สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป ทุกๆคน

นี่เป็นกระทู้เเรกในชีวิตของเราเลยนะคะ สาเหตุที่เขียนเพราะความประทับใจ
และมีเหตุการณ์หลายอย่างที่ อยากให้คนที่ไม่เคยไปภูสอยดาว
ได้เข้าใจ และสัมผัสความสวยงามของธรรมชาติในประเทศไทย
รวมถึงการเตรียมความพร้อมในการไปพิชิตภูสอยดาวด้วยค่ะ

ทริปนี้เกิดจาก นุ่น (เพื่อนที่ออฟฟิศ) ชวนให้ไปเที่ยวกันช่วงหน้าหนาว เราทำงานสายออกแบบกัน งานยุ่งมว๊ากกก หาเวลาไปเที่ยวยาก จะเที่ยวก็ห่วงงาน ตอนแรกนางก็ยังไม่ได้บอกเราว่าจะไปไหน พอดีวันหยุดรัฐรรมนูญ มันเลยอยากไปเที่ยว เราก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน เราเลยตอบมันแบบส่งๆว่า
...เออไปดิ...
ซึ่งปกติเราชอบเที่ยวอยู่เเล้ว แต่เพื่อนสนิทเราส่วนใหญ่ไม่อินกับเราเท่าไหร่ จะให้ไปคนเดียวก็ไม่เอาดีกว่า
(เคยคิดอยากเที่ยวคนเดียวแต่ไม่กล้า) เราอยากไป เช่น เขาช้างเผือก ดอยหลวงเชียงดาว โมโกจู ภูกระดึง
(ที่อยากไปเพราะรีวิวในพันทิปลงบ่อยๆ ถ้าไปถ่ายภาพน่าจะสวย ซึ่งปกติเราชอบการถ่ายภาพอยู่แล้วด้วยเลยอยากไป)

พอถามว่านางว่าจะไปไหนดี นางบอกว่า....ภูสอยดาว....เราก็รู้สึกว่ามันน่าจะไปง่ายๆแถมใกล้ กทม. ตอนนั้นฟิลลิ่งคือน่าจะเหมือน เขาค้อ ภูทับเบิกอะไรเทือกๆนี้ ใจเราอยากไปแบบยากๆ และวิวสวย คนไม่เยอะ เเต่จะให้เรื่องมากก็กลัวไม่มีใครไปด้วย เลยตกลงไปที่นี่กัน

เคยได้ยินแต่ชื่อ งั้นเราก็มาหาข้อมูลก็ได้ pantip นี่ละ ก็อ่านของหลายๆคน โหยย...ดอกหงอนนาค นี่มันดอกอะไรวะเนี่ย!! สวยเต็มทุ่งไปหมด แต่เดี๋ยว..ดูเเล้วมันคนละช่วงกับที่เราจะไป ยังงี้เราก็อดไปเจอสินะ แต่โอเคไม่เป็นไร
ไปภูสอยดาวก็ได้ เฮ้ย! มันมี infographic (ใน Google) ดูเดินง่ายจัง เนินใกล้ๆกัน สบ๊าย...

ส่วนอาหารการกินก็เตรียมไปเอง ทำเองบ้าง  ของหนักๆ ก็จ้างลูกหาบเอา
แต่เริ่มสะดุดตาตรงที่ 6-8 ชม. ถึงลานกางเต็นท์......ในใจเริ่มคิดว่าคงเพราะมันชันเท่านั้นละ เราไหวอยู่เเล้ว
พอตกลงกันเสร็จ ในตอนแรก สรุปมี 7คน คือ พี่ต่อ พี่เบส (เพื่อนพี่ต่อ) ทีที น้องเค้ก (เพื่อนทีที) ทราย นุ่น และเรา
แต่พอใกล้วันที่จะไป
ตามสูตรจ้า พอจะไป ทริปนี้หลืออยู่ 4คน

พี่ต่อ พี่เบส ทราย และเรา

ตอนที่รู้ว่าโอกาสไปเริ่มริบหรี่ เลยยิ่งไม่ไปไม่ได้ละ อย่างน้อยเราก็เตรียมตัวเเล้ว (ซื้อของแล้วอ่ะ) แต่ร่างกายไม่ได้ฟิตเพราะไม่มีเวลาเลย

**หมายเหตุ: ขอบอกเลยว่าการนอนการพักร่างกายเราคิดว่าสำคัญรวมทั้งการออกกำลังกายก็สำคัญด้วย ที่เราไปกันไปด้วยใจล้วนๆ
ความอยากล้วนๆเลยจ้า

ใจพร้อมเเล้วตื่นเต้น ถึงวันที่ต้องไปเเล้ว!!!


