เราเองก็ไม่โตอะไรหรอกค่ะ ก็เรียนอยู่มหาวิทยาลัย แต่ว่าอยากมาเล่าเรื่องความปล่อยประละเลยของคุณพ่อคุณแม่ เพื่อว่าใคร อาจจะมองข้าม หรือใครอาจจะเคยเจอ ก็สามารถ มาแชร์ประสบการณ์ กันได้นะค่ะ

ชื่อเรื่องว่า "จบปริญญาโทไม่ช่วยอะไร"
          
          เนื่องจากว่าเราเรียนไม่เก่งค่ะ อ่อนคณิตมาก เราจึง ไปเรียนเพื่อมเติม โดยมีคนแนะนให้รู้จัก โดยที่เป็น อาจารย์สอนมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง โดยที่ตัว อาจารย์แกก็จบปริญญาโท ทั้งเขาและสามี สอนมหาลัย ทั้งคู่
          เขามีลูกคนเดียวเป็นลูกสาว โดยที่เด็กซนมาก ทุกครั้งที่เรียน(เรียนที่บ้านอาจารย์)เขาก็จะมากวน และขอเราเล่น iPhone ทุกครั้ง โดยที่บางทีเราไม่ได้ให้ เขาจะขโมย จากกระเป๋าเรา(กระเป๋าเราจะวางไว้ด้านล้าง ค่ะ แกก็จะ คลานมาเอาไป) โดยที่แม่ ก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าขโมยไปค่ะ บางทีน้องเขามาขอเล่น แม่น้องเขาก็จะบอกว่าให้ไปทานข้าวก่อน ถ้าทานหมดแล้วจะให้ เรานิอึ่งเลยค่ะ เพราะว่า มันโทรศัพท์ของเรา แต่เราก็พูดไม่ออกค่ะ

แต่ก็พอสังเกตได้ว่า ทั้ง อาจารย์เราและตัวสามีไม่มีใครสนใจ ไม่รักษาเวลา และ แบ่งเวลาไม่เป็นกันทั้งคู่ ค่ะ ตอนสอนเราอาจารย์ ก็จะไป ซักผ้า ป้อนข้าวลูก แต่ว่า ก็ยังคิดค่าเรียนเต็มจำนวน ชม.อยู่ ดีค่ะ และชม.นึ่งก็ ปาเข้าไป   600 บาทแล้ว เราก็สงสารพ่อแม่เราที่ต้องจ่าย ค่ะ แต่ว่าเราเอง ก็อยูในสถานะที่ไม่มีทางเลือกเพราะเรียนเรียนเป็น ภาษาอังกฤษ และเป็นเลขสำหรับวิศวะ คนที่สอนได้ดีและไม่ผิดพลากนั้นมี น้อยค่ะ เลยจำเป็นต้องทน

          จึงขอ ฝากว่า คุณพ่อคุณแม่ค่ะเด็กสมัยนี้ เรียนรู้ไว คุณพ่อคุณแม่ต้องตามให้ทันนะค่ะ เพราะน้องเค้า ชอบมาบอกกับเรา ว่า เอาโทรศัพท์มาให้เขาเถอะ เพราะว่าตอนนี้แม่เขาไม่อยู่นะ ประจำค่ะ ลูกพูดจาไม่ดีกับแม่ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ลูกตีหมา จะเป็น จะตาย พ่อแม่ก็บอกว่า ลูกไม่ผิด ปวดตับ ค่ะ

หนักใจ ถ้ามีใคร สามาบอกวิธีกำหราบ เด็กน้อยคนนี้ได้ ช่วย สอนหน่อยนะค่ะ T^T