เราเคยมีเพื่อนคนนึง ตอนแรกเป็นคนเรียบร้อยมากที่บ้านเลี้ยงแบบไข่ในหิน ไม่เคยให้ลูกเจอกับสังคมจริง ทำให้เกิดความกดดันและความทุกข์ในชีวิต จนทำให้ลูกไม่สามารถเข้าสังคมกับเพื่อนวัยเดียวกันได้ จากนั้นเพื่อนเราคนนี้เค้าได้มีโอกาสทำในสิ่งที่ไม่ดีอยู่ครั้งนึง แบบว่าเที่ยวกลางคืน สูบบุหรี่ แล้วก็อีกหลายอย่าง จนทำให้เค้าเปลี่ยนจากคนที่เรียบร้อยมากเป็นคนที่เกเรมากไปเลย ง่ายๆคือติดใจกับของพวกนี้ไปเลย คนที่เจอแต่ความทุกข์ความกดดันพอเจอกับของแบบนี้ถ้าไม่มีภูมิคุ้มกันก็นอกลู่นอกทางไปเรื่อย(เห็นมาหลายคนมาก) เพื่อนๆคิดยังไงกับการเลี้ยงลูกแบบไข่ในหินของพ่อแม่บางคนในสมัยนี้ค่ะ? ส่วนตัวเรา เราคิดว่าควรจะให้ลูกเจอกับความเป็นจริงบ้าง จะได้มีภูมิคุ้มกันบ้าง ความคิดส่วนตัวเรานะ เราว่า คนที่ๆบ้านกีดกันเรื่องพวกนี้ ไม่ปล่อยให้พบให้เจอเลย พอมาเจอแล้วมันรู้สึกเหมือนกลัวว่าจะไม่ได้ทำแบบนั้นอีกเพราะมีโอกาสน้อยเลยหาโอกาสที่จะทำมากขึ้น ต่างกับคนที่ๆบ้านสอนเรื่องพวกนี้ พอไปเจอมันก็รู้สึกเหมือน ทำเมื่อไหร่ก็ได้ จนบางครั้งก็ไม่อยากลองไม่อยากทำเพราะรู้สึกเหมือนมีโอกาสเสมอ เหมือนตลาดสดกับงานกาชาด ตลาดสดนี่มีทุกวันไปเมื่อไหร่ก็ได้ต่างกับงานกาชาดที่มีเพียงไม่กี่วันต้องรีบไป แล้วเพื่อนๆคิดยังไงกันค่ะมาแชร์ๆกัน