ข้างบ้านหลายหลังเลี้ยงหมาแบบปล่อย (จะเรียกว่าเลี้ยงก็คงไม่ใช่) แต่ละบ้านมีกันเป็นฝูง
กินอิ่มแต่ละวันคือความหวังอันหริบหรี่ คำว่า วัคซีน หรือ การคุมกำเนิดไม่ต้องพูดถึง
ไม่มีการคุมกำเนิด ไม่เคยได้รับวัคซีน อาหารการกินที่ไม่เคยอิ่ม โรคภัยสาระพัดและการผสมพันธุ์กันเอง
โรคต่างๆแพร่เป็นเท่าทวีคูณ

เพราะเขาเลี้ยงแบบปล่อย เวลาที่บ้านให้ข้าวหมาเหล่านี้จะดิ้นรนหาทางมุดมาแย่งกิน ทนความเวทนาไม่ได้เลยแบ่งๆให้
มีเหลือพอแบ่งให้ได้ก็แบ่งประทังชีวิตพวกมันไป จะไปไล่ตีก็ใช่ที่ เดรัจฉานไม่ผิด ความผิดอยู่ที่มนุษย์ผู้เป็น...เจ้าของ....

เมื่อสามเดือนก่อนมีคนวางยาเบือหมาในซอยนั้น หมาตายไปหลายตัว
สัญชาตญาณแห่งการเอาตัวรอด เจ้าบิ๊ก;หมาที่ได้กินข้าวที่บ้านเราในเวลา4-5เดือน มากกว่าที่มันเคยได้กินที่บ้านมันเองตลอดชีวิต
ในนาทีวิกฤติ เจ้าบิ๊กที่ถูกยาเบือ วิ่งโซซัดโซเซเลยบ้านมันเองมาหาเราที่หลังครัว ที่ที่มันมานั่งคอยกินข้าวทุกเช้าเย็น

เห็นสภาพน้ำลายฟูมปากและได้ยินคนอีกบ้านตะโกนว่าหมาบ้านเขาตายแล้ว โดนยาเบือ รู้ว่าเจ้าบิ๊กก็คงโดนเช่นกัน
ในตู้เย็นมีไข่ไก่1 แผงเล็ก จับกรอกปากแล้วเอาผ้าห่มพันไว้ สภาพเจ้าบิ๊กตอนนั้นตาลอย และเดินไม่ได้แล้ว
คืนนั้นเอารถไปไว้ที่ร้านน้องสาว เลยต้องลองโทรฯหาคุณหมอประจำขอให้เอารถมารับ แต่คุณหมอไม่รู้จักทาง
และคิดว่าการหารถไปเองจะใช้เวลาน้อยกว่า

ออกไปโบกรถปากทาง ได้รถสามล้อเครื่องไม่มีเวลาสอบถามราคา บอกให้คนขับขับให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ถึงมือคุณหมอ รู้แน่ๆว่าเจ้าบิ๊กต้องรอด คุณหมอคนนี้เคยช่วยชีวิตเจ้าจรน้อยตัวนี้ http://ppantip.com/topic/35799919
และอีกหลายๆตัว

คุณหมอจัดการวางยาสลบและล้างท้องทันที ด้วยเป็นเวลาเช้าตรู่คลีนิคยังไม่เปิดและความรีบร้อน ไม่มีเวลาตระเตรียมสถานที่
ตอนล้างท้องน้ำใหลนองเต็มพื้นห้องรักษาเลยช่วยหาผ้ามาซับน้ำให้ ช่วยกันคนละไม้คนละมือ ช่วยกันยื้อชีวิตเจ้าบิ๊กไว้

เจ้าบิ๊กกลับบ้านพร้อมยารักษาโรคพยาธิเม็ดเลือดที่ต้องป้อนเป็นอาทิตย์+ยากำจัดเห็บหมัด ไม่แน่ใจเจ้าของเขาใส่ใจให้ครบตามโดซซ์หรือไม่

ระยะทางไม่กี่กิโลเมตร โดนค่าสามล้อเครื่องไป 600บาท เจ้าของเจ้าบิ๊กบอกอ่อยๆ เขาฉวยโอกาส คนบ้านเดียวกันแท้ๆไม่น่าเลย
บอกเขาไปว่า วันนี้วันดี หมาอย่างเจ้าบิ๊กได้มีโอกาสช่วยมนุษย์ผู้หิวโหย เงินจำนวนนั้นคงต่อชีวิตเขาและครอบครัว เหมือนๆกับที่ต่อชีวิตเจ้าบิ๊ก
บอกเขาอย่าคิดมาก ถ้าเขาไม่รับเราก็ไม่สามารถพาหมาไปถึงมือหมอได้ทันเวลา.....

ต้องกลับไปต่างประเทศเป็นเวลา 2 เดือน กลับมาเจอเจ้าบิ๊กในสภาพมีแค่ร่างที่รอวันที่วิญญาณจะหลุดลอย
ผอมโซ ไม่เหลือสภาพหมาไทยตัวใหญ่แข็งแรงตัวเดิม ผ่านไป2อาทิตย์เจ้าบิ๊กที่ได้กินอย่างเต็มอิ่มที่บ้านนี้ก็ยังไม่มีวี่แววจะฟื้นสภาพ
ถามตัวเอง เคยได้ยื้อชีวิตมันมาแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้จะยื้ออีกทีดีไหม หรือจะปล่อยให้มันเป็นไปตามยถา??.....

ถ้าจะยื้อ จะพูดอย่างไรกับเจ้าของให้เขาเข้าใจ อัตตาคนเราไม่เท่ากัน หลายคนเลี้ยงสัตว์เพราะอยากสนองneed สนองอัตตาตัวเอง
โดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่นใดทั้งสิ้น

ถ้าไม่ยื้อ สิ่งที่ทำๆมา วันที่วิ่งกระหืดกระหอบไล่ตามรถรับจ้างคันแล้วคันเล่าอ้อนวอนให้เขารับมันไปส่งที่คลีนิค เงินทองที่จ่ายไปไม่ใช่ปัญหา
แต่การให้ชีวิตครั้งนั้นมันจะต้องมาจบลงแบบนี้หรือ??....