สวัสดีค่ะ
นี่เป็นกระทู้แรกเลยนะคะ เพิ่งสมัครเมื่อกี้เลย ถ้าแท็กผิดห้องต้องขอโทษด้วยนะคะ เราลองแท็กแบบเดียวกับหลายๆกระทู้ที่เคยอ่าน
เราคิดว่าตัวเองเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำค่ะ แต่ยังไม่เคยหาหมอแบบจริงจัง แล้วตอนนี้อาการก็หนักบ้างคงที่บ้าง
อาการย้ำคิดที่เราเป็น
เรื่องที่เปลี่ยนตัวเราไปเลยคือการลบหลู่คะ ลบหลู่ทุกสิ่งที่เห็น ศาลพระภูมิ ต้นไม้ที่มีผ้าพันไว้หรือมีของเซ่นไหว้ แบบที่ไม่ได้เห็นกับตาแต่เป็นรูปภาพ หรือรายการทีวีที่นำเสนอเรื่องอาถรรพ์อะไรแบบนี้ก็ยังมีความคิดไม่ดีผุดขึ้นมาเลย เรื่องข่าวคนตายอะไรพวกนี้ก็มีนะคะ เอาตรงๆนะคะ โคตรทรมานเลย ไม่ชอบตัวเอง กลัวบาป กลัวผีหลอก กลัวเขามาทำร้าย ต้องขอโทษทุกครั้งที่คิด ยิ่งช่วงแรกๆทรมานมาก คิดแล้วก็ขอโทษแล้วก็คิด หยุดไม่ได้ กลัวฝันร้าย กลัวเขามาเข้าฝัน เพื่อนต้องพาเข้าวัดทำบุญเพราะสภาพดูไม่ไหว ครั้งแรกที่เข้าวัดหลังจากรู้ตัวว่าเป็นนะคะ นั่งคุยกับพระพุทธรูปแบบเปิดใจมาก นั่งอยู่นานมาก ทั้งคิดเล่าทั้งคิดให้คำตอบตัวเอง พอออกจากวัดก็เบาใจ สบายใจทุกครั้ง แต่ก็กลับมาเป็นอีก แต่เวลาเข้าวัดก็มองอะไรมากไม่ได้นะคะ คิดลบหลู่อีก ต้องมองแบบพื้น เงยนิดๆบ้าง มองตรงไม่วอกแวก พยามมีสติตลอด
ส่วนย้ำทำ
คือการทำอะไรซ้ำๆแล้วก็กังวลว่าทำไปรึยังค่ะ การปิดประตูแล้วบิดลูกบิดหลายครั้งเพื่อเช็คว่าล็อคประตูรึยัง ทั้งที่มันก็เปิดไม่ได้ตั้งแต่รอบแรก รู้ตัวนะคะว่าเปิดไม่ออก แต่หยุดไม่ได้ ในใจมันกังวลว่ายังไม่ล็อค บิดหลายครั้งมากจนพอใจถึงจะไปได้ แล้วก็ปิดตู้เย็นแล้วแต่ยังกดย้ำซ้ำๆเพราะคิดว่ามันยังไม่สนิทค่ะ มีหลายครั้งที่ก่อนนอนกินน้ำปิดย้ำๆเข้าไปนอน ก็ลืมตามองเพดานแล้วคิดว่าปิดตู้เย็นสนิทไหมนะ ปิดก็อกน้ำรึยัง ปิดไฟในบ้านรึยัง ทั้งที่ทำทุกอย่างแล้วนะคะ แล้วตอนทำก็บอกตัวเองด้วยว่าเรากำลังจะปิดแล้วนะ ปิดละ โอเคห้องมืด ตู้เย็นสนิทแล้วนะ ก็อกน้ำปิดละนะ น้ำไม่ไหลนะ โอเคเข้าห้องนอน แต่พอเข้าก็กลับมาคิดแบบเดิมว่าปิดรึยัง ถ้าเกิดว่ายังละ แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็วิตกกังวลเกินเหตุค่ะ ไม่ชอบให้พ่อกับแม่ออกไปไหน กลัวมากว่าจะเป็นอะไร ทุกครั้งที่พ่อแม่จะไปไหนคือต้องคิดในใจว่าขอให้ปลอดภัย พ่อแม่กลับมาช้าก็กังวล จะเป็นอะไรไหม ทำไมไม่กลับตามเวลาที่นัด พอแม่กลับเลทหน่อยก็ร้องไห้เลยค่ะ กลัวแม่ตาย กังวลกว่าเหตุมาก แต่เราพยามแก้เรื่องปิดฝาครีมหลายครั้งอยู่ค่ะ เวลาเราซื้อครีมมาใหม่เราเปิดปิดฝามากกว่าสิบรอบเพราะกลัวไม่สนิท แต่เรากลัวฝาครีมจะพังก่อน เราเลยพยามเลิกอันนี้