วันศุกร์ 10/12/2016

เวลาเลิกงาน 18.00 น. เราออกตรงเวลาเลิกงานเป๊ะ มีของบางอย่างที่คิดว่าขาดก็มีพี่ต่อไปซื้อเพิ่ม พวกของเเห้ง ของใช้ หม้อ
เพราะกลัวว่าที่โน้นจะไม่มีขายเลยซื้อไว้ก่อน จากนั้นเเยกย้ายกันไปอาบน้ำ
เจอกันที่สถานีหัวลำโพง 19.00 น. (ไม่มีภาพที่หัวลำโพงนะคะ วิ่งกระเตงขึ้นรถไฟเกือบไม่ทัน)

ขบวนรถไฟที่จะไปเป็นรถไฟชั้น 3 กรุงเทพ-เด่นชัย เวลาออก 20.15-2.36 น.



(ซ้ายคือพี่เบส ขวาคือพี่ต่อค่ะ)

ราคาตั๋ว 170 บาท โอเค เจอทั้งสามคนเรียบร้อยเเล้ว(ทรายขึ้นที่สถานีบางซื่อ) ก็ขึ้นรถไฟ รถไฟออกจนไปรับทรายที่สถานีบางซื่อ
เรายังไม่ได้กินข้าวเย็น เรากะจะไปกินเเถวสถานีนครสวรรค์อะไรแบบนั้น แต่เอาเข้าจริงพอเดินทางไปเรื่อยๆดันหลับ พอถึงพิษณุโลกปรากฎว่าไม่หิวเเล้วจ้า


วันเสาร์ 11/12/2016

เราถึงที่พิษณุโลกเวลา 3.00 น. เราโบกรถตุ๊กๆหัวกบจ่ายคนละ 30 บาท ไปที่ บขส(เก่า) เพื่อหารถไปลงชาติตระการเพื่อขึ้นอุทยาน
ได้รถสองเเถวขึ้นไปบนอุทยานราคา 300 บาท/คน และไม่ต้องรอเวลาถึงตี 5 เราก็บอกเค้าให้เเวะตลาด

แวะมารับคนอีก8คนที่สถานีรถไฟ (เราหิวมว๊ากกก)


อากาศเย็นสบาย ไม่หนาวมาก ไม่รู้ว่าคนขับรถขับเป็นยังไงบ้างเพราะหลับเกือบตลอดทาง
จนถึงตลาดแวะหาของกิน ของใช้ที่ขาด ไม่ซื้อหมูเพราะตอนเเรกพวกเราคิดว่าจะอยู่คืนเดียว
ภูสอยดาวไม่น่าจะมีอะไรมาก ระหว่างทางลุงขับรถถามว่าจะนอนกี่คืนเผื่อจะมารับเราได้ ลุงบอกว่ากลุ่มข้างหลังนอน 2 คืน
เราก็ตกลงนอน2 คืนด้วย เพราะคิดว่าจะขึ้นยอด (ไหนๆก็มาเเล้ว)

เดินทางมาถึงอุทยาน จ่ายตังค์ลุงขับรถ คนละ 600 บาท(ไป-กลับ) เข้าอุทยานคนละ 30 บาท
ลงทะเบียนจองเต็นท์ หนึ่งชุดมีอุปกรณ์ครบ นอนได้ 2 คน มีเตาและถ่านครบ ราคาทั้งหมด 2,400/คืน
ค่าขึ้นยอดอีกคนละ 500 บาท จ่ายค่าลูกหาบและแยกของที่จะให้ลูกหาบหาบขึ้นภู
กระเป๋าเราแบกขึ้นไปเองเพราะไม่มีใครฝากยกเว้นทรายที่ถ่ายออกไปบางส่วน จากนั้นเราเเวะกินข้าวร้านหน้าอุทยานเพื่อเอาเเรงกัน

เราขึ้นตอนเวลาประมาณ 10.30 น. ออกจากร้านเเวะถ่ายรูป กับป้ายน้ำตกภูสอยดาว
ถ้าเจอกิ่งไม้ แนะนำให้เก็บไม้ไปด้วยนะคะ เพราะไม้จะช่วยพยุงเราเวลาปีนขึ้นที่สูงได้พอสมควร เดินไปเรื่อยๆเจอพันธุ์ไม้เเปลกก็เเวะถ่าย

รูปนี้น่าจะเป็นดอกบัวผุดค่ะ


ต้นนี้ไม่รู้ทานได้ไหมใครรู้บอกด้วยค่ะ


ต้นนี้ไม่ทราบชื่อค่ะ


เดินข้ามน้ำตกเสมือนหนังอาหลอง 555 เดินไปคุยไป สนุกสนาน ทางขึ้นลงสลับกันไป มีบันไดเป็นระยะๆ เริ่มชันมากขึ้น


