ภาพที่ผมเห็นมาตั้งแต่เด็ก อยู่บนปกของสมุดเรียนชั้นประถม คือพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง ที่ปฏิบัติพระราชกรณียกิจต่างๆด้านการศึกษา ผมดูแลสมุดแจกฟรีจากทางโรงเรียนเหล่านั้นดีเป็นพิเศษเสมอ ไม่วางไว้กับพื้น ไม่ม้วนหรือพับ ต่างจากมานะ มานี ปิติ ชูใจเพื่อนรัก ที่ผมมักจะเหวี่ยงไว้ข้างสนามบอลเสมอ เมื่อถึงตาที่ผมลงเล่น
ตอนเด็กๆผมไม่ได้รู้อะไรมากนัก รู้เพียงแต่ว่าท่านคือในหลวง แม่ผมคอยปลูกฝังเสมอว่าท่านมีบุญคุณต่อเรามากเพียงใด
ผมเห็นภาพท่านเดินทางไปในที่ต่างๆ ไม่ว่าจะห่างไกลธุรกันดารแค่ไหน หากประชาชนเดือดร้อน ท่านจะเสด็จไปทุกหนแห่ง ผมเข้าใจสิ่งที่แม่คอยปลูกฝัง ผ่านการเห็นพระราชกรณียกิจของท่านผ่านจอโทรทัศน์จอสี 14 นิ้วเครื่องเล็กๆที่มีอยู่เครื่องเดียวในบ้าน
“เราอยู่ใกล้ท่านนิดเดียว ทำไมเราถึงไม่ได้เจอท่านบ้างล่ะครับแม่” ผมเอ่ยถามแม่ขณะดูข่าวพระราชสำนัก
“ท่านต้องไปทำงานในที่ห่างไกล ธุรกันดารไงลูก เราอยู่กรุงเทพแค่นี้ เรายังเจริญและสะดวกสบาย แต่ในหลวงท่านไปในที่ห่างไกล เพราะชาวบ้านเหล่านั้นลำบากกว่าเรามากไงลูก” แม่พูดพลางลูบหัวผมอย่างเบามือ
แม่บอกผมเสมอ ว่าเราจะปลอดภัยภายใต้ร่มพระบารมี
ผมเติบโตมากับกิจกรรมวันพ่อ ทำนองแข่งวาดภาพในหลวง แต่งเรียงความเรื่องพ่อ แต่งกลอนแปดวันพ่อ แน่นอน ว่าลำพังวาดรูปคนออกมาเป็นต้นไม้อย่างผมนั้นคงไปแข่งขันกับใครไม่ได้
“พระคุณพ่อล้นฟ้ามหาสมุทร
พระคุณพ่อล้นสุดเขตไพศาล
ทั่วทั้งถิ่นเขตแคว้นแดนกันดาร
ภัยแผ้วพาลมิกล้ำกรายใต้บารมี”
นี่เป็นส่วนหนึ่งที่พอจะจำได้จากอดีตอันไกลโพ้น ของกลอนแปดที่ผมแต่งส่งเข้าประกวด ด้วยความเข้าใจของเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่ซึมซับความรักและรู้คุณต่อในหลวง
ผมรู้สึกอยู่เสมอว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเมืองเรา สิ่งเดียวที่ผูกใจคนไทยทั้งชาติให้เป็นหนึ่งเดียวกัน คือ “ในหลวง”
ผมรักในหลวง
และผมเชื่อว่าคนไทยทุกคนก็เช่น
#เด็กชายภิรมย์
#ทรงพระเจริญ
******************************************************************************************
บทความจาก
https://www.facebook.com/piromstyle/photos/a.291917067864532.1073741828.291898074533098/370847069971531/?type=3¬if_t=like¬if_id=1476285728546549
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ใครทันสมุดเล่มนี้บ้างคะ อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้ ^^
จขกท คลับคล้าย คลับคลา แต่ไม่แน่ใจว่าทันใช้มั้ย
แต่ที่แน่ๆ จขกท โตมากับการเรียนที่ กทม. แจกฟรีเกือบทุกอย่าง มีอยู่อย่างเดียวที่ต้องซื้อคือ กระเป๋านักเรียน และรองเท้าถุงเท้า
คิดถึงสมัยเด็กๆ
เค้าว่ากันว่า ถ้าเริ่มบ่นคิดถึงอดีต แสดงว่าแก่แล้ว T^T
CR.ภาพจากเพจค่ะ ส่วนเพจเป็นภาพจาก Google
เครดิตซ้ำซ้อนมาก ไม่แน่ใจว่าควรจะให้เครดิตยังไง ถูกจะถูกกฏกติกามารยาท ขออภัยด้วยค่ะ
แก้ไข เพิ่มเติมภาพค่ะ