ไม่รู้แล้วว่าจะจัดการความคิดตัวเองยังไงดี
เรื่องลบหลู่เราเริ่มเป็นตั้งแต่ตอนม.4ค่ะ แต่ย้ำทำเราไม่รู้ตัวว่าเป็นมาตั้งแต่ตอนไหน ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยรู้ตัวอีกทีทุกอย่างก็เป็นมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เราก็มหาลัย รวมๆก็เป็นเกือบๆ3ปีแล้วค่ะ
เราลองหาข้อมูลในหลายๆกระทู้ ลองให้คำตอบวิเคราะห์ตัวเองดูแล้วมีหลายสิ่งเลยค่ะที่เข้าใจแล้วก็ไม่เข้าใจ เราอยากได้คำตอบแต่เราก็ไม่รู้ว่าการหาหมอจะทำให้เราได้คำตอบที่เราต้องการไหม หรือว่าไปถามพระดี แต่ที่ทำเราจิตตกสุดคือการดูดวงกับหมอดู
เราไปต่างจังหวัดค่ะ ดูดวงกับคนแถวนั้น คือเขาดูให้กะจะดูแบบเด็กๆเรื่องมหาลัยเรื่องเพื่อนอะไรแบบนี้ แต่จุดพีคคือไพ่ที่หยิบมาเกี่ยวกับศาล เกี่ยวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกใบเลยค่ะ ตอนนั้นแบบ โอ้โห นี่เราหมกมุ่นหรือสิ่งที่เรากลัวมันเกิดขึ้นจริงเนี้ย เราก็เล่าอาการเขานะคะ เล่าคร่าวๆเพราะเราคิดว่าเขาก็ไม่เข้าใจโรคเราหรอก เรื่องสำคัญตรงนั้นคือเราเคยคิดลบหลู่ศาลตรงทางกลับบ้านจากโรงเรียนค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ตั้งใจจริงๆ เราพยามห้ามตัวเองสุดๆ ตอนนั้นเราจำไม่ได้ว่าเราได้คิดขอโทษไหม เราคิดแต่ว่าเราไม่เจตนา ไม่อยากคิด แต่ในไพ่ที่เราดูคือเขาโกรธเราค่ะ เราใจเสียมากตอนนั้น ร้องไห้แบบทรมานอะ ทำไมต้องคิดไม่ดีกับศาลอะไรแบบนี้ ไม่อยากคิดเลยจริงๆ แต่หมอดูบอกท่านใจดี ท่านโกรธแต่ถ้าขอขมาท่านจะหายโกรธ เราก็กลับกรุงเทพมาจุดธูปขอขมาท่าน ผ่านไปด้วยดีค่ะ แต่เรื่องหมอดูนี่ก็ผ่านมาสักพักแล้วนะคะ ตั้งแต่ม.6
เล่ายาวมาก นี่คือคำถามค่ะ
1.มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ มีวิธีจัดการความคิดตัวเองกันยังไง ใครหาหมอแล้วเป็นยังไงบ้างคะ เราไปหาหมอดีไหมเผื่อจะดีขึ้น หรือหาพระเลยคะ