นี่คือน้ำตกภูสอยดาวค่ะ


และนี่คือบันไดด่านเเรกค่ะ

เสียงหัวเราะเริ่มเงียบ เพราะโฟกัสการเดินมากขึ้น
จนถึงป้ายเเรก เนินส่งญาติ(ภาพจากมือถือพี่ต่อค่ะ)

ดูด้วยตาโอ้สบายๆละ  เราก็เก็บภาพเรื่อยๆเพราะมีกล้องอยู่ที่ตัว สองตัวถามว่าหนักไหม...ก็ยังได้อยู่ เดินไปเรื่อยๆ เราเริ่มเหนื่อย infographicที่ดูมานี่ ไหงงมันใกล้จังว่ะ ถึงจะบ่นๆก็ยังเดินต่อไป มีพักหยุดบ้างเป็นระยะๆ

จิบน้ำ เเล้วคิดว่า เฮ้ย!นี่เพิ่งเนินเเรก เราต้องประหยัดน้ำ คิดว่าของกินที่เตรียมน่าจะไม่พอ เราต้องจัดสรรดีๆ เนินส่งญาติชันมากเวลาขึ้น ต้องยึดขาให้เเน่นเเล้วส่งตัวขึ้น ระหว่างทางลูกหาบเดินผ่านไป ทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ เก่งจริงๆสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าลูกหาบ
เวลา 11.30 น. เดินมาเจออีกป้าย

เนินปราบเซียน ดีใจมาก  เดินต่อไปเรื่อยๆอากาศดีมากเลยทีเดียว เหนื่อยก็พัก  สักพักเรารู้สึกว่ากระเป๋ากล้องเริ่มหนักขึ้น  

พอเวลา 12.30 เห็นป้ายเนินป่าก่อ พร้อมกับคำว่าลานสน 4 กม. เอิ่มมมมกำลังใจมาเลย 555(ประชด)

ภาพนี่ถ่ายจากกล้องฟิมล์จ้า

เเวะพักสลับไปมากับคนอื่นๆ เริ่มสนใจวิวข้างทาง พร้อมเพลงพี่เบิร์ดมา!!! กลับตัวก็ไม่ได้ให้เดินต่อไป...ก็ต้องถึง555  มีอะไรให้หยุดอ่านก็อ่าน ที่เรียกว่าเนินป่าก่อเพราะมีต้นก่อ หรือต้นโอ๊คนั้นเอง ตรงที่ป้ายนี่แหละที่มีหินให้พัก เราเริ่มเอาข้าวเหนียวไก่ที่เเวะซื้อจากตลาดมากิน ขอบอกเลยว่าอร่อยมากที่สุดเลย

(ภาพจากมือถือพี่ต่อค่ะ check in กัน)


จากจุดนั้นตอนนั้น น่าจะเป็นเวลา 13.20 น.เเล้ว กินไปเรื่อยๆจิบน้ำคนละอึก พักอีก 15 นาที  จากนั้นเราก็เดินทาง เริ่มรู้สึกว่าระยะทางมันไกล พอเดินเองรู้สึกว่า ตอนเเรกคิดว่าดอยอินทนนท์ยากกว่า ขอบอกว่าคิดผิด ไม่ใช่เลยถือว่าอินทนนท์ระดับเด็กๆ ส่วนพี่เบสก็บอกว่าภูกระดึงก็ง่ายไปเลย เราก็สงสัยว่าแล้วใครเป็นคนนิยามวะว่า

"จะรักกันจริงต้องไปภูกระดึง" สงสัยยังไม่เคยขึ้นที่ภูสอยดาวสินะ เหมือนเราสินะ 555 เดินไปเรื่อย

นี่คือวิวข้างๆทางของเราค่ะ


ถ่ายไปเรื่อย


14.30น. เห็นป้ายเนินเสือโคร่ง เริ่มเหนื่อยแล้ว ทางขั้นขึ้น-ลง สลับไปมาทำให้ขาอ่อนเเรง จากจุดนี้ใจต้องพร้อม เดินต่อไปเสียงคุยเริ่มหาย
เพราะเรามีสมาธิอยู่กับการเดิน ใครไม่ไหวก็พัก กล้องอีกตัวต้องฝากพี่เบสเเล้วละเพราะเราถือกระเป๋าสะพายข้าง การเดินขนาดนี้ควรเป็นเป้สะพายหลังจะดีที่สุด และสิ่งที่สำคัญอีกอย่างคือนอกจากน้ำเเล้ว ลูกอม รสหวาน เพื่อรักษาระดับน้ำตาล ให้เราสดชื่นพร้อมเดินต่อไปก็สำคัญ ตอนนี้ในหัวคิดกลับไปถึงเนินส่งญาติว่าเฮ้ยตรงนั้นจริงๆมันโหดสุดเลยนะ

