เอาจริง ๆ ชีวิตก็ไม่ได้เศร้าจนจิตตกขนาดนั้นค่ะ  เพียงแต่มันราบเรียบเกินไป

อย่างจขกท.มาทำงานไกลบ้านค่ะ ออกธุรกันดารนิดหน่อย 7-11 ใกล้สุดก็ใช้เวลาขับรถไป-กลับ ประมาณ 1 ชม.
เพื่อนสนิทก็แยกย้ายกันไปคนละจังหวัด จะนัดกันทีเป็นเดือน ๆ ค่ะ สุดท้ายด้วยภาระหน้าที่ก็ต่างแยกย้ายกันไป
จะให้ไปเที่ยวอย่างคนอื่นก็เบี้ยน้อยหอยน้อยเหลือเกิน แค่กินเดือนหนึ่งก็แทบไม่รอด 555 (ออ...ที่นี่ไม่มีงานพิเศษให้ทำหรอกค่ะT-T)
ยังดีที่มีเน็ตใช้งานได้ เลยแก้เหงาได้บ้าง...หาวิธีเอาตามพันทิปนี่ล่ะค่ะ...

ในชีวิตเฉียด 30 ตอนนี้มีแต่เพื่อนร่วมงานที่พอเลิกงานเขาก็กลับบ้านไปหาครอบครัวกัน...เรารึเหงาคาห้องพักคนเดียว
เลยอยากลองฟังคนอื่น ๆ ค่ะว่ามีวิธีจุดไฟให้ตัวเองกันยังไง...ก่อนที่จะปล่อยให้ตัวเองเหี่ยวเฉาและสลายไปค่ะ T-T