เขาเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้พอตัว ตัวเลือกในชีวิตเขาเยอะไปหมด เราแทบจะเป็นอันดับท้ายๆที่ครั้งหนึ่งเคยหลงเข้าไปในวงจรนั้น เรารู้จักกันมาประมาณสามปี เราไม่ได้เริ่มความสัมพันธ์แบบเพื่อน แล้วก็ไม่ได้มาในทางชู้สาว เราไม่ได้จีบกัน ฉันแค่ประทับใจในการร้องเพลงของเธอ ประทับใจในมุมมองความรักของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอเป็นแบบที่แสดงออกมาจริงๆหรือเปล่า น่าจะเริ่มจากความรู้สึกของFcที่ปลื้มและติดตามผลงานของศิลปิน และเธอก็เป็นศิลปินใจดีที่ให้ความสนิทสนมกับแฟนคลับ ฉันรู้จุดยืนตัวเองเสมอ ไม่เคยล้ำเส้นเธอสักนิดเดียว แต่ดูเหมือนเธอเองต่างหากที่ก้าวเข้ามาในพื้นที่ของฉันเอง จากที่คุยกันแค่เรื่องเพลง เธอเริ่มเอาเรื่องสต.ในชีวิตประจำวันมาเล่าให้ฟัง เอาปัญหามาระบาย และฉันก็กลายเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจไปแบบไม่รู้ตัว เธอบอกให้ฉันรู้ตัวเสมอว่าฉันไม่ใช่แบบที่เธอชอบ ไม่สวยพอ ไม่ได้อยู่ในเกณฑ์ที่เธอต้องการ แต่แปลกทำไมต้องคอยดุเวลาฉันแต่งตัวทำงานกลางคืน ทั้งที่ตัวเองเป็นผู้ชายที่ชอบมองผู้หญิงแต่งตัวแบบนี้แท้ๆ จนกระทั่งวันนึงเธอเหมือนจะมีคนที่เธออยากคบด้วยเข้ามา ฉันก็ปลีกตัวออกมาเพราะรู้สถานะตัวเองดี และก็เป็นเธออีกแหละที่มาตามให้กลับไป ไม่อยากให้หายไปแบบนี้ เธอบอกไม่คิดว่าระหว่างเราจะลึกซึ้งขนาดนี้ ฉันโง่แค่ไหนที่ยอมกลับไปในวังวนนั้นอีกครั้งกับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก ความสนิทสนมที่มีกันและกันในชีวิตประจำวันมากขึ้น คอลคุยกันบ่อยถึงขนาดนอนพร้อมกันไปทั้งคืน ตื่นขึ้นมาจนกระทั่งต่างคนต่างแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง เราทำอะไรด้วยกันเหมือนคนที่คบกัน ฉันก็ไม่เคยถาม เธอก็ไม่เคยพูด วันที่เธอหายไปโดยไม่มีเหตุผล ฉันก็ไม่มีสิทธิ์จะไปถามหรือทักท้วงอะไร แต่รู้เลยแหละว่าตัวเองรู้สึกเปลี่ยนไปแล้ว นอนไม่หลับจนต้องพึ่งยานอนหลับทุกคืน อาการหนัก แต่ไม่เคยทักไปหาเธอสักครั้ง จนกระทั่งวันเกิดฉัน เธอกลับมาร้องเพลงให้ทำอะไรให้รู้สึกดี เหมือนฝันดีแค่คืนเดียว แล้วเธอก็สารภาพภายหลังว่ามีคนที่คบด้วยอยู่แล้ว และไม่อยากทำผิดต่อคนนั้น ความรู้สึกตอนนั้นพังมากพังแบบยับเยินบล้อคไลน์ บล้อคเฟส คิดว่าการถอยออกมาครั้งนี้คงไม่มีวันกลับแล้ว เธอพยายามติดต่อ โทรหา ส่งข้อความมา ฉันไม่อยากรับ ไม่อยากตอบอะไรอีก จนกระทั่งเธอมาสารภาพว่าเลิกกับผญ.คนนั้นแล้ว และเชื่อไหมฉันก็ยังให้โอกาสเธอกลับมาเพราะหวังว่าเราน่าจะเริ่มจริงจังต่อกันสักที และก็มีเหตุให้วิถีชีวิตฉันเปลี่ยนไปต้องย้ายจากกทม.มาทำงานตจว.แรกๆเราก็ยังคุยกันได้ดี แต่ไม่นานเธอก็ขอหยุดมันไว้แค่นั้น ด้วยภาวะที่โตขึ้นและเจ็บกับเธอมาเยอะพอสมควร ฉันคิดว่าตัวเองรู้จักเธอในอีกด้านและเริ่มจะยอมรับได้แล้ว เธอเป็นคนขี้เบื่ออยู่กับอะไรนานๆไม่ได้ และเธอรู้ใจตัวเองว่าใครมีอิทธิพลต่อใจเธอที่สุด วันไหนที่เธออยากหยุด เธอจะหยุดไปดื้อๆ ทิ้งทุกอย่างรอบข้าง ไปอยู่กับตัวเองก็ไป และคนในใจเธอก็ไม่เคยเป็นฉัน นั่นก็รู้ดี ฉันเลยเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองให้ได้ต่อไป จนกระทั่งมรสุมในชีวิตฉันเข้ามา คนในครอบครัวเข้ารพ.