(ภาพจากมือถือพี่ต่อค่ะ)


15.30 จากจุดนี้เราเริ่มเห็นภูเขาอีกเขาหนึ่ง ซึ่งคนข้างๆที่เดินมาด้วยบอกว่านั้นไง เนินมรณะ โอ้โห... เราเห็นคนเป็นจุดเล็กๆ อยู่บนนั้น



ความคิดคือต้องไปอยู่ตรงนั้นให้ได้ เลยเดินต่อไป พร้อมถ่ายวิวข้างทาง เดินมาสักระยะ จำต้นไม้ตีนเขาเนินมรณะนั้นได้

ต้นนี้เลยค่ะเเต่ไหงไม่เห็นป้ายเลยล่ะเนี่ย


เจ้านี่บินมาเกาะที่ขาพี่เบส


เจอแล้ว

เห็นป้ายเนินมรณะ พร้อมมีคนวาดรูปตุ๊กตาวูดูและเติมคำว่าภาพเข้าไป เป็นมรณะภาพ555
มองไปจากจุดนั้น พระอาทิตย์ส่องหัวเต็มๆร้อนมาก อากาศเย็นก็จริงเเต่ก็มีเเดดเเรงใช้ได้เลย เดินขึ้นไปเรื่อยๆลูกหาบชี้ให้ดูว่าพรุ่งนี้ใครพิชิตยอด คือตรงโน้นนะ เราหันไป โอ้วเเม่เจ้า นั้นมันเขาอีกลูกเลยน่ะเว้ยยยยยยยยย เเต่เอาวะ ผ่านตรงนี้ก่อน

นี่คือภูเขาที่เราต้องไปอีกวันค่ะ มันคืออีกลูกเลยจ้า ถ้าซูมดูจะเห็นหลักของประเทศลาวค่ะ


อีกด้านนึงระหว่างทางขึ้นภู


ถ้าเห็นดอกของต้นนี้ให้ยิ้มได้เบาๆเลย ใกล้เเล้ว (หราาาาาา) ยิ้มสู้ไปก่อน เดินต่อไปห้ามหยุด


พี่เบสไปก่อนเเล้ว


พักนานก็ไม่ได้เพราะร้อน พี่เบสเดินเเซงหายไปเเล้ว ตะโกนไม่มีเสียงตอบรับ โอเคดีเเล้วพี่เค้าคงจะไปดูเต็นท์ให้ เดินต่อไปจุดกางเต็นท์ คือลานสน
ตรงธงชาติเเล้วเดินไปอีกนิดหน่อย ถ้าเทียบกลับที่เดินมาทั้งหมดมันคืออีกนิดจริงๆ




16.30 ถึงลานสน

เดินมาที่ลานกางเต็นส์จะไม่มีสัญญาณ เราก็ไปเจอพี่เบสพร้อมเดินไปที่เต็นท์ของเรา เอาจริงๆเต็นท์นอนเบียดๆกันได้น่าจะ 3 คนพอดี เราเริ่มเก็บของต้มน้ำร้อนเพื่อทำอาหาร จากนั้นก็ไปตักน้ำใส่ถังไว้เพื่ออาบน้ำ ตรงนี้แหละไฟฉายสำคัญมากเลยทีเดียว เพราะมืดมากกก ไม่มีน้ำอุ่นน่ะ อากาศก็เย็น ราดขันเเรก ร้องโอ้ยยยเลย สระผม ถูสบู่ เเต่น้ำดันหมดเลยต้องเช็ดตัวซักแห้งไปจ้า

19.30น. กินมาม่ากัน พร้อมผิงไฟคุยกัน เราบอกว่าจะตื่นตีสี่มาถ่ายดาว เดี๋ยวปลุกทุกคนมาดูพระอาทิตย์ขึ้น ระหว่างนั้นมีพี่เต็นท์ข้างๆเอาของกินมาให้พร้อมบอกว่าต้องกลับก่อน พี่เค้ามาอยู่ 1 วันเเล้ว ไปพิชิตยอดมาเเล้วมีคนเจ็บหินหล่นทับเท้า นิ้วเเตกจ้า เลยต้องกลับก่อน ตอนนั้นนี่คือนี่เราไม่ใช่เดินชิวๆละสินะ เเล้วเเยกย้ายกันไปนอน