นี่เป็นการตั้งกระทู้ขึ้นมาครั้งเเรกนะคะ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วย
คำถามตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เเต่โดยส่วนตัวดิฉันคิดว่ามันเป็นความสุขของคนเป็นเเม่นะคะ เเอบตกใจเล็กน้อยตอนจะเป็นเเม่คน เเล้วก็คิดว่าจะเลี้ยงเขาได้ดีเเค่ไหน จากที่ไม่เคยเสียสละอะไรเลยเราก็ทำให้คนๆนึงได้  ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาคืออยากเตือนคนที่ท้องเเล้วคิดจะทำเเท้งว่า เด็กคนนั้นคือเลือดเนื้อของตัวคุณเอง ไม่ได้โลกสวยหรืออะไรนะ เเต่คนที่คิดว่าเด็กที่เกิดมาเเล้วเราดูเเลได้ไม่ดี กลัวเป็นปัญหาของสังคม เราเชื่อว่าคนเป็นเเม่ยังไงก็ตามเมื่อลูกออกมาลืมตาดูโลกคนเป็นเเม่ก็สามารถทำให้ลูกมีความสุขได้ เเล้วก็คิดว่าจะทำยังไงให้ลูกมีเหมือนคนอื่นเขา เเละทำให้คุณมีความรับผิดชอบมากกว่าเด็กรึ่นๆเดียวกันอีกค่ะ ไม่ได้สนับสนุนให้รีบมีลูกนะคะ อย่าเข้าใจผิด ส่วนตัวจขกท.อายุเลขสองต้นๆ ยังเรียนอยู่เเต่เกิดพลาดท้องตอนเรียน เเต่ไม่เคยคิดจะเอสออกเลยค่ะ เเล้วก็ไม่สนใจสายตาที่มองมาไม่ดี ถึฝมีลูกก็เรียนได้ค่ะ อย่าเเคร์ใครค่ะคนที่ท้องตอนเรียน ตอนนี้ก็ตั้งใจจะเรียนให้จบอยากมีเงินมาทำงานเลี้ยงลูก ถามว่าสงสารพ่อเเม่ไหม ทีเเรกก็กลัวพ่อเเม่จะอายคนอื่นเหมือนกัน เเต่ที่บ้านคือเป็นคนสบายๆ พูดคุยกันได้ถ้าตัดสินใจอะไรพ่อเเม่ก็เเล้วเเต่เราค่ะ ก็มีคำพูดที่คนอื่นกระทบจิตใจเราตอนท้องบ้าง เเต่เขาไม่ได้ให้เรากินอย่าไปสนใจมากเลยค่ะ พวกปากนกปากกา คอยเเต่จะจิกกัดคนอื่น