มีคนรอบตัวพูดให้ฟังว่า (ก็เพื่อนนั้นละ) เพื่อนคบกับแฟนมาสี่ปี แต่พึงมาอยู่ด้วยกันจริงๆสองปี เรื่องมีอยู่ว่า

เรา: เป็นไรหว่ะ
เพื่อน: แฟนกูหว่ะ บอกกูว่า เวลากูนอนแล้วมันอยากมีอะไรด้วยกูไม่ค่อยยอม (ก็ตอนนั้นกูไม่มีอารมณ์) จนมันต้องช่วยตัวเอง ทุกครั้ง แล้วมันก็บอกอีกว่า เวลากูมีอารมณ์ มันก็มีอารมณ์ด้วยทุกครั้ง อยู่กับกูมันมีอารมณ์ด้วยทุกครั้งอยู่แล้ว
เรา: กูว่าแฟนคิดแต่เรื่องเซกส์เยอะไปปะ
เพื่อน: กูก็ว่า แต่บ้างครั้งกูก็เหนื่อย. ใช่ว่าไม่รักนะ แต่มันเยอะเกินไปหรือเปล่า แล้วแฟนกูยังบอกอีก ว่าทุกวันที่เล่น. แอพ. ไม่ได้รู้สึกผิดนะ กูไม่รู้จะพูดยังไงหว่ะ กูเหนื่อย
เรา:.............. ไอ้เราก็เงียบ
เพื่อน: แฟนกูยังบอกว่า ถ้าไม่ค่อยมีอะไรกัน แล้วคุยกับคนใน แอพ ก็ออกไป ปลดปล่อย ระบายข้างนอกได้ถูกไหม มันบอกงี้ กูก็เลยเงียบ ยังทิ้งท้ายอีก ถ้าไปแล้วจะบอก คือ......??
เรา: .......  กูฟังนะ แต่กูให้คำปรึกษามึนยังไงดี มึนรักมันไหนละ แล้วเหตุผลที่มึนไม่มีอะไรกับมัน. เพราะ มึนเหนื่อยจริงๆๆ หรือว่าเบื่อมันแล้ว สรุปยังไง
เพื่อน: เงียบไปสัก ห้านาที แล้วก็ถอดหายใจ
เรา:  .......   นั่งเงียบ. มึนคิดนานไปปะ
เพื่อน: เปล่าาาาาา กูไม่รู้หว่ะ เป็นห่วงหรือว่ารัก มันเหนื่อยนะ แต่ทำไมกูถึงอยู่กับมันหว่ะ
เรา:  แล้วกูจะรู้กับไหน....... เหนื่อนแทน. ถามตัวเองดูละกัน ว่า. รัก.  ไม่ได้รัก. หรือแค่ผูกพัน แล้วที่ไม่มีอะไรกลับ มัน เนี้ย. เป็นเพราะตัวเอง หรือ เป็นเพราะมัน จบ เนอะ
เพื่อน: .................... นั่งหน้าโง่อยู่😂

ถ้าเป็นเพื่อนจะทำไงกับปัญหาแบบนี้ ผิดที่ใคร เลือกเซกส์  หรือตัวมันเอง หรือว่าแฟนมัน. มันเคยเลิกกันมาแล้วด้วย แต่เลิกกันแปปเดียว สามสี่เดือนเองมัง