2.ถ้าเราไม่เจตนาจริงๆ แล้วปล่อยผ่านความคิดนั้นไปแบบไม่เก็บมาคิด ไม่เก็บมาปรุงแต่งแล้วเราจะดีขึ้น ทำไมหมอดูถึงบอกว่าท่านโกรธคะ เราอ่านมาหลายที่ เขาบอกถ้าไม่เจตนาเขาไม่โกรธ เขารู้ว่าเราไม่ตั้งใจ เราอยากได้ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้อะค่ะ คือจะปล่อยก็ปล่อยไม่ได้เต็มร้อย เพราะไม่รู้จะคิดตรงนี้ยังไงให้ปลง
3.เราจะปล่อยวางยังไงให้ไม่กลัวไม่ลบหลู่เวลาดูทีวีแล้วเขานำเสนอเรื่องอาถรรพ์ หรือรูปภาพน่ากลัวในเฟสดีคะ คือเรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก เพราะที่บ้านไหนก็มีศาลทุกบ้าน รู้สึกแย่กับสิ่งที่เป็นอยู่มาก ไม่อยากลบหลู่ต้นไม้หรืออะไรที่เขานับถือกัน
4.เรากลัวเขาโกรธเราแล้วจะทำร้ายเรามากเลยค่ะ กลัวเขาโกรธจริงๆ อย่างที่บอกในข้อ2 เราอยากจะคิดว่าเขาไม่โกรธ แต่ดันมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมา เราให้คำตอบตัวเองได้ไม่เป็นร้อยอะค่ะ จะเลิกกังวลตรงนี้ยังไงดี
เราอาจจะพิมพ์เยอะแล้วก็ดูไม่น่าอ่าน แต่มันเป็นปัญหาเรื่องใหญ่เลยของเราจริงๆ แต่ถ้ามีใครอ่านมาถึงตรงนี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
โรคย้ำคิดย้ำทำกับความคิดลบหลู่ ใครเป็นบ้างคะ?
นี่เป็นกระทู้แรกเลยนะคะ เพิ่งสมัครเมื่อกี้เลย ถ้าแท็กผิดห้องต้องขอโทษด้วยนะคะ เราลองแท็กแบบเดียวกับหลายๆกระทู้ที่เคยอ่าน
เราคิดว่าตัวเองเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำค่ะ แต่ยังไม่เคยหาหมอแบบจริงจัง แล้วตอนนี้อาการก็หนักบ้างคงที่บ้าง
อาการย้ำคิดที่เราเป็น
เรื่องที่เปลี่ยนตัวเราไปเลยคือการลบหลู่คะ ลบหลู่ทุกสิ่งที่เห็น ศาลพระภูมิ ต้นไม้ที่มีผ้าพันไว้หรือมีของเซ่นไหว้ แบบที่ไม่ได้เห็นกับตาแต่เป็นรูปภาพ หรือรายการทีวีที่นำเสนอเรื่องอาถรรพ์อะไรแบบนี้ก็ยังมีความคิดไม่ดีผุดขึ้นมาเลย เรื่องข่าวคนตายอะไรพวกนี้ก็มีนะคะ เอาตรงๆนะคะ โคตรทรมานเลย ไม่ชอบตัวเอง กลัวบาป กลัวผีหลอก กลัวเขามาทำร้าย ต้องขอโทษทุกครั้งที่คิด ยิ่งช่วงแรกๆทรมานมาก คิดแล้วก็ขอโทษแล้วก็คิด หยุดไม่ได้ กลัวฝันร้าย กลัวเขามาเข้าฝัน เพื่อนต้องพาเข้าวัดทำบุญเพราะสภาพดูไม่ไหว ครั้งแรกที่เข้าวัดหลังจากรู้ตัวว่าเป็นนะคะ นั่งคุยกับพระพุทธรูปแบบเปิดใจมาก นั่งอยู่นานมาก ทั้งคิดเล่าทั้งคิดให้คำตอบตัวเอง พอออกจากวัดก็เบาใจ สบายใจทุกครั้ง แต่ก็กลับมาเป็นอีก แต่เวลาเข้าวัดก็มองอะไรมากไม่ได้นะคะ คิดลบหลู่อีก ต้องมองแบบพื้น เงยนิดๆบ้าง มองตรงไม่วอกแวก พยามมีสติตลอด