ภาพของพ่อในความทรงจำของผม
ภาพที่ผมเห็นมาตั้งแต่เด็ก อยู่บนปกของสมุดเรียนชั้นประถม คือพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง ที่ปฏิบัติพระราชกรณียกิจต่างๆด้านการศึกษา ผมดูแลสมุดแจกฟรีจากทางโรงเรียนเหล่านั้นดีเป็นพิเศษเสมอ ไม่วางไว้กับพื้น ไม่ม้วนหรือพับ ต่างจากมานะ มานี ปิติ ชูใจเพื่อนรัก ที่ผมมักจะเหวี่ยงไว้ข้างสนามบอลเสมอ เมื่อถึงตาที่ผมลงเล่น
ตอนเด็กๆผมไม่ได้รู้อะไรมากนัก รู้เพียงแต่ว่าท่านคือในหลวง แม่ผมคอยปลูกฝังเสมอว่าท่านมีบุญคุณต่อเรามากเพียงใด
ผมเห็นภาพท่านเดินทางไปในที่ต่างๆ ไม่ว่าจะห่างไกลธุรกันดารแค่ไหน หากประชาชนเดือดร้อน ท่านจะเสด็จไปทุกหนแห่ง ผมเข้าใจสิ่งที่แม่คอยปลูกฝัง ผ่านการเห็นพระราชกรณียกิจของท่านผ่านจอโทรทัศน์จอสี 14 นิ้วเครื่องเล็กๆที่มีอยู่เครื่องเดียวในบ้าน
“เราอยู่ใกล้ท่านนิดเดียว ทำไมเราถึงไม่ได้เจอท่านบ้างล่ะครับแม่” ผมเอ่ยถามแม่ขณะดูข่าวพระราชสำนัก
“ท่านต้องไปทำงานในที่ห่างไกล ธุรกันดารไงลูก เราอยู่กรุงเทพแค่นี้ เรายังเจริญและสะดวกสบาย แต่ในหลวงท่านไปในที่ห่างไกล เพราะชาวบ้านเหล่านั้นลำบากกว่าเรามากไงลูก” แม่พูดพลางลูบหัวผมอย่างเบามือ
แม่บอกผมเสมอ ว่าเราจะปลอดภัยภายใต้ร่มพระบารมี
ผมเติบโตมากับกิจกรรมวันพ่อ ทำนองแข่งวาดภาพในหลวง แต่งเรียงความเรื่องพ่อ แต่งกลอนแปดวันพ่อ แน่นอน ว่าลำพังวาดรูปคนออกมาเป็นต้นไม้อย่างผมนั้นคงไปแข่งขันกับใครไม่ได้
“พระคุณพ่อล้นฟ้ามหาสมุทร
พระคุณพ่อล้นสุดเขตไพศาล
ทั่วทั้งถิ่นเขตแคว้นแดนกันดาร
ภัยแผ้วพาลมิกล้ำกรายใต้บารมี”
นี่เป็นส่วนหนึ่งที่พอจะจำได้จากอดีตอันไกลโพ้น ของกลอนแปดที่ผมแต่งส่งเข้าประกวด ด้วยความเข้าใจของเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่ซึมซับความรักและรู้คุณต่อในหลวง
ผมรู้สึกอยู่เสมอว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเมืองเรา สิ่งเดียวที่ผูกใจคนไทยทั้งชาติให้เป็นหนึ่งเดียวกัน คือ “ในหลวง”
ผมรักในหลวง
และผมเชื่อว่าคนไทยทุกคนก็เช่น
#เด็กชายภิรมย์
#ทรงพระเจริญ
******************************************************************************************
บทความจาก https://www.facebook.com/piromstyle/photos/a.291917067864532.1073741828.291898074533098/370847069971531/?type=3¬if_t=like¬if_id=1476285728546549
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ใครทันสมุดเล่มนี้บ้างคะ อ่านแล้วอดยิ้มไม่ได้ ^^
จขกท คลับคล้าย คลับคลา แต่ไม่แน่ใจว่าทันใช้มั้ย
แต่ที่แน่ๆ จขกท โตมากับการเรียนที่ กทม. แจกฟรีเกือบทุกอย่าง มีอยู่อย่างเดียวที่ต้องซื้อคือ กระเป๋านักเรียน และรองเท้าถุงเท้า
คิดถึงสมัยเด็กๆ
เค้าว่ากันว่า ถ้าเริ่มบ่นคิดถึงอดีต แสดงว่าแก่แล้ว T^T
CR.ภาพจากเพจค่ะ ส่วนเพจเป็นภาพจาก Google
เครดิตซ้ำซ้อนมาก ไม่แน่ใจว่าควรจะให้เครดิตยังไง ถูกจะถูกกฏกติกามารยาท ขออภัยด้วยค่ะ
แก้ไข เพิ่มเติมภาพค่ะ