คือเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ติดบ้านมาก แต่เราต้องมาเรียนมหาลัยต่างจังหวัด ทุกครั้งที่เปิดเทอมจะร้องไห้ อยากกลับบ้านตลอด
วันอาทิตก่อนเปิดเรียน พ่อแม่น้อง และหลานได้มาส่งเราที่หอ เราต้องนั่งคุมอารมณ์ไม่ให้ร้องไห้หนัก เพราะคิดถึงบ้าน ยิ่งหลานมาส่งยิ่งอยสกร้องไห้เพราะจะได้เจอหน้าหลานที่ปีนึงจะกลับมาจากต่างประเทศ อยุ่เมื่อไมยก้ เดือนสองเดือน และยิ่งไม่ได้เจอพ่อแม่ด้วยยิ่งอยากร้องไห้เข้าไปอีก
พอพ่อแม่มาส่งเราถึงหอ เราน้ำตาไหล่พรากๆ กอดหลาน กอดพ่อแม่ พอพ่อแม่กลับไป เราก้พอที่จะคุมอารมณ์ร้องไห้ได้แต่ก็ยังอยากกลับบ้านอยู่ดี แต่ก็รู้ว่ากลับไม่ได้ น้ำตาจะไหล่ตลอดเวลา อยากกลับแต่กลับไม่ได้ จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เปิดเทอม เรียน จ-ศ พอถึงวะนศุกก้กลับบ้าน เรานี่อยากให้ถึงวันศุกเร้วๆ
ควรทำยังไงดีคะ ที่จะไม่ทำให้ร้องไห้ ยาก็กินปกติดีไม่ขาด ...
อยากกลับบ้าน แต่กลับไม่ได้
วันอาทิตก่อนเปิดเรียน พ่อแม่น้อง และหลานได้มาส่งเราที่หอ เราต้องนั่งคุมอารมณ์ไม่ให้ร้องไห้หนัก เพราะคิดถึงบ้าน ยิ่งหลานมาส่งยิ่งอยสกร้องไห้เพราะจะได้เจอหน้าหลานที่ปีนึงจะกลับมาจากต่างประเทศ อยุ่เมื่อไมยก้ เดือนสองเดือน และยิ่งไม่ได้เจอพ่อแม่ด้วยยิ่งอยากร้องไห้เข้าไปอีก
พอพ่อแม่มาส่งเราถึงหอ เราน้ำตาไหล่พรากๆ กอดหลาน กอดพ่อแม่ พอพ่อแม่กลับไป เราก้พอที่จะคุมอารมณ์ร้องไห้ได้แต่ก็ยังอยากกลับบ้านอยู่ดี แต่ก็รู้ว่ากลับไม่ได้ น้ำตาจะไหล่ตลอดเวลา อยากกลับแต่กลับไม่ได้ จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เปิดเทอม เรียน จ-ศ พอถึงวะนศุกก้กลับบ้าน เรานี่อยากให้ถึงวันศุกเร้วๆ
ควรทำยังไงดีคะ ที่จะไม่ทำให้ร้องไห้ ยาก็กินปกติดีไม่ขาด ...