ส่วนย้ำทำ
คือการทำอะไรซ้ำๆแล้วก็กังวลว่าทำไปรึยังค่ะ การปิดประตูแล้วบิดลูกบิดหลายครั้งเพื่อเช็คว่าล็อคประตูรึยัง ทั้งที่มันก็เปิดไม่ได้ตั้งแต่รอบแรก รู้ตัวนะคะว่าเปิดไม่ออก แต่หยุดไม่ได้ ในใจมันกังวลว่ายังไม่ล็อค บิดหลายครั้งมากจนพอใจถึงจะไปได้ แล้วก็ปิดตู้เย็นแล้วแต่ยังกดย้ำซ้ำๆเพราะคิดว่ามันยังไม่สนิทค่ะ มีหลายครั้งที่ก่อนนอนกินน้ำปิดย้ำๆเข้าไปนอน ก็ลืมตามองเพดานแล้วคิดว่าปิดตู้เย็นสนิทไหมนะ ปิดก็อกน้ำรึยัง ปิดไฟในบ้านรึยัง ทั้งที่ทำทุกอย่างแล้วนะคะ แล้วตอนทำก็บอกตัวเองด้วยว่าเรากำลังจะปิดแล้วนะ ปิดละ โอเคห้องมืด ตู้เย็นสนิทแล้วนะ ก็อกน้ำปิดละนะ น้ำไม่ไหลนะ โอเคเข้าห้องนอน แต่พอเข้าก็กลับมาคิดแบบเดิมว่าปิดรึยัง ถ้าเกิดว่ายังละ แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น แล้วก็วิตกกังวลเกินเหตุค่ะ ไม่ชอบให้พ่อกับแม่ออกไปไหน กลัวมากว่าจะเป็นอะไร ทุกครั้งที่พ่อแม่จะไปไหนคือต้องคิดในใจว่าขอให้ปลอดภัย พ่อแม่กลับมาช้าก็กังวล จะเป็นอะไรไหม ทำไมไม่กลับตามเวลาที่นัด พอแม่กลับเลทหน่อยก็ร้องไห้เลยค่ะ กลัวแม่ตาย กังวลกว่าเหตุมาก แต่เราพยามแก้เรื่องปิดฝาครีมหลายครั้งอยู่ค่ะ เวลาเราซื้อครีมมาใหม่เราเปิดปิดฝามากกว่าสิบรอบเพราะกลัวไม่สนิท แต่เรากลัวฝาครีมจะพังก่อน เราเลยพยามเลิกอันนี้
ไม่รู้แล้วว่าจะจัดการความคิดตัวเองยังไงดี
เรื่องลบหลู่เราเริ่มเป็นตั้งแต่ตอนม.4ค่ะ แต่ย้ำทำเราไม่รู้ตัวว่าเป็นมาตั้งแต่ตอนไหน ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยรู้ตัวอีกทีทุกอย่างก็เป็นมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เราก็มหาลัย รวมๆก็เป็นเกือบๆ3ปีแล้วค่ะ
เราลองหาข้อมูลในหลายๆกระทู้ ลองให้คำตอบวิเคราะห์ตัวเองดูแล้วมีหลายสิ่งเลยค่ะที่เข้าใจแล้วก็ไม่เข้าใจ เราอยากได้คำตอบแต่เราก็ไม่รู้ว่าการหาหมอจะทำให้เราได้คำตอบที่เราต้องการไหม หรือว่าไปถามพระดี แต่ที่ทำเราจิตตกสุดคือการดูดวงกับหมอดู
