แม่เราเลี้ยงลูกเหมือนวัยรุ่นค่ะ คือสนิทกันมาก พูดกันได้แทบทุกเรื่องเลย
เรามีปัญหาก็ปรึกษาแม่ แม่มีปัญหาก็ปรึกษาเรา คุยแบบเพื่อนเลยค่ะ ไม่เคยรู้สึกอึดอัดอะไรสักครั้ง
แต่พอมาถึงเวลาซึ้งๆ ที่ต้องพูดบอกรัก พูดคะขา พูดขอบคุณอะไรแบบนี้ ไม่รู้ทำไม เราจะรู้สึกเขินมากๆ
เคยคิดตัดสินใจแน่วแน่ว่าต้องพูดให้ได้ แต่พอถึงเวลาคือตัวสั่น หูแดง เหงื่อแตก ไม่กล้าพูดจนต้องตัดใจไปเงียบๆ มันเป็นถึงขั้นนี้เลยค่ะ
เรารู้นะว่าเขาจะต้องดีใจเวลาเราพูดอะไรแบบนี้ แต่ก็ทำใจพูดไม่ได้สักที บางทีจะพูด ขอบคุณค่ะ ยังรู้สึกแปลกๆ พูดได้แค่ แต้งกิ้ว ยิ้มๆเอง

มีใครเคยเป็นแบบนี้ไหมคะ แล้วเริ่มต้นยังไงคะ ช่วยกันแชร์ประสบการณ์ทีค่ะ