https://ppantip.com/topic/36001586
คำถามเหมือนจะเจาะถามคนกรุงเทพแต่เผอิญจขกท.ไม่ใช่....หวังว่าคงไม่น่าเกลียดที่ขึ้นกระทู้ใหม่ร่วมแจมนะครับ
ในมุมมองของผม...ก็พอจะมองเห็นอยู่บ้างพอแพลมๆ ว่าคนกรุงเทพฯ บางกลุ่มบางคนคิดอย่างไรกับ(การชุมนุม)ของคนเสื้อแดง ช่วงเวลาของการชุมนุมก็มีเสียงบ่นเล็ดของคนกรุงออกมาเป็นระยะๆ ว่า มาชุนุมที่นี่ให้คนกรุงเดือดร้อนทำไม? ทำไมไม่ชุนุมที่จังหวัดตัวเอง? อะไรทำนองนี้ แต่นั่นก็เป็นของคนกรุงเพียงไม่กี่คนที่เล็ดลอดออกมา ไม่สามารถถูกยกอ้างว่าเป็นตัวแทนของกรุงฯ ได้ทั้งหมด อย่างที่เกริ่นเอาว่านั่นเป็นเพียงการเห็น “พอแพลมๆ” และถ้าหากจะให้ชัดเจนขึ้นมาอีก ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะนำการชุมนุมของกลุ่มอื่นทั้งก่อนและหลังการชุมนุมของคนเสื้อแดงมาเทียบเคียง
การวิเคราะห์ของจขกท.จะขอโฟกัสไปที่มุมมองของคนกรุงฯ ที่มีต่อ “ผู้ร่วมชุมนุม” ก่อน และก่อนอื่นต้องไม่ลืมว่า ที่ผ่านๆ มา “ชนวน” ของการชุนุมสำคัญๆ ที่ส่งผลกระทบต่อวิถีหรือโครงสร้างของการเมืองไทยนั้น โดยส่วนใหญ่จะถูกจุดประกายที่กรุงเทพฯ ไม่ว่าจะเป็นการชุมนุมสิบสี่หรือสิบหกตุลาฯ พฤษภาททิฬ เสื้อเหลือง เสื้อแดง และกปปส. เป็นที่รับรู้โดยทั่วกันว่าการชุมนุมสามครั้งที่ผ่านมาคือ เสื้อเหลือง เสื้อแดง และกกปส.นั้นมีความชัดเจนของที่เข้ามาร่วมชุมนุม....แม้ว่าชนวนของการชุมนุมจะถูกจุดที่กรุงเทพฯ ก็จริง แต่การเกณฑ์ผู้ร่วมชุมนุมของผู้นำแต่ละกลุ่มมีกลุ่มเป้าหมายที่เรียกได้ว่าชัดเจนพอสมควร เช่นกลุ่มเสื้อแดงเกณฑ์มาจากหัวเมืองใหญ่ๆ เช่นอุดรฯ, ร้อยเอ็ด ส่วนกกปส. และส่วนหนึ่งของเสื้อเหลืองหลักๆ ก็เกณฑ์มาจากแถวๆ ควนหนองหงส์, เช่นสุราษฯ เป็นต้น พูดแบบไม่อ้อมค้อมก็คือการชุมนุมของกลุ่มหนึ่งคือตัวแทนของภูมิภาคหนึ่ง (ตรงนี้ผมพยายามอย่างยิ่งยวดในการเลี่ยงที่จะไม่ให้เข้าใจผิดว่าผมกำลังเขียนเพื่อแบ่งพรรคแบ่งภาค)
การชุมนุมทั้งของพธม. และกกปส. ที่ผ่านมา....แทบจะไม่ได้ยินเสียงเล็ดลอดจากคนกรุงเทพฯ ว่ามากำลังทำความเดือดร้อนวุ่นวาย ทั้งๆ ที่ความเดือดร้อนในรูปธรรมก็มีให้เห็นไม่ต่างจากการชุมนุมของคนเสื้อแดง หรือบางทีอาจจะสร้างความเดือนร้อนมากกว่าเสียด้วย เช่นว่า การไม่ยอมเปิดเส้นทางการเสด็จพระราชดำเนิน การเข้ายึดรัฐสภา การตัดน้ำตัดไฟของสถานที่ราชการ การปิดเปิดถนนตามอำเภอใจ หรือแม้แต่การยึดสนามบินทั้งสองแห่ง ที่ขยายความเดือนร้อนไปที่ที่ระดับนานาชาติ เหล่านี้เกิดขึ้นกลางกรุงเทพฯ ......แต่เสียงบ่นเสียงก่นด่าจากคนกรุงฯที่เมื่อเปรียบเทียบกับการชุมนุมของคนเสื้อแดงแล้วแทบจะไม่ได้ยินเลย นี่ก็สะท้อนให้ได้เห็นระดับหนึ่งว่า...คนกรุงฯ คิดเช่นไรกับการชุมนุมคนเสื้อแดง ถึงตรงนี้....ก็อยากจะส่ง “ไม้ผลัด” ต่อไปว่า ทำไมคนกรุงฯ กลุ่มใหญ่ ถึงไม่ยอมรับการชุมนุมของคนเสื้อแดงเมื่อเปรียบกับการชุมนุมของอีกสองกลุ่มใหญ่แล้ว? คำตอบคงมีหลากหลาย.....ซึ่งคนกรุงบางคนอย่าง “น้องตั๊น” แย้มๆ คำตอบออกมาแล้ว หรือคนกรุงฯ อย่างคุณเกี๊ยกซ่าส์สมาชิกในห้องราชฯ ที่เข้าไปตอบในกระทู้นั้นเป็น คห.แรก ก็พอจะบอกนัยยะอะไรอยู่บ้างคนกรุงอย่างเขาคิดอย่างไร?
...วิเคราะห์ "หลังการสลายการชุมนุมของเสื้อแดง สะท้อนให้เห็นความทรงจำของคนกรุงเทพต่อเสื้อแดงยังไง?"
คำถามเหมือนจะเจาะถามคนกรุงเทพแต่เผอิญจขกท.ไม่ใช่....หวังว่าคงไม่น่าเกลียดที่ขึ้นกระทู้ใหม่ร่วมแจมนะครับ
ในมุมมองของผม...ก็พอจะมองเห็นอยู่บ้างพอแพลมๆ ว่าคนกรุงเทพฯ บางกลุ่มบางคนคิดอย่างไรกับ(การชุมนุม)ของคนเสื้อแดง ช่วงเวลาของการชุมนุมก็มีเสียงบ่นเล็ดของคนกรุงออกมาเป็นระยะๆ ว่า มาชุนุมที่นี่ให้คนกรุงเดือดร้อนทำไม? ทำไมไม่ชุนุมที่จังหวัดตัวเอง? อะไรทำนองนี้ แต่นั่นก็เป็นของคนกรุงเพียงไม่กี่คนที่เล็ดลอดออกมา ไม่สามารถถูกยกอ้างว่าเป็นตัวแทนของกรุงฯ ได้ทั้งหมด อย่างที่เกริ่นเอาว่านั่นเป็นเพียงการเห็น “พอแพลมๆ” และถ้าหากจะให้ชัดเจนขึ้นมาอีก ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะนำการชุมนุมของกลุ่มอื่นทั้งก่อนและหลังการชุมนุมของคนเสื้อแดงมาเทียบเคียง
