สวัสดีค่ะ เราอายุ 19 นะคะ ตอนนี้เรียนมหาลัยอยู่ค่ะ เรารู้สึกเหมือนเราใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายในชีวิต หมดศรัทธาในตัวเองเเละหลายๆอย่าง กิจกรรมที่เคยชอบทำก็ดูน่าเบื่อไปหมด ไม่อยากเจอหรือคุยกับใคร ไม่มีความสุขเลยค่ะ เราเริ่มรู้สึกแบบนี้ตอนขึ้นม.6ค่ะ รู้สึกเริ่มอยากเก็บตัวมากขึ้น เเต่เวลาเข้าสังคมก็เข้าได้ปกตินะคะ 
           
           พ่อเเม่เราให้กำลังใจเเละสนับสนุนเราตลอดค่ะ เเต่เรากลับรู้สึกเหมือนกำลังใจที่พ่อเเม่หรือคนรอบข้างให้มามันไม่เข้าตัวเราเลย ทั้งที่พ่อเเม่พยายามทำให้เรามากขนาดนี้ เเต่เรากลับไม่มีความสุข ถ้าพ่อเเม่รู้ ท่านต้องเสียใจมากเเน่ๆ