลย ทำครั่งแรกเลยอ่ะ รวมๆค่าขนส่ง 2500บาท(ค่าของ2000บาท ค่าขนของ พวกรถเช่าขนของ ทิปคนขนของอีกแฮ่กๆ500บาท) แล้วคือเงินที่เสียค่าของก็คือพวกเราอาสา 8 คนหารกัน ซีดจ้า ซีด55555 ขอโทษเพื่อนอย่างแรง คือเราไม่รู้จริงๆ ขนของจน5นาทีสุดท้ายที่รถไฟออก เห้ออ เกือบตาย วันนั่นวุ่นอยู่คนเดียว (ถามถึงน้องตา ไปไหนสะล่ะ ส่งนางไปสำรวจพื้นที่ตั้งแต่วันที่ 19 ธันวาคม ก่อน)
..รถไฟออกก็ยังไม่ได้พักนะจ้ะ เพื่อนอีกคนมาไม่ทันรถไฟ ลุ้นมาก!! สุดท้ายมันเหมาพี่วินไปดักขึ้นสถานีหน้า เป็นนาทีที่ฉิวเฉียดมากๆๆเห้ออ น้ำตาจะไหลไปพร้อมๆกับหัวเราะอ่ะ55555 ทีนี้ก็พักกันจ้า หลับยาวยันถึงเชียงใหม่..
ตี 5 กว่าๆถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่ แยกย้ายกันทำภาระกิจส่วนตัว จากนั้น 6 โมง เหมารถแดงไป อ.อมก๋อย (ระยะทาง 200 กิโลเมตร 3000 บาท 8 คน)
นั่งรถแดงกันต่อยาวๆ
ระหว่างทางแวะเที่ยวป่าสน..
ถึงแล้ว อ.อมก๋อย เวลาประมาณ 11 โมง (เหนื่อยมากก เดินทางอ่ะเหนื่อยมาก555 แต่สนุกมากร้องเพลงดีดกีต้าร์กันตลอดทาง555 ) ต่อจากนี้รอครูอนุสรณ์มารับ ขึ้นไปหมู่บ้านพะอัน...
นี่แหละความสุข
ความสุขครั้งนี้เป็นความฝันของเราตั้งแต่เด็กๆเลย ถึงภูมิใจขนาดนี้555 และก็อยากแชร์ความสุขให้ทุกคนได้รับรู้ว่ามันมีความสุขมากขนาดไหน
...เริ่มเล่าได้ล่ะ55 การเริ่มต้นความสุขเริ่มจาก เราปฏิญาณตนตอนเด็กๆไว้ว่า เกิดมาชีวิตนี้ขอทำประโยชน์อะไรก็ได้ที่ทำเพื่อส่วนรวมสักครั้งนึง เราก็คิดว่าจะทำอะไรดี ?? ตอนนั้นมีละครเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช (รัชกาลที่๙ ) แสดงถึง ครูอาสา เราดูแล้วมีความสุขมากๆ เลยได้ความฝันที่จะทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม คือ การเป็นครูอาสานี่แหละ.
....เวลาผ่านไปหลายปี จนตอนนี้เราเรียนอยู่ปี3ล่ะ ก็ยังหาแนวร่วมไม่ได้ และเรามีโอกาสได้ไปเข้าค่ายต่างคณะในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ได้รู้จักรุ่นน้องหลายคน***และได้พบกับแนวร่วมแล้ววว!!!! บอกเลยว่าตอนนั้นดีใจมาก น้ำตาจะไหล เหมือนกับว่ามันเป็นความฝันเราเนอะ55 (ดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอีก55)
แนวร่วมคนนั้นชื่อน้องตา นางเป็นผู้หญิงสั้น55 น้องบอกว่าน้องเคยเป็นครูอาสามา 4เดือนแหน่ะ ที่จังหวัดเชียงราย เราแบบโหห..ทำไมเก่งจัง ***จากนั้นเราก็คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว เริ่มทำเพจ รับบริจาคของ (เสื้อผ้ากันหนาว อุปกรณ์การเรียน กีฬา ของใช้จำเป็น ยาสามัญประจำบ้าน ) แต่ไม่รับเงินนะ
.น้องตา ทีหน้าที่ติดต่อกับทางศูนย์การเรียนรู้ ส่วนที่เหลือก็เรานี่แหละ55555 (น้องเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ เรียนเยอะ ไม่ค่อยมีเวลา เราเลยจัดการเอง สายชิวไงๆ555) แต่ก็มีน้องช่วยอยู่ คือ น้องต้า น้องมิ้น ขอบคุณหล๊ายหลาย ที่เป็นธุระไปซื้อของให้ ซื้อข้าวให้ถึงที่เลย555
.
. เอาละ เราได้กำหนดการเดินทางโดยรถไฟ วันที่ 24 ธันวาคม 59 - 2 มกราคม 60 ที่ ศูนย์การเรียนรู้นอกระบบบ้านพะอัน ต.สบโขง อ.อมก๋อย จ.เชียงใหม่
ต่อไปถึงขั้นตอนการขนไปสถานีรถไฟหัวลำโพง โดยแท็กซี่ 2คัน คือมีลังที่รับบริจาคอยู่ที่เรา 10 ลัง อีก 20ลัง อยู่ที่พี่หลี พี่เขาเอามาที่หัวลำโพง พอถึงลำโพงเราก็พยายามเอาลังเก็บไว้กับตัวเรามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียค่าขนส่งของมากขึ้น **มาถึงตอนนี้คือเราไม่รู้ว่าค่าขนส่งจะแพง ตอนทำไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย เพราะเราไม่มีประสบการณ์อะไรเลย ทำครั่งแรกเลยอ่ะ รวมๆค่าขนส่ง 2500บาท(ค่าของ2000บาท ค่าขนของ พวกรถเช่าขนของ ทิปคนขนของอีกแฮ่กๆ500บาท) แล้วคือเงินที่เสียค่าของก็คือพวกเราอาสา 8 คนหารกัน ซีดจ้า ซีด55555 ขอโทษเพื่อนอย่างแรง คือเราไม่รู้จริงๆ ขนของจน5นาทีสุดท้ายที่รถไฟออก เห้ออ เกือบตาย วันนั่นวุ่นอยู่คนเดียว (ถามถึงน้องตา ไปไหนสะล่ะ ส่งนางไปสำรวจพื้นที่ตั้งแต่วันที่ 19 ธันวาคม ก่อน)
..รถไฟออกก็ยังไม่ได้พักนะจ้ะ เพื่อนอีกคนมาไม่ทันรถไฟ ลุ้นมาก!! สุดท้ายมันเหมาพี่วินไปดักขึ้นสถานีหน้า เป็นนาทีที่ฉิวเฉียดมากๆๆเห้ออ น้ำตาจะไหลไปพร้อมๆกับหัวเราะอ่ะ55555 ทีนี้ก็พักกันจ้า หลับยาวยันถึงเชียงใหม่..
ตี 5 กว่าๆถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่ แยกย้ายกันทำภาระกิจส่วนตัว จากนั้น 6 โมง เหมารถแดงไป อ.อมก๋อย (ระยะทาง 200 กิโลเมตร 3000 บาท 8 คน)