อาการสาหัส สภาพจิตใจตอนนั้นเหมือนคนจมน้ำ เธอกลับเข้ามาในชีวิตแม้ฉันจะไม่ต้องการ เธอก็พยายามถามไถ่ คอยอยู่ข้างๆ ปลอบใจว่าไม่เป็นไร อย่างน้อยก็มีเธอนะ อาจเพราะฉันอ่อนแอเกินไป หรือเพราะเธอคือข้อยกเว้นสำหรับฉัน ทุกอย่างจึงกลับมาซ้ำรอยเดิมทุกๆที ฉันถามเธอว่า เพราะอะไรถึงกลับมา ทั้งที่ตลอดเวลาที่หายไปไม่เคยจะนึกถึงกันเลย เธอบอกว่านึกถึงตลอด แอบส่องอยู่บ่อยๆ อยากได้คนนิสัยแบบแกมาเป็นแม่ของลูก แต่ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงทำตัวแบบนั้นเสมอ อยากขอโอกาสครั้งสุดท้าย ให้ฉันยอมเปิดใจให้อีกครั้ง และนั่นก็เป็นครั้งล่าสุดที่เรากลับมาคุยกัน ฉันมีโอกาสได้กลับไปกรุงเทพในวันหยุดงาน เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น จากที่แค่คุยกันทางโทรศัพท์เสียส่วนใหญ่ ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน ชีวิตนี้มีแฟนมากี่คนยอมรับว่าไม่เคยใกล้ชิดใครขนาดนี้เหมือนกัน ก็นั่นแหละเธอคือข้อยกเว้นสำหรับฉัน เธอชอบกอด ชอบหอม เราไม่เคยเกินเลยกันแต่ฉันก็เชื่อว่าการสัมผัสกัน ทำให้ฉันรู้สึกผูกพันธ์ทางความรู้สึกมากขึ้น และไม่รู้ว่าเป็นไปเองคนเดียวหรือเปล่า เธอแซวบ่อยๆว่าแค่ป้อนนั่นนี่ ก็เขินละ อ่อนอะ ..จ้ะ ใครจะไปทำจนชินอย่างคุณ 😑 ระหว่างเรามันดีมากๆ เหมือนอยู่ในฝัน ไม่เคยคิดเลยว่าระหว่างเราจะมีโมเม้นนี้ จากFCที่เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง กับผู้ชายมาดคุณชายอย่างเธอ แต่นั่นแหละความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน คนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่อยู่ดี "เค้าพยายามข้ามจุดนี้มาสามสี่ครั้งแล้ว ทำไม่ได้เลย พอมาถึงจุดนี้เค้าก็เป็นบ้าอะไรอีกก็ไม่รู้ เราจะเป็นได้แค่เพื่อนกันจริงๆหรอวะ" นี่คือคำพูดจากเธอ
"ถ้าเค้าไม่ใช่สำหรับแกตั้งแต่แรก แกกลับมาหาเค้าทำไม"ฉันถาม
"แล้วแกให้โอกาสเค้าทำไม เพราะอยากพิสูจน์ไง เค้ารู้ว่าวันข้างหน้าเค้าต้องคิดถึงแกอีกแน่ๆ ขอได้ไหมถ้าเค้างี่เง่าจะกลับไปหาแกอีก อย่าให้โอกาสเค้าได้ไหม เค้าไม่อยากทำให้แกเสียใจอีกแล้ว"
"ถ้าแกห้ามตัวเองให้ไม่กลับมาไม่ได้ เค้าก็คงห้ามตัวเองไม่ได้เหมือนกัน"
"งั้นเค้าจะพยายามหักห้ามใจเอง แกเหนื่อยกับเค้ามามากพอแล้ว"
"ตามใจแก เค้าทำอะไรได้บ้าง สถานการณ์นี้"
..และนั่นก็เป็นบทสนทนาสุดท้ายของเรา..
เค้าว่ากันว่าเราเริ่มต้นกันด้วยความสัมพันธ์ไหน เราก็จะจบลงด้วยความสัมพันธ์นั้น เราเริ่มจากคนที่ไม่ชัดเจนต่อกัน เราก็จบลงไปแบบไม่ชัดเจน เป็นเพื่อนกันก็ไม่ได้ เป็นอะไรต่อกันไม่ได้สักอย่าง ที่ผ่านมาฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครในใจเธอ
ระหว่างเราไม่เคยส่งผลอะไรต่อความรู้สึกเธอจริงๆหรอ
เค้าไม่โกรธ ไม่เกลียดแกนะ แค่บางครั้งไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด ถ้าจะไม่กลับมาอีกจริงๆ ขอให้คิดถึงกันไว้บ้างก็ได้
เค้าก็ยังคิดถึงแกเหมือนเดิมแหละ และมันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป..