คิดยังไงกับความสัมพันธ์ที่ตอนแรกๆโครตดีแต่มันกลับแย่ลงเรื่องๆทั้งๆที่เราพยายามเท่าไหร่มันก็ไม่ดีขึ้นเลย
***ขอระบายนะคะ***
เราเหนื่อยกันความสัมพันธ์แบบนี้ แต่เวลาที่มันมีความสุขในแต่ละครั้งมันกลับมีความสุขมากจนเราไม่อยากให้มันหายไปไหน แต่เวลาที่แย่มันก็แย่มากๆ เขาดูเหมือนไม่ค่อยสนใจความรู้สึกเราเลย เวลาที่เขาบอกไม่ชอบให้เราพิมพ์คำไหนเราก็ไม่พิมพ์ แต่พอเป็นเรา เราบอกไม่ชอบคำนี้เขาก็พิมพ์มาตลอดเหมือนไม่สนใจคำที่เราบอกเลย เขาอยากได้อะไรเราเราให้หมดถ้าเราหาให้ได้ พอเป็นเราเราอยากได้อะไรเขาก็บอกไม่มีเงิน อย่างของขวัญวันเกิดเขาเขาขอในช่วงที่เราไม่มีเงินเรก็พยายามซื้อมาให้เขาจนได้ พอวันเกิดเราเขาคุยเรื่องวันเกิดเราตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว ว่าเราอยากได้อะไร แต่พอมาถึงจริงๆมันกลับไม่มีเลย เขาบอกว่าเขาไม่มีเงิน (บ้านเขาดูมีฐานะมากกว่าบ้านเราค่อนข้างมากค่ะ) เราไม่กล้าทวงนะคะเราไม่อยากอะไรมากเพราะเราไม่ชอบไปยุ่งมากเกินไปเดียวก็น่าลำคาญ เราอยู่ในขอบเขตของเราเสมอเวลาที่เขาโกรธเราเป็นคนง้อตลอดค่ะ เราเป็นผญนะคะ เขาชอบโมโหใส่เราค่ะความจริงเราเป็นคนใจร้อนมากๆ แต่เราก็ต้องใจเย็นเพราะเขาเราต้องเก็บความโกรธไว้ข้างในตลอดทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เราเหมือนคนบ้าเลยเราไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย ทำไมเราต้องพยายามอะไรหลายๆๆอย่างเพื่อเขาด้วยคะ เราไม่รู้จะทำยังไง เราอยากเลิก  หรือเราตามใจเขามากไปคะ