เนื่องจากเราเป็นเจ้าของกิจการที่มีเวลาไม่ค่อยยืดหยุ่น จะมีเวลาเลี้ยงลูกเต็มๆแค่เสาร์อาทิตย์ บางทีมีนัดวันเสาร์อาทิตย์ ก็จะไม่มีเวลาเหลือให้ลูกเลยค่ะ จะมี Quality Time ช่วงนี้ และช่วงเช้าประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนไปทำงาน จึงอยากส่งไปให้ตากับยายที่ต่างจังหวัด เพราะอากาศดีกว่า มีที่วิ่งเล่น ตากับยายค่อนข้างมีความรู้เรื่องการเลี้ยงเด็ก เช่นการฝึกพัฒนาการต่างๆ  ซึ่งก็มาจากการที่เคยเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆ (คุณพ่อคุณแม่เราอยู่ในวงการสาธารณสุขมาก่อนเกษียณค่ะ) แพลนคืออยู่จนถึงวัยเข้าเรียนอนุบาลเพื่อให้มีพื้นฐานทางความคิดและอารมณ์ก่อนเข้าสังคมค่ะ


                   ขออนุญาตเล่าสถานการณ์ปัจจุบันนิดนึงค่ะ เพื่อประกอบเหตุผลที่อยากให้ลูกย้ายไป ตอนนี้พ่อแม่สามีมาอยู่ที่บ้านเราและเลี้ยงให้ค่ะ (เลี้ยงให้ตั้งแต่ประมาณ 3 เดือน ตอนนี้อายุ ขวบกับ5เดือน) ทีนี้บางทีเราไม่ค่อยเห็นด้วยกับวิธีเลี้ยงของคุณพ่อคุณแม่สามี เพราะเค้ามีไลฟ์สไตล์ประมาณว่าออกไปข้างนอกตลอด ลูกก็จะไม่ค่อยได้วิ่งเล่นเดินเล่น เหมือนชีวิตแกอยู่บนรถยนต์เยอะมาก กินนมมากกว่าทานอาหารเป็นมื้อๆ และทานไม่ค่อยตรงเวลาเท่าไหร่ ขาดมื้อบ้างอะไรบ้าง เพราะลูกไม่ค่อยโฟกัสการทานเวลาอยู่ข้างนอก และทานยากระดับนึง จะทานแต่อาหารนิ่มๆเพราะความคุ้นชิน อายุเท่านี้แล้วแต่ยังไม่เข้าห้องน้ำเองค่ะ ได้แค่หลังจากการถ่ายแล้วมาบอกเราทีหลัง บางทีต้องถาม (อันนี้เราสอนเอง คือพยายามจะสอนเป็นสเต็ป แต่เพราะความไม่สม่ำเสมอเลยช้า)

                  เราอ่านมาบ้างว่าลูกใกล้วัย Terrible Two ซึ่งเป็นความยากที่สุดในการเลี้ยงดูอบรมเพราะเเกจะมีความเป็นตัวของตัวเอง ดื้อจัด และเริ่มเข้าใจสิ่งต่างๆได้เยอะ เลยลังเลว่าให้แกไปตอนนี้ผลดีกับผลเสียอันไหนจะมากกว่ากัน เราก็คาดหวังว่าแกไปอยู่กับตายายแล้วจะได้ฝึกทักษะและพัฒนาการต่างๆอย่างรอบด้านมากกว่า น่าจะมีความสุขจากอิสระด้านความคิดและการทำนู่นนี่ได้ตามใจชอบเพราะพื้นที่เล่นโล่งๆมีมากกว่าที่บ้านตอนนี้ แต่อีกใจก็กลัวจิตใจเด็กจะเปราะบางเพราะคิดว่าถูกพ่อแม่ทิ้ง เพราะ เราเองเป็นคนที่เชื่อว่าความรู้สึกในวัยเด็กจะฝังอยู่กับเราตลอด แม้ในรายละเอียดจะจำไม่ได้ว่าเหตุการณ์คืออะไร แต่เราสัมผัสได้ว่าเรามีความสุขหรือเสียใจ

                   จึงอยากรบกวนแนะนำแนวทางหรือแชร์ประสบการณ์ให้หน่อยค่ะ

ขอบคุณค่ะ