สวัสดีค่ะ
เราเป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่เมื่อได้ย้ายออกมาอยู่หอแล้วรู้สึกมีอิสระ มีความสุขกว่าอยู่ที่บ้าน

ก่อนที่เราจะย้ายออกมาเรามีปัญหากับแม่บ่อยค่ะ
แม่จะคอยบงการชีวิต ทั้งเรื่องการแต่งตัว การคบเพื่อน แต่ที่หนักมากที่สุดคือเรื่องแฟน ผู้ชายทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเรา แม่จะคอยบอกว่าต้องแบบนั้นแบบนี้ เน้นที่จะเอาไปอวดญาติๆได้ ต้องรวย ต้องเปย์ ทุกๆเรื่องในชีวิต ต้องเอาไปแข่งกับคนรอบตัวตลอด บางทีไปเจอญาติ เห็นเขาได้ดี ก็มาถามเราว่าำงานแบบนี้ เรียนแบบนี้ มันดีจริงหรือ สร้างภาพรึเปล่า

แม่ชอบให้เราเลือคนรวยๆ แม่บอกว่าเราหน้าตาดี เลือกแฟนทั้งที เราต้องคิดว่าเราเหนือกว่า อย่าไปง้อ อยากได้อะไรต้องได้ แต่เราไม่มีความคิดแบบนั้นเลย คู่ชีวิตต้องเกื้อกูลกัน ช่วยเหลือกัน เป็นคู่คิดกัน เราไม่เคยมองคนที่หน้าตาหรือฐานะเลย เรามองที่นิสัย ความคิด แต่เรากลัวตลอดว่าถ้าวันนึงแม่ไม่พอใจ จะทำให้ชีวิตคู่เรามีปัญหารึเปล่า

แม่เราเป็นคนไม่ขยัน งานบ้านไม่ค่อยทำ ทำน้อยมาก (บ้านนานๆกวาดที) เวลาทะเลาะกันชอบใช้คำรุนแรง เงียบไม่พูดไม่จา ไม่บอกว่าเราทำผิดอะไร เป็นแบบนี้กับทุกคนทั้งบ้าน แม่เราไม่ถูกกับย่าและปู่ และญาติๆทางฝ่ายแม่อีกหลายคน แต่แม่ไม่เคยง้อ ไม่เคยมองว่าแม่ผิด แม่ถูกเสมอ วันดีคืนดี อยู่ดีๆแม่ก็ไม่พูดจากับคนในบ้าน โดนไม่ทราบสาเหตุ ทุกคนเครียดไปตามๆกัน พ่อเราต้องแบกรับภาระทุกอย่าง ทั้งรายจ่าย ทั้งหาข้าวให้แม่กิน แถวๆบ้านมีร้านขายของ แม่ยังไม่เคยเดินออกไปซื้อกินเองเลย วันไหนไม่มีใครอยู่แม่ก็จะไม่กินอะไรจนกว่าจะมีคนไปซื้อมาให้ ถ้าทนไม่ไหวก็จะหาอะไรในกิน น้ำหมดไม่เดินไปซื้อ เมื่อคนอื่นกลับมาก็โมโหบอกว่าไม่หาน้ำไว้ให้ก่อนออกไปธุระ

พ่อเราคิดสั้นหลายครั้งค่ะ เราและน้องก็เครียดกับปัญหานี้ พ่อบอกว่าถ้าเราเรียนจบ เราต้องเจอปัญหาอีกมากแน่นอน พ่อก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ถึงวันนั้นไหม เราเองยอมรับว่าออกมาอยู่ข้างนอกมีความสุขมาก เราเป็นนักศึกษา แต่หารายได้เอง สอนพิเศษ คิดจะเอาเงินไปลงทุน หารายได้เพิ่มเติมเสมอ เราคิดว่าหากวันนึงเราเรียนจบแล้ว อยากแยกตัวออกมาอยู่ลำพัง มันจะแย่มากไหมคะ ทุกวันนี้เวลาเรากลับบ้าน เราไม่มีความสุขเลย บ้านไม่น่าอยู่ แมลงสาบตายตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น ทุกคนต้องคอยเอาใจแม่ ต้องคอยระแวงว่าวันนี้แม่อารมณ์ดีไหม จะเจออะไรบ้าง

เครียดค่ะ ไม่อยากเจออะไรแบบนี้ เป็นห่วงคุณพ่อด้วย แต่ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร