หลายครั้งหลายคำถามที่มักจะโดนถามว่ามีเพื่อนสนิทหรือเปล่า เหงาไหม จากตอนที่กล้าตอบอย่างเต็มปากว่ามี ตอนนี้กลับกลายเป็นคนละคน เราเคยเชื่อว่า

เรามีเพื่อนสนิท เเละเค้าเคยบอกเราว่าสนิท เเต่พอนานไปเขามีเพื่อนใหม่ เเต่เรากลับกลายเป็นว่าติดอยู่เเต่กับเขา เขาเสียใจไหมไม่รู้เเต่เราเสียใจนะ ถึงเขา

ไม่เคยพูดเราก็รู้สึกได้ จนกลายเป็นเเค่คนรู้จักเจอกันก็ทักเเค่นั้น.. มันทำให้เป็นปมให้ราไม่กล้าสนิทกับใครอีกเลย พยายามจะอยู่คนเดียวให้ได้บ้าง เเต่ยาก

เหลือเกิน ไม่ใช่เราอยู่คนเดียวในสังคมทั่วไปไม่ได้นะ เรามีครอบครัว เเต่ถ้าเราอยู่อีกสังคมเช่นสังคมวัยเรียน มันทำให้เราอึดอัดมากๆ อยากจะเเก้นิสัยตัวเอง

เราว่าถ้าเราอยู๋สังคมเปิดกว้างถ้าเราไม่มีเพื่อนเราอยู๋ได้นะ เเต่สถานการณ์เเละสังคมที่เราอยู๋มันบังคับให้เราต้องมีเพื่อน เป็นสิ่งที่ยากเหลือเกิน กว่าจะเรียนจบ TT ใครไม่มีเพื่อน คือนอกคอก นิสัยเสีย

ที่ชอบจมปรักกับเพื่อนที่(เคย)สนิท มันยากนะที่จะทำกิจกรรมคนเดียวซึ่งเป็นงานทั้งโรงเรียน งานคู่คนเดียว เราอยากมีเพื่อนบ้างเเต่กำเเพงมันทำให้เราไม่สู้

เเละถอยห่าง กลัวจะจบเเบบเดิม