เราไปต่างจังหวัดค่ะ ดูดวงกับคนแถวนั้น คือเขาดูให้กะจะดูแบบเด็กๆเรื่องมหาลัยเรื่องเพื่อนอะไรแบบนี้ แต่จุดพีคคือไพ่ที่หยิบมาเกี่ยวกับศาล เกี่ยวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกใบเลยค่ะ ตอนนั้นแบบ โอ้โห นี่เราหมกมุ่นหรือสิ่งที่เรากลัวมันเกิดขึ้นจริงเนี้ย เราก็เล่าอาการเขานะคะ เล่าคร่าวๆเพราะเราคิดว่าเขาก็ไม่เข้าใจโรคเราหรอก เรื่องสำคัญตรงนั้นคือเราเคยคิดลบหลู่ศาลตรงทางกลับบ้านจากโรงเรียนค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ตั้งใจจริงๆ เราพยามห้ามตัวเองสุดๆ ตอนนั้นเราจำไม่ได้ว่าเราได้คิดขอโทษไหม เราคิดแต่ว่าเราไม่เจตนา ไม่อยากคิด แต่ในไพ่ที่เราดูคือเขาโกรธเราค่ะ เราใจเสียมากตอนนั้น ร้องไห้แบบทรมานอะ ทำไมต้องคิดไม่ดีกับศาลอะไรแบบนี้ ไม่อยากคิดเลยจริงๆ แต่หมอดูบอกท่านใจดี ท่านโกรธแต่ถ้าขอขมาท่านจะหายโกรธ เราก็กลับกรุงเทพมาจุดธูปขอขมาท่าน ผ่านไปด้วยดีค่ะ แต่เรื่องหมอดูนี่ก็ผ่านมาสักพักแล้วนะคะ ตั้งแต่ม.6
เล่ายาวมาก นี่คือคำถามค่ะ
1.มีใครเป็นแบบเราบ้างคะ มีวิธีจัดการความคิดตัวเองกันยังไง ใครหาหมอแล้วเป็นยังไงบ้างคะ เราไปหาหมอดีไหมเผื่อจะดีขึ้น หรือหาพระเลยคะ
2.ถ้าเราไม่เจตนาจริงๆ แล้วปล่อยผ่านความคิดนั้นไปแบบไม่เก็บมาคิด ไม่เก็บมาปรุงแต่งแล้วเราจะดีขึ้น ทำไมหมอดูถึงบอกว่าท่านโกรธคะ เราอ่านมาหลายที่ เขาบอกถ้าไม่เจตนาเขาไม่โกรธ เขารู้ว่าเราไม่ตั้งใจ เราอยากได้ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้อะค่ะ คือจะปล่อยก็ปล่อยไม่ได้เต็มร้อย เพราะไม่รู้จะคิดตรงนี้ยังไงให้ปลง
3.เราจะปล่อยวางยังไงให้ไม่กลัวไม่ลบหลู่เวลาดูทีวีแล้วเขานำเสนอเรื่องอาถรรพ์ หรือรูปภาพน่ากลัวในเฟสดีคะ คือเรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก เพราะที่บ้านไหนก็มีศาลทุกบ้าน รู้สึกแย่กับสิ่งที่เป็นอยู่มาก ไม่อยากลบหลู่ต้นไม้หรืออะไรที่เขานับถือกัน
4.เรากลัวเขาโกรธเราแล้วจะทำร้ายเรามากเลยค่ะ กลัวเขาโกรธจริงๆ อย่างที่บอกในข้อ2 เราอยากจะคิดว่าเขาไม่โกรธ แต่ดันมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมา เราให้คำตอบตัวเองได้ไม่เป็นร้อยอะค่ะ จะเลิกกังวลตรงนี้ยังไงดี
เราอาจจะพิมพ์เยอะแล้วก็ดูไม่น่าอ่าน แต่มันเป็นปัญหาเรื่องใหญ่เลยของเราจริงๆ แต่ถ้ามีใครอ่านมาถึงตรงนี้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