การวิเคราะห์ของจขกท.จะขอโฟกัสไปที่มุมมองของคนกรุงฯ ที่มีต่อ “ผู้ร่วมชุมนุม” ก่อน และก่อนอื่นต้องไม่ลืมว่า ที่ผ่านๆ มา “ชนวน” ของการชุนุมสำคัญๆ ที่ส่งผลกระทบต่อวิถีหรือโครงสร้างของการเมืองไทยนั้น โดยส่วนใหญ่จะถูกจุดประกายที่กรุงเทพฯ ไม่ว่าจะเป็นการชุมนุมสิบสี่หรือสิบหกตุลาฯ พฤษภาททิฬ เสื้อเหลือง เสื้อแดง และกปปส. เป็นที่รับรู้โดยทั่วกันว่าการชุมนุมสามครั้งที่ผ่านมาคือ เสื้อเหลือง เสื้อแดง และกกปส.นั้นมีความชัดเจนของที่เข้ามาร่วมชุมนุม....แม้ว่าชนวนของการชุมนุมจะถูกจุดที่กรุงเทพฯ ก็จริง แต่การเกณฑ์ผู้ร่วมชุมนุมของผู้นำแต่ละกลุ่มมีกลุ่มเป้าหมายที่เรียกได้ว่าชัดเจนพอสมควร เช่นกลุ่มเสื้อแดงเกณฑ์มาจากหัวเมืองใหญ่ๆ เช่นอุดรฯ, ร้อยเอ็ด ส่วนกกปส. และส่วนหนึ่งของเสื้อเหลืองหลักๆ ก็เกณฑ์มาจากแถวๆ ควนหนองหงส์, เช่นสุราษฯ เป็นต้น พูดแบบไม่อ้อมค้อมก็คือการชุมนุมของกลุ่มหนึ่งคือตัวแทนของภูมิภาคหนึ่ง (ตรงนี้ผมพยายามอย่างยิ่งยวดในการเลี่ยงที่จะไม่ให้เข้าใจผิดว่าผมกำลังเขียนเพื่อแบ่งพรรคแบ่งภาค)
การชุมนุมทั้งของพธม. และกกปส. ที่ผ่านมา....แทบจะไม่ได้ยินเสียงเล็ดลอดจากคนกรุงเทพฯ ว่ามากำลังทำความเดือดร้อนวุ่นวาย ทั้งๆ ที่ความเดือดร้อนในรูปธรรมก็มีให้เห็นไม่ต่างจากการชุมนุมของคนเสื้อแดง หรือบางทีอาจจะสร้างความเดือนร้อนมากกว่าเสียด้วย เช่นว่า การไม่ยอมเปิดเส้นทางการเสด็จพระราชดำเนิน การเข้ายึดรัฐสภา การตัดน้ำตัดไฟของสถานที่ราชการ การปิดเปิดถนนตามอำเภอใจ หรือแม้แต่การยึดสนามบินทั้งสองแห่ง ที่ขยายความเดือนร้อนไปที่ที่ระดับนานาชาติ เหล่านี้เกิดขึ้นกลางกรุงเทพฯ ......แต่เสียงบ่นเสียงก่นด่าจากคนกรุงฯที่เมื่อเปรียบเทียบกับการชุมนุมของคนเสื้อแดงแล้วแทบจะไม่ได้ยินเลย นี่ก็สะท้อนให้ได้เห็นระดับหนึ่งว่า...คนกรุงฯ คิดเช่นไรกับการชุมนุมคนเสื้อแดง ถึงตรงนี้....ก็อยากจะส่ง “ไม้ผลัด” ต่อไปว่า ทำไมคนกรุงฯ กลุ่มใหญ่ ถึงไม่ยอมรับการชุมนุมของคนเสื้อแดงเมื่อเปรียบกับการชุมนุมของอีกสองกลุ่มใหญ่แล้ว? คำตอบคงมีหลากหลาย.....ซึ่งคนกรุงบางคนอย่าง “น้องตั๊น” แย้มๆ คำตอบออกมาแล้ว หรือคนกรุงฯ อย่างคุณเกี๊ยกซ่าส์สมาชิกในห้องราชฯ ที่เข้าไปตอบในกระทู้นั้นเป็น คห.แรก ก็พอจะบอกนัยยะอะไรอยู่บ้างคนกรุงอย่างเขาคิดอย่างไร?