เราเรียนจบออกแบบเครื่องแต่งกาย ศิลปากรเกียรตินิยม
ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยดีไซน์เนอร์ให้กับแบรนๆหนึ่ง

     ตั้งแต่เด็กเราคิดจะหนีจากกิจการที่บ้านมาตลอด และคิดว่าอยากทำในสิ่งที่รักมากกว่าแคร์เรื่องเงินทอง อยากเป็นดีไซเนอร์ระดับสากล แต่แล้วเราเจอเหตุการณ์ร้ายๆมา จนทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้า
ถึงจะมีอาจารย์หลายท่านและพ่อแม่สนับสนุนให้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็ไปไม่ได้ ความฝันจะไประดับสากลจบไป

     ปัจจุบันงานที่ทำมีปัญหาติดขัดเพราะโรคซึมเศร้ากำเริบ จนต้องขอลาออกมาสองที่แล้ว เรารู้สึกสูญเสียเป้าหมาย และหมดกำลังใจจะใช้ชีวิตต่อ เพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม

     แล้วเราก็ได้พบเป้าหมายใหม่คือจะมีลูกในสี่ปี เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว และเราจะต้องทำให้ได้
แต่ตอนนี้เรามองกลับมาเราว่าถ้าเรายังทำงานประจำต่อไป  ไม่มีทางมีเงินพอเลี้ยงเด็กแน่นอน

     แต่งานที่บ้านเราเป็นฟาร์มเลี้ยงสัตว์ ซึ่งเราไม่ถนัดเลย ไหนจะต้องคุมลูกน้องที่เป็นผช อีก แต่เราก็ทิ้งเป้าหมายไม่ได้ เราคิดจะลาออกจากงานมาสานต่อกิจการที่บ้าน

     มันเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตเราเพราะถ้าเกิดเราออกจากงานดีไซน์ก็ยากที่จะกลับเข้ามาทำอีก เราเลยต้องตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี
เพราะถ้าเราไม่มีหวังว่าจะทำเป้าหมายสำเร็จได้เรามีแพลนจะฆ่าตัวตาย