๑๐.

         [๑๔๒๒]   บุคคลไม่พึงคุ้นเคยในคนทำบาป    คน
           มักพูดเหลาะแหละ      คนมีปัญญาคิดแต่ประ-
           โยชน์ตน  คนแสร้งทำสงบเสงี่ยมแต่ภายนอก.  
         [๑๔๒๓]   มีคนพวก   ๑  มีปกติเหมือนโคกระหาย
           น้ำทำทีเหมือนจะกล้ำกลืนมิตรด้วยวาจา  แต่ไม่
           ใช้ด้วยการงาน   ไม่ควรคุ้นเคยในคนเช่นนี้.  
         [๑๔๒๔]   คนพวก   ๑   เป็นคนชูมือเปล่า   พัวพัน
           อยู่แต่ด้วยวาจา    เป็นมนุษย์กระพี้   ไม่มีความ
           กตัญญู   ไม่ควรนั่งใกล้คนเช่นนั้น.  
         [๑๔๒๕]   บุคคลไม่ควรคุ้นเคยต่อสตรีหรือบุรุษผู้
           มีจิตกลับกลอก     ไม่ทำความเกี่ยวข้องให้แจ้ง-
           ชัดด้วยเหตุต่าง  ๆ.  
         [๑๔๒๖]   ไม่ควรคุ้นเคยกับบุคคล      ผู้หยั่งลงสู่
           กรรมอันไม่ประเสริฐ  เป็นคนไม่แน่นอน  กำ-
           จัดคนไม่เหลือกหน้า   เหมือนดาบที่เขาลับแล้ว
           ปกปิดไว้  ฉะนั้น.   
         [๑๔๒๗]   คนบางพวกในโลกนี้      คอยเพ่งโทษ
           เข้าไปหาด้วยอุบายต่าง ๆ  ด้วยคำพูดอันคมคาย   
           ซึ่งไม่ตรงกับน้ำใจ    ด้วยสามารถแห่งคนเทียม
           มิตร   แม้คนเช่นนี้ก็ไม่ควรคุ้นเคย.  
         [๑๔๒๘]   คนมีความคิดชั่วเช่นนั้น    พบเห็นอามิส
           หรือทรัพย์เข้า ณ ที่ใด         ย่อมคิดประทุษร้าย
           และครั้นได้แล้วก็ละสหายนั้นไป.  
         [๑๔๒๙]   มีคนจำนวนมากที่ปลอมเป็นมิตรมาคบ
           หา  บุคคลพึงละบุรุษชั่วเหล่านั้นเสีย  เหมือน
           ไก่ละเหยี่ยว  ฉะนั้น.  
         [๑๔๓๐]   อนึ่ง    บุคคลใดไม่รู้เท่าเหตุที่เกิดขึ้นได้
           ฉับพลัน   หลงไปตามอำนาจศัตรู    บุคคลนั้น
           ย่อมเดือดร้อนในภายหลัง.  
         [๑๔๓๑]   ส่วนบุคคลใดรู้เท่าทันเหตุที่เกิดขึ้นได้
           ฉับพลัน บุคคลนั้นย่อมพ้นจากการเบียดเบียน
           ของศัตรู  เหมือนไก่พ้นจากเหยี่ยว   ฉะนั้น.  
         [๑๔๓๒]   คนผู้มีปัญญาเครื่องพิจารณา    ควรเว้น
           บุคคลผู้ไม่ตั้งอยู่ในธรรม    มักทำการกำจัดอยู่
           เป็นนิตย์  เหมือนแร้วที่เขาดักไว้ในป่าเช่นนั้น
           เสียให้ห่างไกล       เหมือนไก่ในป่าไผ่ละเว้น
           เหยี่ยว  ฉะนั้น.   กุกกุฏชาดก