สวัสดีค่ะ เรานี่ตั้งหลายกระทู้เนอะ จริงๆเราก็เป็นอีกคนนึงที่มีเซนส์ด้านนี้ค่ะ เราเจอมาหลายแบบ เราจะขอยกตัวอย่างแค่ 2 ครั้งนะคะ

ครั้งแรก

ตอนนั้นเรา อยู่ ป.3ค่ะ นอนในห้อง 2 คนกับพี่สาวซึ่งอยู่ม.5 เราเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ไม่ถึงอาทิตย์
ห้องที่เราอยู่เป็นห้องเล็กบ้านเทาน์เฮ้าส์หลังริม เปิดประตูห้องเข้ามาจะเจอฟูกปูกับพื้นขนาดควีนไซส์ซ้ายมือ ตรงหัวนอนจะตรงกับหน้าต่างบานเกล็ดซึ่งเป็นทางเดินมีผ้าม่านสีชมพูบางๆกั้นแสงจากหน้าห้องอยู่ ถัดจากเตียงไปเป็นตู้เสื้อผ้าแล้วก็พัดลมจะตั้งอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า หันมาทางเตียงพอดี ผนังตรงปลายเท้าเป็นสีขาวทั้งหมด ย้ำนะคะ สีขาวล้วน
พี่สาวจะนอนด้านในปลายเท้าจะตรงตู้เสื้อผ้าพอดี ส่วนตัวเราจะนอนหันเท้าไปทางที่ว่างๆ เราเป็นคนติดนอนคลุมโปงค่ะ พี่สาวนอนปกติไม่คลุมโปง
วันแรกกับวันที่สองเนี่ยไม่มีอะไร พอวันที่สาม วันนั้นเรานอนไม่หลับไม่รู้ทำไมนอนไม่หลับ ร้อนอบอ้าวมากๆเราเลยคิดว่าอาจเพราะคลุมโปงรึเปล่า แต่เราก็ไม่อยากเปิดเพราะไฟหน้าห้องมันแยงตา เราเลยใช้วิธีถีบขาทั้งสองข้างเพื่อยกชายผ้าด้านล่างขึ้นค่ะ แล้วจังหวะที่ยกขึ้นเราก็มองไปตรงหว่างขา ปรากฏว่าเราเห็นเหมือนคนยืนอยู่ที่ปลายเท้า เราก็เอะใจล่ะ ผนังสีขาว...พี่สาวนอนข้างๆ แล้วที่เห็นนั่นคืออะไร มันเหมือนลักษณะชุมคลุมท้องแบบพริ้วๆมีลายดอกไม้ประดับประปรายยาวครึ่งแข้งค่ะ ตอนนั้นเราอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ขาที่เราเห็นค่อยๆลอยมาใกล้แล้วก็เริ่มมีสีแดงข้นเหมือนเลือดไหลลงมาตามขาซีดๆนั่น จนขานั่นเกือบชิดกับปลายเตียงเรา เราตัดสินใจรีบเอาขาทั้งสองข้างลง นับหนึ่งถึงสิบในใจพยายามคิดว่าพี่าวนอนข้างๆถ้าเราร้องพี่ต้องรู้ตัวแน่ๆ มันไม่กล้าทำอะไรหรอก เราเลยตัดสินใจ แบบ เอาวะ..ถ้าเปิดมาเจอก็คือเจอ! แล้วเราก็ตลบชายผ้าด้านบนขึ้น แต่เราไม่เจออะไรนอกจากผนังสีขาวกับพี่สาวที่นอนข้างๆค่ะ เราเลยขยับเข้าไปกอดแขนพี่ไว้แล้วข่มตาหลับ เช้ามาเรารีบเล่าให้ที่บ้านฟัง เขาเลยไปถามคนแถวนั้น แต่ก็ไม่มีใครรู้อะไร

ที่บ้านเราเลยบอกว่า เขาอาจจะมาต้อนรับก็ได้ เพราะบ้านหลังนี้เคยมีคนอยู่มาก่อน แต่ไม่รู้ออกไปเพราะอะไร

เรื่องที่สองเดี๋ยวมาต่อนะคะ ขอปั่นงานก่อน